ژاسمن شاه نظری،
دوره 2، شماره 4 - ( 12-1392 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این مقاله، معرفی نکات ضروری در مراقبت های پرستاری برای بیماران در شرف مرگ است.
زمینه. مرگ قسمتی از فرایند زندگی انسان ها است. براساس آمار، بیشترین علل مرگ و میر در آمریکا بیماری های قلبی و سرطان است. تعریف مرگ، مراقبت های پرستاری برای بیماران مشرف به مرگ و اهمیت این مراقبت ها مورد توجه محققین قرار داشته است.
روش کار. این مقاله با بررسی متون مربوط به موضوع مرگ و بیماران مشرف به مرگ به معرفی مراقبت های پرستاری برای این دسته از بیماران و نکات اخلاقی مربوط می پردازد.
یافته ها. بیماران مشرف به مرگ مراحل متعددی از انکار تا پذیرش را طی می کنند و مراقبت پرستاری از بیماران مشرف به مرگ جزئی از وظایف مراقبتی پرستاران محسوب می شود که ابعاد جسمی و عاطفی آنها را در بر می گیرد.
نتیجه گیری. در هنگام مراقبت از بیماران در مراحل پایان زندگی باید از مراقبت های تسکین دهنده برای آنان استفاده شود، چون در این زمان انجام تدابیر درمانی دیگر موثر نمی‌باشد. این مراقبت ها از زمانی که تشخیص بیماری تهدید کننده زندگی داده می شود شروع می شوند و تا زمان بهبودی یا حتی مرگ و عزاداری نیز ادامه می‌یابند.
نسرین مهرنژاد، مژده نویدحمیدی، محسن رضایی همامی، طاهره گنجی، مریم اردشیری، پوران فتحی،
دوره 2، شماره 4 - ( 12-1392 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این مطالعه، تعیین تأثیر حضور همراه بر بالین بر شاخص های فیزیولوژیک و میزان کورتیزول سرم بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بود.
زمینه. اعضای خانواده در فرایند بهبود بیماری بسیار مهم هستند. بیماران در بخش های مراقبت ویژه به تنهایی بستری می شوند و از حضور افراد خانواده جلوگیری می شود. یکی از علل ممنوع بودن ملاقات در بخش های ویژه، این باور است که اعضای خانواده باعث ایجاد استرس و اضطراب در بیمار می شوند.
روش کار. این پژوهش، یک مطالعه مداخله ای از نوع قبل و بعد می باشد که در سه بیمارستان دانشگاهی شهر تهران انجام شد. تعداد 36 نمونه خون از 18 بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه که ممنوعیت ملاقات داشتند مورد بررسی قرار گرفت. قبل از حضور خانواده، نمونه خون جهت اندازه گیری میزان کورتیزول تهیه شد. فشار خون و ضربان قلب توسط مانیتور و یک بار نیز جهت حصول اطمینان از صحت آن به روش دستی اندازه گیری و ثبت گردید. سپس، یکی از افراد نزدیک خانواده به مدت یک ساعت بر بالین بیمار حضور یافت. در پایان ملاقات دوباره نمونه خون گرفته شد و فشار خون و ضربان قلبی اندازه گیری و ثبت شد. میزان کورتیزول پلاسما در آزمایشگاه و با استفاده از روش آزمایشگاهی الکتروکمی لومینسنس اندازه گیری شد. نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها. قبل و بعد از ملاقات برنامه ریزی شده، ﻣﻴـﺎﻧﮕﻴﻦ ﻓـﺸﺎرﺧﻮن ﺳﻴـﺴﺘﻮﻟﻴﻚ (0/93=p)، فشار خون دﻳﺎﺳـﺘﻮﻟﻴﻚ (0/98=p)، ﺗﻌـﺪاد ﺿـﺮﺑﺎن ﻗﻠـﺐ (0/60=p) و کورتیزول سرم (0/70=p) از ﻟﺤﺎظ آﻣﺎری ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲ داری نداشت.
نتیجه گیری. دیدار بیمار با افراد خانواده تغییری در میزان کورتیزول سرم و شاخص های فیزیولوژیکی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه ایجاد نمی کند و بر خلاف بعضی باورهای معمول که حضور افراد خانواده منجر به تغیییرات همودینامیکی در بیمار و تداخل در روند درمان می شود، می توان در صورت درخواست بیمار به همراهان اجازه حضور بر بالین بیمار را داد.
منا علی نژاد نائینی،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1393 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این مطالعه مروری، بررسی پوزیشن های مختلف حین مراقبت های پرستاری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، بررسی فواید و معایب هر کدام، و ارائه راهکارهای بالینی برای بهبود تکامل نوزاد براساس نیازهای فردی است.
زمینه. بیشتر نوزادان نارس تون ماهیچه ای ضعیفی دارند، زیرا به دلیل تولد زودهنگام هنوز به بسیاری از مراحل مهم تکامل تون ماهیچه ای و فلکشن فیزیولوژیک (physiologic flexion)در داخل رحم دست نیافته اند. نوزادان نارس بعد از تولد، اندام های خود را بر خلاف جاذبه حرکت می دهند. تحقیقات نشان داده اند این عمل برای آنان بسیار دشوار است و نمی توانند پوزیشن خود را به طرز مطلوب نگهدارند، از خود محافظت کنند، و به خواب مناسب و راحتی دست یابند.بدون مداخلات مناسب، این کودکان دچار بدشکلی سر یا ستون فقرات می شوند. اگر برای نوزادان از محافظت کننده ها مانند آشیانه (nest)استفاده شود، این نوزادان احساس می کنند در رحم قرار دارند و معمولا بیشتر احساس امنیت می کنند و به ثبات فیزیولوژیک دست می یابند. اغلب نوزادان برای یافتن پوزیشن مناسب به کمک نیاز دارند که این مهم بر عهده پرستاران است.
