هدف. این مطالعه با هدف بررسی میزان ارتباط فشار ورید محیطی با فشار ورید مرکزی حین جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.

زمینه. اگرچه کانولاسیون وریدهای مرکزی روش رایج برای اندازه‌گیری فشار ورید مرکزی و راه دستیابی عروقی است، اما این روش با خطرات جدی همراه است. همچنین، در برخی موارد تعبیه کاتتر ورید مرکزی از مکان‌های رایج امکان‌پذیر نمی‌باشد، لذا اندازه‌گیری فشار وریدی از طریق کاتتر محیطی ممکن است بتواند به عنوان جایگزین اندازه گیری فشار از طریق کاتتر ورید مرکزی مورد توجه قرار گیرد.

روش کار. در این مطالعه مقطعی، 100 بیمار بزرگسال با میانگین سنی 61 سال که از اسفند 89 لغایت خرداد 90 در اتاق‌های عمل بیمارستان قلب و عروق شهید رجایی تحت جراحی پیوند عروق کرونر قرار گرفتند، بررسی شدند. به طور همزمان، فشار وریدهای محیطی از طریق یک کاتتر شماره 16 یا 18 در قدام آرنج یا روی ساعد و فشار وریدهای مرکزی از طریق کاتتر تعبیه شده در ورید جوگولار داخلی راست یا ساب‌کلاوین در پنج زمان: درست پس از القای بیهوشی، قبل از شروع پمپ قلبی‌ ریوی، حین پمپ قلبی ریوی در مرحله‌ هایپوترمی خفیف، پس از جدا شدن از پمپ قلبی ریوی و پس از بستن جناغ سینه اندازه‌گیری شدند.

یافته‌ها. بر اساس یافته ها فشار وریدهای محیطی به طور متوسط 11 میلی‌متر جیوه و فشار وریدهای مرکزی به طور متوسط 5/9 میلی‌متر جیوه بود. لذا تفاضل میانگین دو پارامتر فوق دو میلی‌متر جیوه با انحراف معیار 5/0 می‌باشد. همبستگی دو پارامتر، 95/0 در تمام مراحل تعیین شد که از لحاظ آماری معنی دار بود (001/0p≤). تغییرات دیگر متغیرهای اندازه‌گیری شده تأثیری بر ارتباط دو فشار وریدی نداشتند.

نتیجه‌گیری. به نظر می‌رسد فشار وریدهای محیطی می‌تواند تخمین صحیحی از فشار وریدهای مرکزی حین جراحی پیوند عروق کرونر به دست دهد.

خلاصه

هدف. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر ماساژ درمانی بر کیفیت خواب بیماران بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.زمینه. اختلال خواب در بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر شایع می باشد و بیش از 30 سال است که مورد توجه محققان قرار گرفته است.

روش کار. این مطالعه نیمه تجربی بر روی 72 مددجوی تحت جراحی بای پاس عروق کرونر بستری در بیمارستان شهید چمران اصفهان که  به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفته بودند انجام شد. بیماران گروه آزمون ماساژ استروک سطحی به مدت 20 دقیقه و به تعداد چهار جلسه در چهار روز پیاپی و بیماران گروه کنترل تنها مراقبت های روتین را دریافت کردند. کیفیت خواب بیماران بر اساس پرسشنامه استاندارد کیفیت خواب بیمارستانی قبل و در روز آخر مداخله مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS  نسخه 18 و روش های آماری توصیفی و استنباطی (تی مستقل، تی زوج، کای اسکوئر) استفاده گردید. 

یافته ها. میانگین نمرات کیفیت خواب قبل از مداخله در گروه آزمون کنترل به ترتیب 6/3± 5/22 و 8/3± 22 بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان نمی دهد. پس از مداخله، میانگین نمرات کیفیت خواب در گروه آزمون و کنترل به ترتیب 8/2 ±8/11 و 7/4± 5/15بود که تفاوت معنادار آماری را نشان داد (001/0>P).

