هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه نگرش دانشجویان پرستاری سال چهارم و دانشجویان پزشکی سال هفتم دانشگاه علوم پزشکی ایران در زمینه مراقبت معنوی از بیماران انجام گرفت.

زمینه. معنویت مفهومی چند بعدی و پیچیده می باشد که دارای جنبه های شناختی، تجربی و رفتاری است. جهت حفظ سلامت و ارتقاء آن، توجه به مراقبت در ابعاد فیزیکی، ذهنی، احساسی و معنوی حائز اهمیت بسیاری است. مطالعات نشان می دهند که تعداد زیادی از بیماران بر این باورند که معنویت نقش مهمی در زندگیشان دارد، ارتباطی مثبت میان اعتقادات مذهبی و معنوی با روند بهبودی آنها وجود دارد و مایلند پزشکان و تیم درمان این عوامل را در مراقبت، مورد توجه قرار دهند.

روش کار. این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه ای بود که در آن، به منظور بررسی نگرش دانشجویان پزشکی و پرستاری در زمینه مراقبت معنوی از بیماران از "مقیاس دیدگاه مراقبت معنوی" (Spiritual Care Perspective Scale) استفاده شد. در مجموع 110 نفر از دانشجویان پرستاری  و 220 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران در این مطالعه شرکت کردند. به منظور سازماندهی و تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.

یافته ها. بر اساس یافته ها، 56 درصد دانشجویان پرستاری و 8/51 درصد دانشجویان پزشکی نسبت به مراقبت معنوی از بیماران نگرش مثبت داشتند و اختلاف معنی دار آماری بین آنها وجود نداشت. دانشجویان پرستاری در مورد در نظر گرفتن یک نیروی برتر یا وجود ماورایی برای داشتن سلامت معنوی و تلاش تیم درمان در جهت رشد و ارتقاء معنویت نسبت به دانشجویان پزشکی نگرش مطلوب تری داشتند و دانشجویان پزشکی در مورد در نظر گرفتن مراقبت های معنوی به عنوان بخشی از حیطه های عملکرد مراقبتی نسبت به دانشجویان پرستاری نگرش مطلوب تری داشتند.

نتیجه گیری. توجه مسئولین برنامه ریزی آموزشی نسبت به گنجاندن مباحث معنویت و مراقبت معنوی در برنامه آموزشی افرادی که برای ارائه خدمات بهداشتی درمانی تربیت می شوند ضروری به نظر می رسد. نیاز به فرهنگ سازی در حیطه اصول اعتقادی و مذهبی و آموزش آن در میان نسل جوان و تحصیل کرده احساس می شود.

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت بهداشت روان پرستاران بخش های مراقبت ویژه (آی سی یو، سی سی یو، اورژانس، و دیالیز) بیمارستان های آموزشی شهر تهران انجام شده است. 

زمینه. پرستاری حرفه ای سخت و طاقت فرسا است که نیاز به صبر و تحمل بی پایان در برخورد با بیمار و خانواده اش دارد. همچنین، پرستاران باید دانش خود را در تمام مباحث مربوط به پرستاری به روز کنند، اما به نظر می رسددستیابی هم زمان به دانش روز و انجام وظایف حرفه ای که قسمت اعظم وقت پرستاران را برای رفع نیاز بیماران و خانواده هایشان به خود اختصاص می دهد برای آنان بسیار مشکل باشد. این مسائل و استرس ناشی از آنها می تواند پرستاران را چه از نظر جسمی و چه از نظر روانی در معرض خطر و آسیب قرار دهد. به علاوه، احتمال ایجاد این آسیب ها در پرستاران بخش های مراقبت ویژه به دلیل استرس های تشدید شده حرفه ای، بیشتر است.

روش کار. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است. نمونه پژوهش شامل 375 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه با سابقه حداقل یک سال پرستاری و شش ماه پرستاری در بخش مراقبت ویژه به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه خستگی چالدر، مقیاس سنجش اضطراب همیلتون، و شاخص کیفیت خواب پیتزبرگ بودند که توسط پرستاران شرکت کننده تکمیل شدند. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS  تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها. یافته ها نشان دادند که 73درصد پرستاران سطح اضطراب خفیف و 5/16درصد نیز سطح اضطراب خفیف تا متوسط داشتند. بقیه پرستاران نیز با درصدهای کمتر، در سطوح اضطرابی متوسط تا شدید و شدید قرار گرفتند. در زمینه کیفیت خواب، 89درصد پرستاران کیفیت خواب بدی داشتند. از نظر خستگی، تمامی پرستاران شرکت کننده خستگی متوسط تا شدید را گزارش کردند.

نتیجه گیری. پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستانهای آموزشی شهر تهران، وضعیت بهداشت روان مطلوبی ندارند. بیشتر این پرستاران از کیفیت بد خواب، خستگی متوسط تا شدید، و اضطراب خفیف یا خفیف تا متوسط رنج میبرند که با توجه به نقش قابل توجه آنان در مراقبت از سلامتی بیمار، نیازمند توجه ویژه مسئولین است.