روش کار. این مطالعه مروری با جستجوی مطالعات مربوط به 15 سال اخیر در بانک های اطلاعاتیGoogleScholar, Science DirectProquest, Ovid, Pub Med, Ebscoانجام شد. برای تهیه این مقاله مروری از 16 مقاله پژوهشی و مروری و 3 کتاب تخصصی در زمینه نوزادان استفاده شد.
یافته ها: پوزیشن های رایج در بخش مراقبت های ویژه نوزادان شامل وضعیت خوابیده به پهلو (side-lying position)، وضعیت خوابیده به پشت (supine position)، و خوابیده به شکم (دمر) (prone position) می باشند. نتایج مطالعات گوناگون نشان دهنده تاثیرات متفاوت پوزیشن های مختلف بر نوزادان نارس هستند. بنابراین، هر نوزاد باید به صورت منحصر به فرد ارزیابی شود و پوزیشن مناسب را بر اساس وضعیت فردی و واکنش های رفتاری دریافت کند. تغییر پوزیشن در نوزاد باید آهسته و به طور مداوم انجام شود تا نوزاد دچار دیسترس نشود و همچنین، از جدا شدن تجهیزات تهاجمی یا کلامپ شدن آنها جلوگیری شود.
نتیجه گیری: نوزادان نارسی که پوزیشن مناسب را بر اساس وضعیت فردی و واکنش های رفتاری دریافت می نمایند، حمایت تکاملی عصبی مطلوب را خواهند داشت که منجر به کاهش مشکلات و نواقص عصبی تکاملی می شود. نوزادانی که حمایت های تکاملی دریافت کرده اند نتایج بالینی درمانی بهتری داشته اند و مدت زمان تهویه مکانیکی و نیاز به حمایت تنفسی در آنها کاهش یافته، تغذیه دهانی در آنها زودتر شروع شده، و مدت زمان بستری در بیمارستان به طور چشمگیری کاهش یافته است. تحقیقات جدید در زمینه پوزیشن دادن به نوزاد و افزایش آگاهی و دانسته ها در این زمینه همواره در جریان است. پرستاران باید همواره تلاش کنند از این دانش ها و مهارت های به روز آگاه باشند.
معصومه ذاکری مقدم، شهرزاد غیاثوندیان، پگاه سلحشور، انوشیروان کاظم نژاد،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1393 )
چکیده
خلاصه
هدف.این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه حمایتی پرستاری بر افسردگی، اضطراب و استرس خانواده بیماران در طول عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد.
زمینه.خانواده بیماران در طول عمل جراحی بای پس عروق کرونر سطح بالایی از اضطراب و استرس را تجربه می کنند. حمایت اطلاعاتی و عاطفی از خانواده بیماران در طول عمل جراحی ممکن است به آنها در کاهش استرس و در نتیجه، فراهم آوردن حمایت بیشتر از فرد بیمار کمک کند.
روش کار. این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی بود که در آن، 104 نفر از اعضاء خانواده بیماران تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر که شرایط لازم برای ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند و به طور مساوی (هر گروه، 52 نفر) در یکی از گروه های آزمون یا کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون در طول عمل، برنامه حمایت پرستاری شامل حمایت اطلاعاتی و عاطفی را دریافت کرد و برای گروه کنترل، تنها اقدامات معمول انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مقیاستعدیل شده افسردگی، اضطراب و استرس DASSاستفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو و تی و با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 21 تحلیل شد.
یافته ها.بر اساس یافته های پژوهش، بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و نمره حاصل از تکمیل پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس DASS،قبل از مداخله، اختلاف آماری معناداری وجود نداشت، اما پس از اجرای مداخله و در پایان عمل، میانگین نمره افسردگی، اضطراب و استرس گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل به شکل معناداری کاهش یافت (0001/0>P).
نتیجه گیری. بر اساس یافته ها، برنامه حمایت پرستاری سبب کاهش افسردگی، اضطراب و استرس خانواده بیماران در طول عمل جراحی قلب شده است، لذا می توان از این برنامه به عنوان روشی موثر جهت حمایت از خانواده بیماران در طول جراحی استفاده نمود.
طاهره نجفی قزلجه، مریم شهیدی،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1393 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این مقاله بررسی مروری مطالعات مربوط به آموزش خودمراقبتی و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون می باشد.
زمینه. پرفشاری خون یکی از بزرگترین مشکلات مزمن بهداشتی جهان و از عوامل خطر عمده بیماری های قلبی عروقی است. یکی از اهداف عمده ی مراقبت های بهداشتی بالا بردن سطح کیفیت زندگی است و بیان شده است که آموزش خودمراقبتی می تواند در بهبود کیفیت زندگی موثر باشد. به دلیل نیاز به شناسایی روند مطالعات مربوط به آموزش خودمراقبتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون، انجام بررسی مروری ضروری به نظر می رسد.