نتیجه گیری. استفاده از ماساژ درمانی می تواند باعث بهبود کیفیت خواب بعد از عمل بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر شود و با توجه به سادگی و کم هزینه بودن این روش، شاید بتوان به عنوان مکمل مناسبی برای دارودرمانی و مداخلات بعد از عمل در این بیماران مورد استفاده قرار داد.

خلاصه

هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش چهره به چهره قبل از عمل بر میزان درد بیماران تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد.

زمینه. درد از مشکلات پس از جراحی بای پس شریان کرونری است. جهت تسکین درد، استفاده از روش های غیردارویی بر روش های دارویی ترجیح داده می شوند.

روش کار. در این مطالعه نیمه تجربی، 72 بیمار تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر که واجد شرایط شرکت در پژوهش بودند، به طور مساوی در یکی از دو گروه تجربه و کنترل قرار گرفتند. واحدهای مورد پژوهش در گروه تجربه، آموزش به بیمار پیرامون کنترل درد را به مدت 20 تا 30 دقیقه دریافت کردند، ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. پس از عمل جراحی، هنگامی که بیمار به بخش مراقبت ویژه منتقل شد، دو ساعت پس از خروج لوله تراشه، شدت درد بر اساس مقیاس عددی جانسون اندازه گیری شد و سپس، دو بار با فاصله سه ساعته این اندازه گیری تکرار شد. همین طور، چک لیست روش های غیردارویی مورد استفاده جهت کنترل درد و داروهای ضد درد دریافت شده در طی روزهای بستری بیمار در بخش مراقبت ویژه تکمیل شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، توزیع فراوانی) و تحلیل (آزمون کای دو و من-ویتنی) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها. بر اساس نتایج، بین دو گروه از نظر ویژگی های دموگرافیک تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین شدت درد دو گروه، دو ساعت پس از خروج لوله تراشه، اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (0/313p=)، اما بین شدت درد گروه تجربه و کنترل، 5 ساعت (0/015p=) و 8 ساعت (0/006p=) پس از عمل، اختلاف معنی دار آماری وجود داشت. همچنین، این مطالعه نشان داد که میزان مصرف مسکن جهت تسکین درد بعد از عمل در بیماران گروه تجربه کمتر از بیماران گروه کنترل بود (0/046p=).

نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش به بیمار پیرامون کنترل درد می تواند منجر به کاهش شدت درد بعد از عمل در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر گردد و به عنوان یک مداخله غیردارویی به پرستاران بخش های جراحی توصیه می شود.

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف مقایسه شاخص نوسانات فشار نبض و فشار ورید مرکزی در بررسی وضعیت حجم مایعات و بهینه سازی مطلوب آن در بیماران تحت تهویه مکانیکی بعد از عمل جراحی قلب در بخش مراقبت های ویژه انجام شد.

زمینه. ارزیابی مایعات و تعیین حجم داخل عروقی به لحاظ بالینی در بیماران بدحال و تحت جراحی های بزرگ از قبیل جراحی قلب، یک چالش اساسی است. هدف از ارزیابی وضعیت حجم داخل عروقی در بیماران با ناپایداری همودینامیک، در درجه اول تعیین این نکته مهم است که آیا آنها از تجویز مایع سود می برند یا نه.

روش کار. تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی آینده نگر و از نوع بررسی روش های تشخیصی می باشد که در آن، تعداد 30 بیمار پس از عمل جراحی قلب بر اساس معیارهای ورود به مطالعه به روش نمونه گیری آسان از بین بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه مرکز قلب و عروق شهید رجائی تهران در طول مدت مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک بود که با استفاده از پرونده بیماران تکمیل شد. معیارهای همودینامیک شامل فشار ورید مرکزی، فشار خون سیستولی و دیاستولی نیز اندازه گیری شدند. برای محاسبه فشار نبض شریانی و نوسانات آن از دستگاه مانیتورینگ کنار تخت و اندازه گیری مداوم و غیرتهاجمی ایندکس قلبی و دیگر پارامترها استفاده شد. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSSنسخه 20 با استفاده از آزمون های آماری و محاسبه حساسیت و ویژگی انجام شد.