خلاصه

هدف. هدف این مطالعه، بررسی عوارض دارویی ایترپتوکیناز در بیماران تحت درمان با این دارو بود.

زمینه. انفارکتوس میوکارد از بیماریهای شایع است که استفاده از داروهای ترومبولیتیک از جمله استرپتوکیناز باعث کاهش مرگ و میر این بیماران می شود. این در حالی است که استفاده از داروی استرپتوکیناز با عوارضی همراه است.

مواد و روش ها.پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در آن 120 بیمار تحت درمان با داروی استرپتوکیناز مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها چک لیست عوارض دارویی استرپتوکیناز بود.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد.

یافته ها.تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که  3/33 درصد بیماران دچار عوارض قلبی-عروقی،9/23 درصد دچار عوارض آلرژیک و 5/17%دچار عواض خونی شدند.

نتیجه گیری.از آنجا که میزان بروز عوارض قلبی- عروقی بیش از دیگر عوارض یود، توصیه می شود پرستاران در خصوص این عوارض آموزش کافی ببینند تا بتوانند تا حد امکان از بروز این عوارض جلوگیری کنند.

خلاصه

هدف. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران با ضربان ‌‌سازدائمی بود.

زمینه. یکی از شایع‌ترین علل مرگ و میر بعد از سکته قلبی، آریتمی است، یک روش کنترل آریتمی مقاوم به درمان تعبیه ضربان ساز است. کیفیت زندگی در بیماران بعد از تعبیه ضربان ساز دائمی قلب پائین است. یکی از روش‌های ارتقاء‌دهنده کیفیت زندگی، آموزش رفتارهای خودمراقبتی است.

روش کار.در این کارآزمایی بالینی، 80 بیمار نیازمند به تعبیه ضربان‌ساز دائمی قلب به روش بلوک‌هایچهارتایی تصادفی به طور مساوی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه سنجش کیفیت زندگی در بیماران قلبی مک نیو بود. بیماران گروه مداخله با همراهی یکی از بستگان که بیشترین تماس را با ایشان داشت، طی یک جلسه، روز قبل از تعبیه ضربان‌ساز تحت آموزش قرار گرفتند. جهت آموزش از فیلم آموزشی و دفترچه آموزشی و آموزش چهره به چهره استفاده شد، طول مدت جلسه 30 دقیقه بود و در نهایت، بسته آموزشی در اختیار این بیماران قرار گرفت. همچنین، به مدت یک ماه، هفته‌ای یکبار با بیمار تماس تلفنی گرفته می‌شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 15 تحلیل شدند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی مستقل و کای اسکوئر استفاده شد.

یافته‌ها. بین میانگین ابعاد عاطفی، جسمی- فعالیتی و اجتماعی کیفیت زندگی و همچنین، نمره کلی کیفیت زندگی در گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد، ولی بعد از مداخله، این تفاوت معنی دار بود (004/0P<).

نتیجه‌گیری.آموزش رفتارهای خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران بعد از تعبیه ضربان‌ساز دائمی قلب موثر می‌باشد و توصیه می‌شود به عنوان یکی از روش‌های ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران به کار برده شود.

خلاصه

هدف. هدف این پژوهش تعیین کیفیت تریاژ بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بود.

زمینه. تریاژ صحیح و سریع بیماران کلید عملکرد موفق در بخش اورژانس است. لذا بررسی و شناخت وضعیت موجود جهت اطمینان از اجرای صحیح تریاژ و شناسایی نیاز پرستاران به آموزش و نارسایی های موجود از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

روش کار. در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، 300 پرونده مربوط به بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که در آنها تریاژ با استفاده از ابزار ESI (Emergency Service Index) به صورت فعال اجرا می شود به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بررسی شدند. در این پژوهش از فرم اطلاعات دموگرافیک برای جمع آوری ویژگی های دموگرافیک بیماران استفاده شد و اطلاعات ثبت شده در فرم تریاژ بر اساس الگوریتم تریاژ ESI نیز مورد استفاده قرار گرفت.

یافته ها. بر اساس نتایج، از مجموع موارد تریاژ، 7/23 درصد تریاژ سبک و 7/11 درصد تریاژ سنگین بودند. بیشترین درصد موارد تریاژ سبک مربوط به تریاژ در سطح 3 می باشد. میزان مرگ و میر و بستری در بخش های مراقبت ویژه با تریاژ سبک ارتباط مستقیم دارد. در زمینه میانگین طول مدت بستری بیمار، مدت زمان بستری بیمار در بخش اورژانس و زمان انتظار تا معاینه اولیه توسط پزشک اورژانس، بین گروه تریاژ صحیح و آندرتریاژ اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری. میزان خطای تریاژ از آستانه قابل قبول بالاتر است و همچنین، انجام تریاژ صحیح یا همراه با خطای تریاژ ارتباطی با شاخص های زمان سنجی ندارد.