روش کار. این مقاله به مرور مطالعات 15 سال اخیر در رابطه با آموزش خودمراقبتی و کیفیت زندگی در مبتلایان به پرفشاری خون پرداخته است که از طریق بانک های اطلاعاتی Science Direct، PubMed، Cochrane، Medline، SID، Scopus،CINAHL، OVID، Iran Doc، و Magiranبا جستجوی کلیدواژه های quality of life، hypertensive patientsو self-care educational programو معادل فارسی آنها انجام شد.
یافته ها. مرور متون نشان داد که مطالعات کمی در زمینه بررسی اثربخشی برنامه های آموزشی بر کیفیت زندگی مبتلایان به پرفشاری خون صورت گرفته است. یافته ها نشان داد که مبتلایان به پرفشاری خون کیفیت زندگی پایین دارند. در برخی مطالعات از روش های مختلف آموزشی در تلاش برای بهبود پیامدهای بالینی این بیماران استفاده شده است و برخی نشان دهنده تأثیر مثبت برنامه آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی این بیماران بوده اند.
نتیجه گیری. کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون پایین است. با توجه به محدودیت مطالعات و اهمیت ارتقای کیفیت زندگی، انجام مطالعاتی در زمینه بررسی تأثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی مبتلایان به پرفشاری خون ضروری به نظر می رسد.
سیده حلیمه کمالی، معصومه ایمانی پور،
دوره 5، شماره 3 - ( 9-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف شناسایی عوارض بستری بیمار در بخش مراقبت های ویژه برای اعضای خانواده و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
زمینه. خانواده، اساسیترین نهاد اجتماعی و عاملی اساسی در سلامت فردی انسان است. وقوع بیماری حاد و بستری شـدن یکـی از اعضـای خانواده در بخش مراقبت های ویژه مـیتوانـد به‌عنوان یـک حادثه تنشزا خانواده را با مشکلات و پیامدهای نامطلوبی مواجه سازد.
روش کار. این مطالعه مروری به روش ساختارمند و مطالعه کتابخانهای صورت گرفت. جمعآوری اطلاعات از طریق جستجو در پایگاه های داده ای Springer، Ovid، PubMed، Science Direct، Scopus، و Google Scholarبا کلیدواژههای Intensive/Critical Care، Family Needs، و Patient Familyو جستجو در پایگاههای اطلاعاتی SID، Iran Medex، و Magiran با کلیدواژههای بخش مراقبتهای ویژه، خانواده بیمار، و نیازهای خانواده انجام شد. مقالات تحقیقی که در محدوده سال های 2004 تا 2016 میلادی (1385 تا 1395 هجری شمسی)درباره خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شده بودند در پایگاه های داده ای فارسی و انگلیسی جستجو شدند و پس از غربالگری بر اساس معیارهای ورود، 20 مقاله مرتبط مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها. بستری بیمار در بخش مراقبت های ویژه منجر به بروز واکنش ها و علایم منفی به صورت اختلالات جسمی و اختلالات روحی روانی در اعضای خانواده وی میشود. این پیامدهای نامطلوب با علل مختلفی مرتبط هستند که از آن جمله می توان به نوع مراقبت بیمار در بخش مراقبت های ویژه و نحوه تعامل با اعضای خانواده اشاره کرد.
نتیجهگیری. بهطورکلی با بستری شدن یکی از اعضای خانواده در بخش مراقبتهای ویژه، خانواده دچار بحران می شود، کارکردهای خود را از دست می دهد و در معرض مشکلات و عوارض مختلف قرار میگیرد. پرستاران، به عنوان اصلیترین رکن ارائه مراقبت، باید نسبت به اعضای خانواده بیماران احساس مسئولیت کنند و با تدارک یک برنامه مراقبتی خانواده محور، به نیازهای ایشان توجه کنند و از آنان مراقبت و حمایت نمایند.
محمدرضا جانی، محمد رضا رزم آرا، مژگان صفاپور، سهیلا میرعلی جانی، فاطمه میری،
دوره 5، شماره 4 - ( 12-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر کیفیت زندگی بیماران آنژین صدری شهرستان قاین در سال 1394 انجام شد.
زمینه. بیماری قلب و عروق، شایعترین و مهمترین علت مرگ در تمام دنیا می‌باشد که بر کیفیت زندگی مبتلایان نیز تاثیر می‌گذارد. این بیماری، مشکلات زیادی را برای بیماران و هزینه زیادی را برای جامعه به همراه دارد.
روش کار. این پژوهش یک مطالعه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود که بر روی 60 نفر از بیماران بخش سی سی یو بیمارستان شهدای قاین در سال 1394 انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها، شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) بود. مداخله برای گروه آزمون به صورت ۶ جلسه آموزش چهره به چهره، هر روز صبح و عصر به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه به صورت نمایش تصاویر (با استفاده از رایانه قابل‌حمل و نرمافزار PowerPoint) و پاسخگویی به سوالات احتمالی انجام شد. کیفیت زندگی بیماران در هر دو گروه در دو مرحله قبل از اجرای آموزش و یک ماه پس از اجرای آموزش سنجیده و مقایسه شد. تحلیل دادهها در نرمافزار SPSSنسخه 20 انجام شد.
یافتهها. نتایج نشان داد پس از مداخله، تفاوت آماری معنیداری بین دو گروه آزمون و کنترل در ابعاد سلامت عمومی (0/02p=)، عملکرد جسمی (0/003p=)، اختلال نقش به خاطر سلامت جسمی (0/05p=)، انرژی و خستگی (0/01p=)، سرزندگی و نشاط (0/004p=)، درد بدنی (0/007p=)، و نمره کل کیفیت زندگی (0/02p=) وجود دارد.
