---

خلاصه

هدف. هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه­ی بین دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی با کلسترول تام (High-density lipoprotein) HDL-C و (Low-density lipoprotein) LDL-C در مردان مبتلا به انفارکتوس قلبی بود.

زمینه. انفارکتوس قلبی از شایع‌ترین بیماری های قلبی عروقی در جهان و ایران است. مطالعات نشان داده­اند که یکی از راه­های پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، اصلاح سبک زندگی غیرسالم است. دانش تغذیه و سطح  فعالیت بدنی از عوامل مهم در کاهش لیپیدهای سرم و پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی به‌خصوص انفارکتوس قلبی هستند. با اصلاح و افزایش دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی در افرادی که دارای سابقه­ی بیماری­های قلبی عروقی هستند می­توان خطر وقوع انفارکتوس قلبی را کاهش داد.

روش کار. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در آن 150 نفر از بیماران مرد مراجعه­کننده به بیمارستان میلاد (میانگین سن 30/58 سال و انحراف معیار 58/1، میانگین وزن80/80 کیلوگرم و انحراف معیار 18/13و میانگین قد 24/174سانتی­متر و انحراف معیار 43/6) با  استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند و سپس دو پرسشنامه­ی دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی را تکمیل نمودند. بعد از 12 ساعت ناشتایی، میزان HDL،LDL  وکلسترول تام  همه­ی آزمودنی ها اندازه گیری شد. سپس داده ها در سطح معناداری (0/05>P) تجزیه‌ و تحلیل شدند.

یافته­ها. یافته­های پژوهش حاضر نشان داد که بین دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی با LDL-C و کلسترول تام مردان بزرگسال مبتلا به انفارکتوس قلبی رابطه­ی معنی­داری وجود دارد، اما دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی با  HDL-C رابطه معنی داری نداشت.

نتیجه­گیری. با توجه به نتایج مطالعه، با افزایش دانش تغذیه و سطح فعالیت بدنی در مردان می توان خطر  بیماری های قلبی عروقی به ویژه انفارکتوس قلبی را کنترل نمود.

---

هدف. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی بود. زمینه. انفارکتوس قلبی از اصلی ترین علل مرگ و میر در سرتاسر جهان به شمار می رود. با توجه به شیوع انفارکتوس قلبی و مرگ و میر ناشی از آن و تاثیر آن بر کیفیت زندگی افراد، انجام اقدامات برای کاهش عوارض این بیماری امری حیاتی به نظر می رسد. روش کار. در این کارآزمائی بالینی تصادفی شده، 30 فرد مبتلا به انفارکتوس قلبی که به بیمارستان طالقانی تهران مراجعه کرده بودند از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل هشت هفته تمرین ترکیبی به صورت سه جلسه در هفته بود که در مرکز بازتوانی قلبی بیمارستان طالقانی انجام شد. به منظور بررسی کیفیت زندگی بیماران، قبل و بعد از برنامه تمرینی، هر دو گروه پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. سطح معناداری در همه آزمون ها کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها. یافته های پژوهش حاضر نشان داد کیفیت زندگی گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معناداری پیدا کرده است. نتیجه گیری. به نظر می رسد هشت هفته تمرین ترکیبی باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی می شود. بر این اساس، توصیه می شود در برنامه مراقبتی این بیماران در زمان ترخیص، تمرین ترکیبی گنجانده شود.