خلاصه

هدف. هدف از این مطالعه مروری بررسی راهکارهای تشخیصی و ایجاد ثبات در نوزادان مبتلا به بیماری قلبی سرشتی توسط پرستاران می باشد.

زمینه. امروزه با پیشرفت های صورت گرفته در درمان نقایص قلبی سرشتی، زنده ماندن و کیفیت زندگی این نوزادان افزایش یافته است. با وجود تلاش هایی که جهت تشخیص بیماری های سرشتی قلبی در نوزادان، در زمان قبل از تولد در هنگام جنینی یا به سرعت بعد از تولد، شده است، تعداد زیادی از نوزادان با مشکلات قلبی، تا زمان گسترش علائم شدید، بدون تشخیص باقی می مانند. اگرچه انواع خفیف بیماری ممکن است به صورت خود به خودی حل شود، اما انواع شدید آن نیاز به رسیدگی سریع و جدی دارد.

روش کار. این مقاله مروری با جستجوی مطالعات مربوط به 15 سال اخیر در بانک های اطلاعاتیGoogle Scholar, Science Direct, Proquest, Ovid, Pub Med, Ebsco  با کلیدواژه های Nursing care، , Neonatal, Cardiac, Congenital heart disease Managementجستجو گردید.

یافته ها. تعداد 23 مقاله انگلیسی که مضمون آنها در رابطه با راهکارهای تشخیصی و ایجاد ثبات در نوزادان مبتلا به بیماری احتقانی قلب توسط پرستاران بود و یک کتاب تخصصی انتخاب شدند. یافته ها در قالب چهار طبقه موضوعی معرفی می شوند: 1) معاینات بالینی، 2) علائم بیماری، 3) مدیریت در اتاق زایمان و ثبات وضعیت نوزاد، و 4) ارتباط با والدین.

نتیجه گیری. پرستاران معمولا اولین افرادی هستند که با نوزاد دچار اختلالات قلبی عروقی روبرو می شوند. تشخیص زودهنگام بیماری های سرشتی قلبی، ایجاد ثبات و ارائه هر چه زودتر  مراقبت ها از اصول پرستاری در این نوزادان است.

خلاصه

هدف. هدف از این مطالعه مرور خط مشی های مربوط به ملاقات، راهبردها و چالش های بالقوه و ابعاد مختلف آن در بخش مراقبت های ویژه در جوامع مختلف می باشد.

روش کار. این بررسی مروری است جامع بر مطالعات انجام شده در زمینه خط مشی های مختلف در رابطه با ملاقات بیماران بخش های ویژه که با استفاده از اطلاعات علمی موجود انجام گرفته است.

یافته ها. مطالعات انجام شده نشان داده است با وجود آگاهی از نقش خانواده در بهبودی بیمار، ساعات ملاقات و خط مشی های موجود در بسیاری از بخش های مراقبت ویژه هنوز دارای محدودیت است، در حالی که بسیاری از تحقیقات و شواهد این محدودیت را حمایت نمی کنند و بررسی ها نشانگر آن است که ساعت ملاقات باز برای بیمار و خانواده دارای فواید بیشتری است.

نتیجه گیری. تلفیق تئوری و عمل و استفاده از یافته های تحقیقات در بهبود کیفیت مراقبت بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه وخانواده آنها، بخش مهمی از درمان است. در واقع لازم است باورها و نگرش پرستاران بخش های ویژه در این رابطه تغییر یابد. انجام بررسی های بیشتر در رابطه با محدود نکردن زمان ملاقات بیماران بخش های مراقبت ویژه و اثرات آن بر روند درمان این بیماران از اهم مسائل است.

خلاصه

هدف.مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرمدل مراقبت معنوی مبتنی بر مدل قلب سلیم برمیزان تغییر در سطح تجارب معنوی بیماران تحت عمل بای پس عروق کرونر انجام شد.زمینه. بیمارانی که تحت عمل جراحی قلب باز قرارمی گیرند، بحران بزرگی را در زندگی خود تجربه می کنند.هر بحران به عنوان یک بحران معنوی تجربه منحصر به فردی را به وجود می آورد.

روش کار. دریک مطالعه نیمه تجربی60 بیمار کاندید عمل بای پس عروق کرونر در بیمارستان بقیه الله انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در یکی از دو گروه کنترل یا آزمون قرار گرفتند. درگروه آزمون، مراقبت معنوی بر اساس مدل قلب سلیم در طول بستری انجام شدو پرسشنامه تجارب معنوی روزانه (DSES)در بدوبستری و حین ترخیص توسط بیماران تکمیل شد.

یافته ها.میزان سطح تجارب معنوی بیماران بدو بستری در دو گروه تفاوت معناداری نداشت، ولی پس از اجرای مراقبت معنوی قلب سلیم، در هنگام ترخیص، سطح تجارب معنوی در گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی افزایش یافته بود(001/0>p).

نتیجه گیری. مراقبت معنوی قلب سلیم به عنوان یک مراقبت پرستاری معنویت محور،باعث افزایش سطح تجارب معنوی بیماران می شود و برای برآورده ساختن تمایلات و نیازهای معنوی بیماران قابل اجرا می باشد.