نتیجهگیری. آموزش در بیماران مبتلا به آنژین صدری باعث ارتقای ابعاد کیفیت زندگی در آنها میشود.
طاهره نجفی قزلجه، مهدی نصر اصفهانی، ساناز شریفیان،
دوره 6، شماره 1 - ( 3-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. مطالعه حاضر با هدفمقایسه تاثیر آموزش خودمدیریتی، با و بدون پیگیری تلفنی، و استفاده از شبکه اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه بر فشارخون مبتلایان به پرفشاری خون انجام گرفت.
زمینه:با توجه به اینکه پرفشاری خون یکی از مهمترین علل مرگ های قابل پیشگیری در سراسر جهان است، آموزش خودمدیریتی در این بیماران و پیگیری آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
روش کار. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده با گروه کنترل بود که بر روی 100 بیمار مبتلا به پرفشاری خون اولیه، مراجعه کننده به بیمارستان الزهرای اصفهان که به روش در دسترس انتخاب شده بودند در سال 1395 انجام شد. تخصیص نمونه ها به صورت تصادفی با بلوک های چهارتایی بود و افراد به طور تصادفی به چهار گروه کنترل (آموزش رایج)، آموزش خودمدیریتی بدون پیگیری، آموزش خودمدیریتی با پیگیری تلفنی (آموزش خودمدیریتی همراه با تماس هفتگی برای 6 هفته) و آموزش خودمدیریتی با پیگیری شبکه اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه (آموزش خودمدیریتی همراه با ارتباط هفتگی از تلگرام برای 6 هفته) تخصیص یافتند. داده ها از طریق اندازه گیری فشارخون و ثبت آن، قبل از مداخله و 6 هفته بعد از ورود به مطالعه جمع آوری شدند. سپس داده ها با استفاده از آزمون های کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی شفه و آزمون تی زوجی در نرم افزار SPSSویرایش 16 تحلیل شدند.
یافته ها. پس از مداخله، فشارخون گروه های چهارگانه با یکدیگر تفاوت معنادار آماری داشتند (0/0001p≤). براساس آزمون تعقیبی شفه، گروه های آموزش (با و بدون پیگیری) در مقایسه با گروه کنترل از نظر فشارخون اختلاف معنی دار آماری داشتند (0/0001p≤). همچنین، آزمون تعقیبی شفه نشان داد سه گروه آموزش بدون پیگیری و با پیگیری های تلفنی و پیگیری با شبکه اجتماعی (تلگرام) اختلاف معناداری با یکدیگر از نظر میانگین فشارخون سیستول و نیز دیاستول نداشتند.
نتیجه گیری. با توجه به یافته ها، آموزش خودمدیریتی با و بدون پیگیری تلفنی و یا با استفاده از شبکه اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه بر تعدیل فشارخون مبتلایان به پرفشاری خون موثر هستند. لذا پرستاران با آموزش جامع به بیمار و در صورت امکان پیگیری می توانند گامی مثبت در جهت بهبود مدیریت فشار خون این بیماران بردارند.
محمد رضا جانی، محمد رضا رزم آرا،
دوره 6، شماره 4 - ( 12-1396 )
چکیده
هدف. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی با ویژگی‌های جمعیتشناختی افراد مبتلا به آنژین صدری در بیمارستان شهدای شهرستان قاین در سال 1394 انجام شد.
زمینه. بیماریهای قلبی عروقی شایعترین علت مرگ در بیشتر کشورهای جهان از جمله ایران و مهمترین عامل از کار افتادگی محسوب میشوند. بیماریهای قلبی عروقی از قابل پیشگیریترین بیماریهای غیر واگیر به شمار میآیند. کیفیت زندگی در بیماریهای قلبی عروقی با تغییرات نامناسب همراه است و عوامل متعددی در بهبود کیفیت زندگی این بیماران نقش دارند.
روش کار. این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی- همبستگی بود که بر روی 240 فرد مبتلا به آنژین صدری پایدار بستری در بخشهای سیسییو و پستسیسییو بیمارستان شهدای قاین از فروردین تا دی ماه 1394 از طریق سرشماری انجام شد. برای بررسی کیفیت زندگی از ابزار SF-36 استفاده شد. پرسشنامه از طریق مصاحبه برای بیماران تکمیل گردید. دادهها با استفاده از آزمون‌های آماری من ویتنی و کروسکال والیس با کمک نرمافزار SPSS-20 تحلیل شد.
یافتهها. میانگین نمره کل کیفیت زندگی از صد نمره، 61/74 با انحراف معیار 22/49 بود که نشاندهنده کیفیت زندگی در سطح خوب است. بر اساس یافته‌های این پژوهش، متغیر سن با ابعاد اختلال نقش به خاطر سلامت عاطفی (0/034P=)، انرژی/ خستگی (0/001P=)، و سلامت عمومی (0/004P=)؛ متغیر جنس با ابعاد اختلال نقش به خاطر سلامت عاطفی (0/008P=)، انرژی/ خستگی (0/01P=)، عملکرد اجتماعی (0/003P=)، و سلامت عمومی (0/04P=)؛ متغیر وضعیت تاهل با ابعاد عملکرد جسمی (0/032P=)، و انرژی/ خستگی (0/04P=)؛ و متغیر وضعیت تحصیلات با ابعاد انرژی/ خستگی (0/007P=) و سلامت عمومی (0/001P=) ارتباط معنیداری آماری دارند.