یافته ها. میانگین تغییرات فشار ورید مرکزی، قبل و پنج دقیقه بعد از تجویز حجم مایع به ترتیب، 10/10 میلی متر جیوه با انحراف معیار 6/01 و 12/37میلی متر جیوه با انحراف معیار 6/34 بود که دارای اختلاف آماری معنی دار بودند (0/015=p). میانگین تغییرات فشار نبض شریانی، قبل و پنج دقیقه بعد از تجویز حجم مایع به ترتیب،  16/94 میلی متر جیوه با انحراف معیار 8/32 و 12/77 میلی متر جیوه با انحراف معیار 4/02 بود که که دارای اختلاف آماری معنی دار بودند (0/005=p). در نقطه برش 2/8 لیتر/دقیقه/متر مربع برای ایندکس قلبی، مقادیر حساسیت و ویژگی برای نوسانات بیشتر از 13 درصد در فشار نبض، به ترتیب، 0/71 و 0/61 بود. همچنین، در نقطه برش 2/8 لیتر/دقیقه/متر مربع برای ایندکس قلبی، مقادیر حساسیت و ویژگی برای فشار ورید مرکزی کمتر از 5 میلی متر جیوه به ترتیب، 0/11 و 0/84 به دست آمد.

این یافته ها نشان دهنده قدرت تشخیصی بالاتر فشار نبض در مقایسه با فشار ورید مرکزی در ارزیابی حجم مایعات می باشد.

نتیجه گیری. به نظر می رسد در بیماران تحت تهویه مکانیکی بعد از اعمال جراحی بزرگ، به ویژه جراحی قلب، ایندکس دینامیک فشار نبض در مقایسه با شاخص استاتیک فشار ورید مرکزی به منظور ارزیابی و حفظ مطلوب مایعات ارجح است.

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات احتمالی نوار قلب در کارگران معادن زغال‌سنگ در مقایسه با افراد سالم انجام شد.

زمینه. بیماری­های ریوی از جمله پنوموکونیوز در کارگران معادن زغال‌سنگ شایع است و منجر به محدودیت جریان هوا در ریه می‌گردد. با توجه به تاثیر کارکرد ریوی بر وضعیت قلبی، بررسی این شاخص می تواند عملکرد بیماری های قلبی در این افراد نشان دهد.

روش کار.در این مطالعه که از نوع کوهورت گذشته‌نگر بود، 90 نفر از کارگران شاغل در واحد استخراج معادن زغال‌سنگ استان کرمان به ‌عنوان گروه مورد و 75 نفر از افرادی که در تماس با زغال­سنگ نبوده‌اند، به ‌عنوان گروه شاهد در فاصله زمانی سال 1388 تا 1392 انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. همسان‌سازی گروه‌ها بر اساس سن و سابقه کار بود. معیار ورود به مطالعه­ شامل سن30 تا 45 سال و داشتن سابقه کار حداقل ۱۵ سال بود. معیارهای حذف شامل موارد زیر بودند: سابقه­ مصرف سیگار، دیابت، چاقی (با شاخص توده­ بدنی بیش از 24)؛ مصرف داروهای قلبی­ ایجادکننده تغییر در نوار قلب؛ و سابقه­ فشارخون سیستولی بیشتر از 120 میلی متر جیوه. شرکت‌کنندگان بعد از تکمیل پرسشنامه حاوی اطلاعات مربوط به سلامت، دموگرافیک و مشخصات مربوط به کار و سابقه­ کار، از نظر فشارخون و ضربان قلب و نوار قلب، مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته ها. بین میانگین سنی گروه مورد و شاهد اختلاف آماری معنی‌داری وجود نداشت. مقایسه نوار قلب گروه مورد و شاهد نشان داد که بین دو گروه از نظر میانگین فاصله QT، QRS، PRدر اشتقاق هایDI، DII، و D IIIاختلاف آماری معنی دار وجود دارد. بین دو گروه از نظر میانگین فاصله STاختلاف آماری معنی‌داری وجود نداشت.

نتیجه‌گیری. اشتغال درازمدت در معادن زغال‌سنگ می‌تواند منجر به تغییرات الکتروکاردیوگرام در کارگران شود.