چکیده

زمینه و هدف: در عصر حاضر با افزایش میزان بیماری های قلبی عروقی نیاز به بخش های مراقبت ویژه قلبی در حال افزایش است. به دلیل ماهیت بخش مراقبت های ویژه قلبی واقدامات درمانی ومراقبتی  تهاجمی و غیر تهاجمی بیماران این بخش ها در معرض تهاجم به حریم هستند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان رعایت حریم بیماران بخش مراقبت ویزه قلبی صورت گرفته است.

روش بررسی.پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی کلیه بیماران واجد شرایط بستری در بخش های مراقبت ویژه قلبی بیمارستان های منتخب وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی اجرا شده است. پس از انتخاب بیمارستان های مورد نظر، نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه دو قسمتی که قسمت اول اطلاعات جمعیت شناختی وبخش دوم پرسشنامه پژوهشگر ساخته حریم شخصی جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات استخراج شده از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد.

یافته ها: از 300 بیمار قلبی شرکت کننده در این مطالعه 7 /50 درصد مونث و 3/49 درصد مذکر با میانگین سنی( 95/11 ±)5/61 بودند. نمرات کسب شده برای ابعاد مختلف حریم، از27/80 درصد  برای حریم فیزیکی تا 86/68 درصد برای حریم اجتماعی متغیر بوده است. بین متغیرهای سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات و سابقه بستری بارعایت ابعاد حریم رابطه معنی دار آماری به دست آمد.

نتیجه گیری:با وجود رعایت حریم بیماران در حد نسبتا مطلوب، هنوز حریم بیماران به طور کامل در بخش های مراقبت ویژه قلب رعایت نمی شود. لذا توجه خاص مدیران این بخش ها به برنامه ریزی و اجرای اقدامات لازم جهت رعایت کامل حریم بیماران از مسائل ضروری و مهم میباشد.

خلاصه

هدف. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر اجرای برنامه مراقبت جامع بر رضایتمندی بیماران دچار تروما بود.

زمینه. بررسی رضایتمندی بیماران یکی از مهمترین شاخص های اندازه گیری کیفیت مراقبت می باشد. سطح رضایتمندی بیمار از خدمات پرستاری رو به کاهش است که می تواند به علت افزایش آگاهی بیماران نسبت به حقوق و مراقبت های سلامت باشد که منجر به افزایش انتظارات بیماران از سرویس های فراهم کننده مراقبت می شود. یکی از روش های افزایش رضایتمندی بیماران، اجرای برنامه مراقبت جامع است.

روش کار. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی غیر تصادفی می باشد که در اورژانس بیمارستان شهید محمد منتظری نجف آباد  شهر اصفهان بر روی 104 بیمار دچار تروما مراجعه کننده به اورژانس انجام شده است. گروه آزمون از لحظه ورود به بخش اورژانس تا ترخیص، برنامه مراقبت جامع را دریافت کرد و گروه کنترل مراقبت های معمول پرستاری را دریافت کرد. بعد از اجرای برنامه مراقبت جامع و در پایان اقامت بیماران، رضایتمندی بیماران دو گروه کنترل و آزمون با نسخه تعدیل شده پرسشنامه رضایتمندی اندازه گیری شد. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 با آزمون های آماری توصیفی و آزمون استنباطی (تی مستقل، تی زوجی و کای دو) انجام شد.

یافته ها. میانگین نمره رضایتمندی کلی بیماران بعد از مداخله، در گروه کنترل، 32/01 (نسبتا مطلوب) و در گروه آزمون، 45/6 (مطلوب) بود. بین میانگین نمره رضایتمندی در دو گروه بعد از مداخله اختلاف آماری معنا داری وجود داشت (0/001p<).

نتیجه گیری. اجرای برنامه مراقبت جامع باعث بهبود میزان رضایتمندی بیماران شده است. بنابراین به مدیران و پرسنل بیمارستان و مراکز آموزشی مراقبت سلامت پیشنهاد می شود برنامه مراقبت جامع را در بیمارستان یا مراکز آموزشی خود به کار ببرند.

خلاصه

هدف. هدف این مطالعه، مروری بر ابزارهای متداول بررسی درد در بخش مراقبت های ویژه می باشد.

زمینه. درد به عنوان احساس ناخوشایند جسمی روحی و پدیده­ای پیچیده در بین بیماران بخش­ مراقبت های ویژه شایع است. امروزه اهمیت درد تا آنجایی است که انجمن درد امریکا از آن به عنوان پنجمین علامت حیاتی نام می­برد.

روش کار. در این مطالعه مروری ساختارمند با استفاده از کلید واژه های درد، تسکین درد، ابزارهای سنجش/اندازه­گیری/بررسی درد و بخش مراقبت های ویژه در پایگاه های اطلاعاتی PubMed, Cochran ,CINHALScience Direct, Scopus,، Ovid و موتور جست و جوی Google Scholarبدون محدودیت زمانی جست وجو انجام و سپس بر اساس میزان ارتباط مقالات با موضوع پژوهش و نظر اعضای گروه تحقیق، مقالات مرتبط و مناسب انتخاب و تحلیل محتوا شدند.