نتیجهگیری. با توجه به ارتباط کیفیت زندگی با برخی متغیرهای دموگرافیک، استفاده از رویکردهای مناسب مراقبتی ارتقای کیفیت زندگی ازجمله اجرای برنامه‌های آموزشی برای افراد مبتلا به بیماری آنژین صدری توصیه میشود.
نسیم نادری، یاسمن خلیلی، علی انصاری فر، بهشید قدردوست، افسانه بخشی،
دوره 7، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف تعیین اثر مداخلات حمایتی بر مولفه‌های تابآوری و کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی بیماران دچار نارسایی پیشرفته قلبی انجام شد.
زمینه. نارسایی پیشرفته قلبی یک بیماری پرهزینه، پیش‌رونده و مزمن است که باعث کاهش تابآوری و کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی این بیماران میشود.
روش کار. در این کارآزمایی بالینی که به‌صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماه بعد در یک مقطع زمانی سه‌ماهه انجام‌شد، 100 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران دچار نارسایی پیشرفته قلبی در مرکز آموزشی تحقیقاتی درکانی قلب و عروق شهید رجایی، با تخصیص تصادفی ساده در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. بسته حمایتی خانواده شامل کارگاه‌های آموزش گروهی به مدت 6 جلسه و به صورت 2 جلسه در هفته در سه هفته متوالی برای گروه آزمون اجرا شد و پمفلت مطالب ارائه‌شده در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت. افراد گروه کنترل آموزشهای رایج بیمارستان را دریافت کردند. مقیاس تابآوری (Connor-Davidson) و کیفیت زندگی (SF-36) قبل و بعد از مداخله و یک ماه پس از مداخله برای سنجش متغیرهای وابسته تحقیق استفاده شد. دادهها در نرمافزار SPSS نسخه 23 با استفاده از آزمون‌های آماری کای اسکوئر، فیشر، منویتنی، تی مستقل، تی زوجی و آزمون ویلکاکسون تحلیل شدند.
یافته ها. قبل از مداخله، میانگین نمره تابآوری و نمره کلی کیفیت زندگی در دو گروه تفاوت معنیداری از نظر آماری نداشتند، ولی بعد از انجام پژوهش، بین میانگین نمره تابآوری گروه آزمون (06/64 با انحراف معیار 11) در مقایسه با گروه کنترل (34/48 با انحراف معیار 23/16) تفاوت معنیدار آماری مشاهده شد (05/0P≤). همچنین، بعد از انجام مداخله، میانگین نمره کلی کیفیت زندگی گروه آزمون (70 با انحراف معیار 91/12) و کنترل (82/50 با انحراف معیار 72/17) اختلاف معنیدار آماری مشاهده شد (05/0P≤). نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که بعد از گذشت یک ماه از پایان مداخله، میانگین نمره تابآوری (8/63 با انحراف معیار 15/10) و نمره کلی کیفیت زندگی (82/69 با انحراف معیار 70/12) در گروه آزمون ثابت باقی ماند که نشاندهنده پایداری نتایج مداخلات بود (05/0P≤).
نتیجهگیری. به‌عنوان قسمتی از برنامه درمانی کل‌نگر، نتایج این پژوهش میتواند راهنمایی برای راه‌اندازی یک واحد متمرکز برای آموزش و حمایت مراقبین خانوادگی بیماران مزمن قلبی باشد که علاوه بر حمایت اجتماعی و آموزش بهداشت روان، نیازها در زمینه‌ی آگاهی از بیماری و مشارکت در مراقبت از بیمار را رفع نماید.
آنولین اصلان، مریم اسماعیلی،
دوره 7، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف مرور مطالعات انجامشده در حوزه مراقبت بیمار-خانواده محور در بیماران تحت جراحی عروق کرونر انجام شد.
زمینه. امروزه طول مدت بستری بیماران پس از عمل جراحی قلب در بیمارستان کوتاه شده است و بیشتر دوره نقاهت و بهبودی آنان در منزل بدون برخورداری از مراقبت مستمر پرستاری و پزشکی در کنار خانواده سپری میشود. لازم است نیازهای بیمار و خانواده در مدت بستری ارزیابی شود و آموزش و مراقبتهای لازم مبتنی بر همان نیازها ارائه گردد.
روش کار. در این مطالعه مروری مجموعه‌ای از مقالات منتشر شده بین سالهای ۱۹۹۰ تا 2018 میلادی در مورد مراقبت بیمار-خانواده محور، پیامدهای مهم بیمار و خانواده در بخش مراقبت ویژه بزرگسالان مورد بررسی قرار گرفته است. از طریق پایگاه دادهها و موتورهای جستجوی PubMed، Medline، Ovid، Science Direct وGoogle Scholar در مجموع ۷۳ مقاله انگلیسی و ۴۶ مقاله فارسی یافت شد که از میان آنها ۲۵ مقاله در این بررسی مورد توجه قرار گرفتند.
یافته ها. مشارکت خانوادهها در مراقبت از بیمار میتواند به طور قابل توجه بر تصمیمگیری بالینی و پیامدهای بیماران جراحی عروق کرونر تاثیر بگذارد. با این حال، در بسیاری از بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی، سیاست بیمارستانی منسوخ شده، خانوادهها را از ملاقات عضو خانواده در طول اقامت در بیمارستان محروم می‌کند.