یافته ها. در زمینه ابزارهای متداول بررسی درد، 40 مقاله یافت شد. شش ابزار متداول بررسی درد که در بخش­ مراقبت های ویژه به کار گرفته می شوند شامل ابزار بررسی درد مراقبت ویژه، مقیاس رفتاری درد، ابزار رفتاری سنجش درد و مقیاس غیرکلامی درد، الگوریتم ارزیابی درد و مداخلات و ابزار ارزیابی غیرکلامی درد که در بزرگسالان و کودکان فاقد قدرت تکلم، در بخش مراقبت ویژه و برای پروسیجرهای دردناک استفاده می شود.

نتیجه گیری. با توجه به اهمیت مدیریت درد در بخش مراقبت های ویژه، اعضاء تیم درمان به خصوص پرستاران باید در ارزیابی درد از ابزارهای معتبر استفاده نمایند تا با کنترل درد بیماران بستری در این بخش ها، به تسریع فرایند بهبودی بیماران و استفاده درست از مسکن ها کمک نمایند.

خلاصه

هدف. هدف این پژوهش، بررسی دیدگاه پرستاران درباره ملاقات در بخش های مراقبت ویژه قلبی بود.

زمینه. حمایت های اجتماعی شامل حمایت های عاطفی و مادی است که توسط (ملاقات) خانواده و دوستان فراهم می شود و بر بهبود بیماران بستری در بخش های ویژه قلبی موثر می باشد. ملاقات در بخش های ویژه همیشه موضوعی چالش برانگیز بین کارکنان درمانی، بیماران و ملاقات کنندگان بوده است.

روش کار. در این مطالعه توصیفی مقطعی، 140 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه قلب مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از فرم ثبت اطلاعات دموگرافیک و ”پرسشنامه دیدگاه و نگرش در مورد ملاقات در بخش های ویژه“ BAVIQ)) جمع آوری و با نرم افزار آماری SPSSنسخه 19 به روش های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها. پرستاران عقیده داشتند ملاقات باعث اختلال در انجام مراقبت های پرستاری می شود (65 درصد) و باعث می شود پرستاران وقت بیشتری را صرف دادن اطلاعات به خانواده ها نمایند (82/8 درصد)، اما درباره تاثیر ملاقات بر بیمار و خانواده اش دیدگاه متفاوتی داشتند. بیشتر پرستاران با اجرای سیاست ملاقات آزاد مخالف بودند (85 درصد).

نتیجه گیری. نتایج مطالعه نشان داد که پرستاران بخش های مراقبت ویژه قلب نسبت به ملاقات دیدگاه مخالفی دارند و این، مانعی اساسی در تغییر برنامه ملاقات در جهت مرتفع ساختن نیازهای عاطفی روانی بیماران و خانواده های شان می باشد.

خلاصه

هدف. مطالعه حاضر به منظور بررسی وضعیت توانمندی بالینی دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه در زمینه مهارت های مربوط به فرایند احیاء قلبی ریوی انجام شد.

زمینه. فرایند احیاء قلبی ریوی یکی از اقدامات رایج در بخش های مراقبت ویژه است و پرستار در آن نقش مهمی دارد. با عنایت به هدف غایی تربیت دانشجوی پرستاری مراقبت ویژه که ارائه خدمات با بهترین کیفیت در بخش های مراقبت ویژه است؛ ضروری است سطح توانمندی و مهارت های دانشجویان در این زمینه مورد ارزشیابی قرار گیرد تا با مشخص شدن نقاط ضعف، در جهت ارتقاء این مهارت ها برنامه ریزی آموزشی صورت گیرد.

روش کار. در این مطالعه توصیفی، عملکرد دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه در پایان دوره آموزشی به روش آزمون آسکی مورد ارزشیابی قرار گرفت. آزمون، شامل پنج مهارت بالینی مهم در فرایند احیاء، شامل مدیریت راه هوایی، تفسیر گازهای خون شریانی، اقدامات پایه حیات، تفسیر نوار قلب و کنترل سطح هوشیاری بود.

یافته‌ها. شرکت کنندگان، 17 دانشجوی ارشد پرستاری ویژه ترم چهارم بودند. بر اساس نتایج، عملکرد اکثریت دانشجویان در زمینه مهارت های احیاء قلبی ریوی در سطح متوسط قرار داشت (64/7 درصد). بهترین عملکرد با 52/9 درصد قبولی مربوط به کنترل سطح هوشیاری بود. اقدامات پایه حیات (41/2 درصد)، مدیریت راه هوایی (35/3 درصد) و تفسیر نوار قلب (11/8 درصد) به ترتیب در رتبه های بعدی قرار داشتند. پایین ترین عملکرد با صفر درصد قبولی مربوط به تفسیر گازهای خون شریانی بود.

نتیجه گیری. یافته‌های این پژوهش نشان داد عملکرد دانشجویان در زمینه فرایند احیاء قلبی ریوی به طور کلی در حد متوسط است و سطح مهارت های شناختی مربوط به این فرایند پایین تر از مهارت های عملی مرتبط با آن است. لذا، استفاده از راهبردهای آموزشی مبتنی بر حل مساله و تفکر فعال به منظور بهبود سطح توانمندی های شناختی دانشجویان و راهبرد تمرین و تکرار برای ارتقاء کلی سطح توانمندی ها تا حد مطلوب توصیه می شود.

خلاصه

هدف. هدف این مطالعه، تعیین تأثیر حضور همراه بر بالین بر شاخص های فیزیولوژیک و میزان کورتیزول سرم بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بود.

زمینه. اعضای خانواده در فرایند بهبود بیماری بسیار مهم هستند. بیماران در بخش های مراقبت ویژه به تنهایی بستری می شوند و از حضور افراد خانواده جلوگیری می شود. یکی از علل ممنوع بودن ملاقات در بخش های ویژه، این باور است که اعضای خانواده باعث ایجاد استرس و اضطراب در بیمار می شوند.

روش کار. این پژوهش، یک مطالعه مداخله ای از نوع قبل و بعد می باشد که در سه بیمارستان دانشگاهی شهر تهران انجام شد. تعداد 36 نمونه خون از 18 بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه که ممنوعیت ملاقات داشتند مورد بررسی قرار گرفت. قبل از حضور خانواده، نمونه خون جهت اندازه گیری میزان کورتیزول تهیه شد. فشار خون و ضربان قلب توسط مانیتور و یک بار نیز جهت حصول اطمینان از صحت آن به روش دستی اندازه گیری و ثبت گردید. سپس، یکی از افراد نزدیک خانواده به مدت یک ساعت بر بالین بیمار حضور یافت. در پایان ملاقات دوباره نمونه خون گرفته شد و فشار خون و ضربان قلبی اندازه گیری و ثبت شد. میزان کورتیزول پلاسما در آزمایشگاه و با استفاده از روش آزمایشگاهی الکتروکمی لومینسنس اندازه گیری شد. نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها. قبل و بعد از ملاقات برنامه ریزی شده، ﻣﻴـﺎﻧﮕﻴﻦ ﻓـﺸﺎرﺧﻮن ﺳﻴـﺴﺘﻮﻟﻴﻚ (0/93=p)، فشار خون دﻳﺎﺳـﺘﻮﻟﻴﻚ (0/98=p)، ﺗﻌـﺪاد ﺿـﺮﺑﺎن ﻗﻠـﺐ (0/60=p) و کورتیزول سرم (0/70=p)  از ﻟﺤﺎظ آﻣﺎری ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲ داری نداشت.

نتیجه گیری. دیدار بیمار با افراد خانواده تغییری در میزان کورتیزول سرم و شاخص های فیزیولوژیکی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه ایجاد نمی کند و بر خلاف بعضی باورهای معمول که حضور افراد خانواده منجر به تغیییرات همودینامیکی در بیمار و تداخل در روند درمان می شود، می توان در صورت درخواست بیمار به همراهان اجازه حضور بر بالین بیمار را داد.

خلاصه

هدف. هدف این مقاله، معرفی نکات ضروری در مراقبت های پرستاری برای بیماران در شرف مرگ است.

زمینه. مرگ قسمتی از فرایند زندگی انسان ها است. براساس آمار، بیشترین علل مرگ و میر در آمریکا بیماری های قلبی و سرطان است. تعریف مرگ، مراقبت های پرستاری برای بیماران مشرف به مرگ و اهمیت این مراقبت ها مورد توجه محققین قرار داشته است.

روش کار. این مقاله با بررسی متون مربوط به موضوع مرگ و بیماران مشرف به مرگ به معرفی مراقبت های پرستاری برای این دسته از بیماران و نکات اخلاقی مربوط می پردازد.

یافته ها. بیماران مشرف به مرگ مراحل متعددی از انکار تا پذیرش را طی می کنند و مراقبت پرستاری از بیماران مشرف به مرگ جزئی از وظایف مراقبتی پرستاران محسوب می شود که ابعاد جسمی و عاطفی آنها را در بر می گیرد.

نتیجه گیری. در هنگام مراقبت از بیماران در مراحل پایان زندگی باید از مراقبت های تسکین دهنده برای آنان استفاده شود، چون در این زمان انجام تدابیر درمانی دیگر موثر نمی‌باشد. این مراقبت ها از زمانی که تشخیص بیماری تهدید کننده زندگی داده می شود شروع می شوند و تا زمان بهبودی یا حتی مرگ و عزاداری نیز ادامه می‌یابند.

خلاصه

هدف.این مطالعه به بررسی پایش محیط فیزیکی و اجتماعی بخش مراقبت های ویژه و  چگونگی تاثیر آن بر وضعیت فیزیولوژیک و نیازهای بیمار و خانواده می پردازد.