نتیجه گیری. مراقبت بیمار-خانواده محور با پیامدهای بالینی بهتری همراه است. نتایج مفید بالینی با کاهش موارد مرگ، افزایش رضایتمندی، پیروی از رژیم‌های درمانی و کاهش میزان پذیرش مجدد همراه بوده است. اگرچه مطالعات مداخلهای با کیفیت بالا برای ارزیابی بیشتر اثربخشی مراقبت بیمار-خانواده محور در جراحی عروق کرونر ضروری است، اما این جنبش در مراقبتهای بهداشتی تاثیر زیادی بر رضایت خانواده و بیماران دارد.
شیوا خالق پرست، صادق حیدرپور دستگردی، محمود ثالثی، سید ضیا توتونچی، مریم کریمیان کاکلکی،
دوره 7، شماره 3 - ( 9-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش همتایان به مراقبین خانوادگی بر اضطراب مراقبین و بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر اضطراب متوسط رو به بالایی را تجربه میکنند که این اضطراب در میان همراهان این بیماران نیز گزارش شده است. مطالعات نشان داده است که آموزش به بیماران و همراهان آنها در موارد بسیاری منجر به کاهش اضطراب آنها گردیده است. موضوع آموزش و انجام تحقیقات در زمینه تاثیر همتایان در پیشبرد اهداف درمانی مراقبتی اهمیت زیادی دارد.
روش کار. این پژوهش کارآزمایی بالینی تصادفیشده در سال ۱۳۹۷ در بخشهای جراحی مرکز آموزشی تحقیقاتی درمانی قلب و عروق شهید رجایی انجام شد. در این پژوهش، 60 مراقب خانوادگی و دایمی بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر در زمان ترخیص از بخش مراقبت ویژه و ورود به بخش جراحی وارد مطالعه شدند. گمارش افراد در دو گروه به روش تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و فرم ”اضطراب حالت و صفت“ اشپیلبرگر بود. در ابتدا، همراهان بیماران که به عنوان همتا انتخاب شده بودند توسط پژوهشگر در سه مرحله آموزش دیدند. قبل از ملاقات همراهان بیماران (مراقبین خانوادگی) با بیمارشان، اضطراب بیماران و همراهانشان در هر دو گروه سنجیده شد. پس از آن، همراهان بیماران در گروه کنترل آموزشهای معمول را دریافت نمودند و همراهان بیماران در گروه آزمون توسط همتایانشان در دو جلسه، آموزش همتامحور دریافت کردند. در مرحله سوم، اضطراب بیماران و همراهان آنها در هر دو گروه در روزهای دوم و پنجم اندازهگیری شددادههای گردآوری شده در نرمافزار SPSS نسخه 20 تحلیل شدند.
یافته ها. قبل از انجام مداخله، میانگین نمره اضطراب گروه آزمون و کنترل، هم در بیماران و هم در همراهان تفاوت معنادار آماری نداشتند و میانگین نمره اضطراب هر دو گروه متوسط به بالا بود. پس از انجام آموزش، میانگین نمره اضطراب گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود (0001/0P≤). همچنین، در روزهای دوم و پنجم پس از مداخله، تفاوت معناداری بین گروه آزمون و کنترل از نظر میانگین نمره اضطراب همراهان و بیماران وجود داشت (0001/0P≤).
نتیجه گیری. به نظر میرسد آموزش همتامحور پس از ترخیص از بخش مراقبت ویژه موجب کاهش اضطراب در همراهان و بیماران میشود. پیشنهاد میگردد از آموزش همتایان به عنوان آموزش موثر و کمهزینه برای کاهش اضطراب بیمار و همراه استفاده گردد.
بهنام یاری باجلانی، شیوا خالق پرست، محمد ایمانی‌پور، محمدضیاء توتونچی قربانی، علی غلامی، ثنا شهرآبادی،
دوره 7، شماره 4 - ( 12-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ملاقات آزاد بر کیفیت خواب، اضطراب و رضایتمندی بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر بود.
زمینه. به اهمیت ملاقات بیماران پس از جراحی بایپس عروق کرونر در مطالعات مختلف اشاره شده است، اما شواهد کافی درباره اینکه ملاقات محدود و ملاقات آزاد چه اثرات مثبت یا منفی نسبت به یکدیگر دارند وجود ندارد.
روش کار. در این کارآزمایی بالینی، 60 نفر از مرکز آموزشی تحقیقاتی درمانی قلب و عروق شهید رجایی پس از عمل جراحی بایپس عروق کرونر به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه 30 نفره کنترل و آزمون تقسیم شدند. برای گروه آزمون برنامه ملاقات بدون محدودیت زمانی(ملاقات آزاد) و برای گروه کنترل برنامه ملاقات عادی (ملاقات محدود) در نظر گرفته شد. اضطراب در روزهای دوم و چهارم بستری با استفاده از پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر (STAI)، کیفیت خواب با استفاده از پرسشنامه ریچارد کمپبل، و رضایت با پرسشنامه محققساخته در روز چهارم بستری سنجیده شد. دادهها در نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی بررسی شدند.