زمینه. دانش و مهارت در ارائه مراقبت های پرستاری، عوامل اصلی تاثیر گذار بر بهبود بیماران در بخش های ویژه محسوب می شوند. از جمله مهارت های پرستاری در بخش های مراقبت ویژه، پایش های محیطی و ایجاد محیطی دلپذیر با حداقل استرس است. این پایش شامل کنترل نور، صدا، رنگ، منظره، موسیقی و حمایت های اجتماعی می باشد.

روش کار. داده های این مطالعه مروری از طریق جستجوی منابع الکترونیکی و بانک‌های اطلاعاتی و نیز جستجوی دستی منابع کتابخانه ای به دست آمده است. جستجوی مقالات و پژوهش ها با به کار بردن واژه های کلیدی در اینترنت و سایت های مرتبط و استفاده از مجلات علمی پژوهشی انجام شد.

یافته ها. نتایج نشان داد که بهبود محیطی که در آن مراقبت های ویژه ارائه می شود نه تنها بر فرایند بهبودی بیماران، بلکه بر افزایش رضایت کارکنان و خانواده بیماران موثر است. پایش های محیطی با کاهش عوامل تنش زای بخش های مراقبت ویژه در برطرف کردن عوارض بستری در این بخش ها برای بیماران و کاهش فشار و استرس پرسنل کاملا موثر و لازم می باشد.

نتیجه گیری. استفاده از یافته های تحقیقات، بخش مهمی از بهبود کیفیت مراقبت بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه و خانواده آنها را موجب می شود. بخش های مراقبت ویژه پتانسیل تبدیل شدن به بهترین مکان برای بهبود بیماران را دارند، منوط به اینکه در طراحی آنها عناصر کاهنده استرس همچون کاهش صداها، حفظ خلوت و محیط خصوصی، نور با طیف کامل و تلفیق رنگ ها و تکمیل مراقبت ها با حضور خانواده بیمار و دیگر معیار های ضروری در ایجاد محیطی التیام بخش لحاظ شود. 

خلاصه

هدف. هدف این مطالعه مروری، بررسی پوزیشن های مختلف حین مراقبت های پرستاری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، بررسی فواید و معایب هر کدام، و ارائه راهکارهای بالینی برای بهبود تکامل نوزاد براساس نیازهای فردی است.

زمینه. بیشتر نوزادان نارس تون ماهیچه ای ضعیفی دارند، زیرا به دلیل تولد زودهنگام هنوز به بسیاری از مراحل مهم تکامل تون ماهیچه ای و  فلکشن فیزیولوژیک (physiologic flexion)در داخل رحم دست نیافته اند. نوزادان نارس بعد از تولد، اندام های خود را بر خلاف جاذبه حرکت می دهند. تحقیقات نشان داده اند این عمل برای آنان بسیار دشوار است و نمی توانند پوزیشن خود را به طرز مطلوب نگهدارند، از خود محافظت کنند، و به خواب مناسب و راحتی دست یابند.بدون مداخلات مناسب، این کودکان دچار بدشکلی سر یا ستون فقرات می شوند. اگر برای نوزادان از محافظت کننده ها مانند آشیانه (nest)استفاده شود، این نوزادان احساس می کنند در رحم قرار دارند و معمولا بیشتر احساس امنیت می کنند و به ثبات فیزیولوژیک دست می یابند. اغلب نوزادان برای یافتن پوزیشن مناسب به کمک نیاز دارند که این مهم بر عهده پرستاران است.

روش کار. این مطالعه مروری با جستجوی مطالعات مربوط به 15 سال اخیر در بانک های اطلاعاتیGoogleScholar, Science DirectProquest, Ovid, Pub Med, Ebscoانجام شد. برای تهیه این مقاله مروری از 16 مقاله پژوهشی و مروری و 3 کتاب تخصصی در زمینه نوزادان استفاده شد.

یافته ها: پوزیشن های رایج در بخش مراقبت های ویژه نوزادان شامل وضعیت خوابیده به پهلو (side-lying position)، وضعیت خوابیده به پشت (supine position)، و خوابیده به شکم (دمر) (prone position) می باشند. نتایج مطالعات گوناگون نشان دهنده تاثیرات متفاوت پوزیشن های مختلف بر نوزادان نارس هستند. بنابراین، هر نوزاد باید به صورت منحصر به فرد ارزیابی شود و پوزیشن مناسب را بر اساس وضعیت فردی و واکنش های رفتاری دریافت کند. تغییر پوزیشن در نوزاد باید آهسته و به طور مداوم انجام شود تا نوزاد دچار دیسترس نشود و همچنین، از جدا شدن تجهیزات تهاجمی یا کلامپ شدن آنها جلوگیری شود.