یافتهها. میانگین نمره اضطراب گروه کنترل، 97/43 با انحراف معیار 76/6، و میانگین نمره اضطراب گروه آزمون، 90/35 با انحراف معیار 31/4 بود و اختلاف معنادار آماری بین نمره اضطراب دو گروه مشاهده شد (0001/0P≤). به علاوه، بین رضایت بیماران دو گروه اختلاف معنی دار آماری وجود داشت، به این ترتیب که میانگین نمره رضایت گروه کنترل و آزمون به ترتیب، 46/13 با انحراف معیار 7/15 و 32/23 با انحراف معیار 67/4 بود (0001/0P≤). همچنین، بین کیفیت خواب دو گروه اختلاف معنیدار آماری مشاهده شد، به این ترتیب که میانگین نمره کیفیت خواب گروه کنترل و آزمون، به ترتیب، 33/2 با انحراف معیار 80/0 و 33/3 با انحراف معیار 75/0 بود (0001/0P≤). جنسیت، تحصیلات، اشتغال و سن بیماران ارتباطی با اضطراب، رضایت و کیفیت خواب نداشت و تنها، ارتباط معنادار بین سن و اضطراب پنهان در روز دوم مشاهده شد.
نتیجه گیری. ملاقات آزاد میتواند باعث کاهش اضطراب، بهبود کیفیت خواب و افزایش رضایتمندی بیماران بعد از جراحی بایپس عروق کرونر شود.
بهناز باربد، یاسر رضاپور میرصالح، آزاده چوب فروش زاده، سیدجلیل میرحسینی، فهیمه کوهستانی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
خلاصه
هدف. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه مداخلهای حمایت و همراهی همسر بر کیفیت زندگی، صمیمیت زناشویی و استرس بیماران تحت جراحی بایپس عروق کرونر انجام گرفت.
زمینه. درمان‌های حمایتی و توجه به مسائل روانشناختی بیماران قلبی در کنار مراقبتهای پزشکی، میتواند به اثربخشی بهتر آنها کمک کند. فراهم کردن فضای عاطفی مناسب در خانواده در کنار مراقبتهای پزشکی مانند مصرف دارو و کنترل رژیم غذایی، از جمله حمایت‌هایی است که همسران بیماران قبلی می‌توانند بعد از عمل جراحی بایپس عروق کرونر انجام دهند.
روش کار. این پژوهش یک طرح نیمهتجربی از نوع مطالعه موردی به شیوه خط پایه بود. نمونه این پژوهش، دو نفر از بیماران مرد متاهل تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر به همراه همسرانشان بود که از بین مراجعه‌کنندگان به مراکز بازتوانی قلب شهرستان یزد انتخاب شدند و هشت جلسه آموزشی مبتنی بر الگوی مداخلهای حمایت و همراهی همسران را دریافت کردند. هر دو آزمودنی، پرسشنامه‌های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسشنامه استرس، اضطراب و افسردگی و پرسشنامه صمیمیت زناشویی را قبل از درمان، حین درمان، در پایان درمان، و یک ماه پس از درمان تکمیل کردند.
یافته ها. به‌منظور تحلیل دادهها از روش تحلیل نموداری، تعیین درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا استفاده شد. یافته ها نشان داد که الگوی مداخلهای حمایت و همراهی همسران موجب افزایش کیفیت زندگی و کاهش استرس بیماران در مراحل درمان و پیگیری شده بود، اما صمیمیت زناشویی بیماران در طول درمان تغییر چندانی نکرده بود.
نتیجه گیری. این یافتهها نشان میدهد که اگر حمایت و همراهی همسر بعد از جراحی قلب به‌درستی انجام شود، بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس بیماران را در پی دارد.
انسیه قطعی، نرگس صادقی، مهرداد آذربرزین،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف مقایسه امید به زندگی و اضطراب نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری قلبی مزمن با نوجوانان دارای والد مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.
زمینه. داﺷﺘﻦ واﻟﺪ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ بیماری مزمن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ با مشکلاتی از قبیل کاهش امید به زندگی و اضطراب برای فرزندان همراه باشد.
روش کار. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقایسه ای مقطعی بود. تعداد 120 نوجوان دارای والد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی یا دیابت به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند .برای سنجش متغیرهای امید به زندگی و اضطراب، از پرسشنامه های امید به زندگی اشنایدر و اضطراب بک استفاده گردید. داده ها در نرمافزار SPSS نسخه 24 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی بررسی شدند.
یافته ها. میانگین نمره کل امید به زندگی در نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری قلبی مزمن، 28/70 با انحراف 5/01 و در در نوجوانان دارای والد مبتلا به دیابت نوع دو، 31/40 با انحراف معیار 4/20 بود. شصت درصد از نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری قلبی مزمن و 95 درصد از نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری دیابت نوع دو، کمترین مقدار اضطراب را نشان دادند.
نتیجه گیری. سطح اضطراب نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری قلبی مزمن به طور معناداری بیشتر از نوجوانان دارای والد مبتلا به بیماری دیابت است و بین نمره کل امید به زندگی آنها معنادار آماری وجود دارد. با توجه به اینکه اضطراب و امید به زندگی میتواند همه جنبه های زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین، اجرای مداخلات آموزشی و رفتاری برای کاهش اضطراب و افزایش امید به زندگی توصیه میگردد.
منا علی نژاد نائینی، فرشاد حیدری بنی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه مروری به بررسی تغییرات قلبی عروقی در نوزادان نارس در دوران گذار از زندگی داخل رحمی به زندگی خارج از رحم، چالشها و مراقبتهای پرستاری مناسب برای این دوره می پردازد.
زمینه. گذار از زندگی داخل رحمی به زندگی خارج رحمی نیازمند تغییرات بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و آناتومیکی هماهنگ و پیچیده ای دارد تا بقای نوزاد را تضمین کند. گذار برای نوزاد نارس در بازه زمانی طولانی تری رخ میدهد. ارزیابی دقیق و مداخلات به موقع از طرف تیم مراقبتی درمانی ضروری است تا کودک نارس با زندگی خارج از رحم سازگار شود.