نتیجه گیری: نوزادان نارسی که پوزیشن مناسب را بر اساس وضعیت فردی و واکنش های رفتاری دریافت می نمایند، حمایت تکاملی عصبی مطلوب را خواهند داشت که منجر به کاهش مشکلات و نواقص عصبی تکاملی می شود. نوزادانی که حمایت های تکاملی دریافت کرده اند نتایج بالینی درمانی بهتری داشته اند و مدت زمان تهویه مکانیکی و نیاز به حمایت تنفسی در آنها کاهش یافته، تغذیه دهانی در آنها زودتر شروع شده، و مدت زمان بستری در بیمارستان به طور چشمگیری کاهش یافته است. تحقیقات جدید در زمینه پوزیشن دادن به نوزاد و افزایش آگاهی و دانسته ها در این زمینه همواره در جریان است. پرستاران باید همواره تلاش کنند از این دانش ها و مهارت های به روز آگاه باشند.

خلاصه

 هدف. هدف این مقاله بررسی مروری مطالعات مربوط به آموزش خودمراقبتی و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون می باشد.

زمینه. پرفشاری خون یکی از بزرگترین مشکلات مزمن بهداشتی جهان و از عوامل خطر عمده بیماری های قلبی عروقی است. یکی از اهداف عمده ی مراقبت های بهداشتی بالا بردن سطح کیفیت زندگی است و بیان شده است که آموزش خودمراقبتی می تواند در بهبود کیفیت زندگی موثر باشد. به دلیل نیاز به شناسایی روند مطالعات مربوط به آموزش خودمراقبتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون، انجام بررسی مروری ضروری به نظر می رسد.

روش کار. این مقاله به مرور مطالعات 15 سال اخیر در رابطه با آموزش خودمراقبتی و کیفیت زندگی در مبتلایان به پرفشاری خون پرداخته است که از طریق بانک های اطلاعاتی Science Direct، PubMed، Cochrane، Medline، SID، Scopus،CINAHL، OVID، Iran Doc، و Magiranبا جستجوی کلیدواژه های quality of life، hypertensive patientsو self-care educational programو معادل فارسی آنها انجام شد.

یافته ها. مرور متون نشان داد که مطالعات کمی در زمینه بررسی اثربخشی برنامه های آموزشی بر کیفیت زندگی مبتلایان به پرفشاری خون صورت گرفته است. یافته ها نشان داد که مبتلایان به پرفشاری خون کیفیت زندگی پایین دارند. در برخی مطالعات از روش های مختلف آموزشی در تلاش برای بهبود پیامدهای بالینی این بیماران استفاده شده است و برخی نشان دهنده تأثیر مثبت برنامه آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی این بیماران بوده اند.

نتیجه گیری. کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون پایین است. با توجه به محدودیت مطالعات و اهمیت ارتقای کیفیت زندگی، انجام مطالعاتی در زمینه بررسی تأثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی مبتلایان به پرفشاری خون ضروری به نظر می رسد.

خلاصه

هدف. هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر دو روش پیگیری مراقبتی تلفنی و پیامکی بر تبعیت از ­درمان بیماران پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر، بستری در بخش­های جراحی قلب بیمارستان­های منتخب شهر تهران بود.

زمینه. یکی از مهم­ترین جنبه­های مراقبتی و پیگیری بعد از عمل جراحی بای پس شریان کرونر، تبعیت از برنامه درمانی است؛ به گونه­ای که موفقیت جراحی در طولانی مدت به تبعیت از برنامه درمانی وابسته است.

روش کار. این کارآزمایی بالینی بر روی بیماران تحت جراحی بای پس شریان کرونر بستری در بخش­های جراحی قلب بیمارستان­های منتخب شهر تهران، در سال 1393 انجام شد. در این مطالعه، 90 بیمار به روش مبتنی بر هدف انتخاب و با تخصیص تصادفی، در یکی از سه گروه 30 نفری پیگیری تلفنی، پیامکی و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه تبعیت از درمان به روش مصاحبه حضوری، در دو نوبت (شروع مطالعه و دو ماه بعد از شروع مطالعه) تکمیل گردید. قبل از ترخیص، به دو گروه پیگیری تلفنی و پیامکی، آموزش حضوری و کتابچه آموزشی داده شد. در گروه پیگیری تلفنی، هفته­ای سه بار و به مدت دوماه تماس تلفنی برقرار گردید و در گروه پیگیری پیامکی، روزانه یک پیامک و به مدت دو ماه ارسال گردید. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های آماری کای دو، آزمون دقیق فیشر، تی زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.

یافته­ها. بین دو گروه پیگیری تلفنی و پیامکی از لحاظ تغییرات نمره تبعیت از درمان قبل و بعد از مداخلهتفاوت آماری معناداری وجود نداشت. بین دو گروه پیگیری تلفنی و کنترل (0/0001p<) و دو گروه پیگیری پیامکی و کنترل (0/0001p<) از لحاظ امتیاز تبعیت از درمان، قبل و بعد از مداخله، تفاوت آماری معناداری مشاهده شد.

نتیجه­گیری. یافته­های مطالعه نشان داد که پیگیری تلفنی و پیامکی، هر دو، منجر به بهبود تبعیت از درمان بیماران بعد از جراحی بای پس شریان کرونر می شوند. بنابراین، پیشنهاد می­شود از این روش­­های مراقبتی، در پیگیری بیماران قلبی استفاده گردد.