روش کار. این مطالعه مروری با جستجوی نظام مند و متمرکز مقالات و متون چاپ شده در بازه زمانی سالهای 2000 تا 2020 میلادی در پایگاه های داده ای و موتورهای جستجو شامل PubMed، Web of Science، Google Scholar، و Scopus با استفاده از کلیدواژهای Transision، Nursing care، Preterm neonate، و Extrauterine life، و معادل فارسی آنها به صورت ترکیبی انجام گردید.
یافته ها. تعداد 26 مقاله انگلیسی و 2 کتاب نوزادان که حاوی مضمون گذار به زندگی خارج رحمی نوزادان، چالشها و مراقبتهای پرستاری مربوط به آن بود انتخاب گردید. یافته ها در قالب 5 طبقه موضوعی شامل میوکاردیوم نابالغ، گردش خون، باز ماندن مجرای شریانی، افت فشار خون و بیثباتی همودینامیک سازماندهی شدند.
نتیجه گیری. با پایش جامع همودینامیکی و ارزیابی بالینی ماهرانه و قضاوت عاقلانه، پدیده پیچیده گذار قلبی عروقی در نوزاد نارس بهتر مدیریت میگردد. لازم است پروتکل های مدیریتی در این زمینه برای نوزادان نارس تهیه شود.
نرگس شجاعی کلاته‌بالی، علی‌اکبر ثمری، مهدی اکبرزاده،
دوره 10، شماره 1 - ( 1-1400 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر زوجدرمانی به شیوه بهزیستی درمانی بر افسردگی، کیفیت زندگی زناشویی، خوش‌بینی و بهزیستی اجتماعی در افراد با بیماری قلبی‌عروقی انجام شد.
زمینه. افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی دارای مشکلات فراوانی در زندگی زناشویی و سلامت هستند و احتمالا یکی از روش‌های موثر بر بهبود ویژگی‌های زندگی زناشویی و مرتبط با سلامت آنها، روش زوجدرمانی به شیوه بهزیستی درمانی است.
روش کار. این مطالعه نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عرقی مراجعه‌کننده به بیمارستان قلب‌وعروق جوادالائمه شهر مشهد در نیمه اول سال 1400 بودند که از میان آنان، 30 زوج پس از بررسی ملاک‌های ورود به مطالعه و همتا شدن بر اساس تحصیلات، جنسیت، سن و مدت ابتلا به بیماری قلبی‌عروقی با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی ساده با کمک قرعه‌کشی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه آزمون 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هفته‌ای دو جلسه) به‌صورت گروهی و حضوری تحت زوجدرمانی به شیوه بهزیستی درمانی قرار گرفت و در این دوران، افراد گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. دادهها با پرسشنامه‌های خودگزارش‌دهی افسردگی، کیفیت زندگی زناشویی، خوش‌بینی و بهزیستی اجتماعی گردآوری و با آزمون‌های کای‌دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرمافزار SPSS نسخه 19 تحلیل شدند.
یافتهها. گروه‌های آزمون و کنترل از نظر تحصیلات، جنسیت، سن و مدت ابتلا به بیماری قلبی‌عروقی تفاوت معنیداری نداشتند. قبل از مداخله، بین میانگین نمرات افسردگی، کیفیت زندگی زناشویی، خوش‌بینی و بهزیستی اجتماعی گروه‌های آزمون و کنترل تفاوت معنیداری وجود نداشت، اما بعد از مداخله، بین میانگین نمرات گروه‌ها در هر چهار متغیر وابسته تفاوت معنیداری دیده شد (0/0001P≤). روش زوجدرمانی به شیوه بهزیستی درمانی باعث کاهش افسردگی (0/0001P≤ ,192/046F=) و افزایش کیفیت زندگی زناشویی (0/0001P≤ ,329/770F=)، خوش‌بینی (0/0001P≤ ,230/267F=) و بهزیستی اجتماعی (0/0001P≤ ,359/588F=) در افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی شد.
نتیجهگیری. نتایج این پژوهش حاکی از تاثیر زوجدرمانی به شیوه بهزیستی درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی زناشویی، خوش‌بینی و بهزیستی اجتماعی در افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت می‌توانند از روش مذکور برای بهبود ویژگی‌های زندگی زناشویی و مرتبط با سلامت استفاده نمایند.
مرضیه اسکندری حصاری، فائزه صحبایی، جمیله محتشمی، مریم مرادیان،
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1401 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف طراحی و روانسنجی ابزار استرس پس از سانحه در کودکان تحت جراحی قلب انجام شد.
زمینه. بیماریهای قلبی به عنوان یکی از مسائل تهدیدکننده سلامتی و حوادث ضربه ای، آسیب های زیادی به کودکان وارد می سازد که یکی از آنها تجربه عمل جراحی است. لذا وجود یک ابزار استاندارد جهت ارزیابی اختلال استرس پس از سانحه در کودکان ضروری به نظر میرسد.
روش کار. در این پژوهش توصیفی از نوع روش شناختی، پژوهشگر با استفاده از چندین پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه، پیش نویس ابزار اولیه را طراحی کرد و سپس تحت بررسی 10 نفر از خبرگان، که به روش هدفمند انتخاب شدند، قرار داد تا روایی صوری و محتوایی آن انجام شود. در مرحله بعد، پرسشنامه 40 سئوالی برای تعیین روایی سازه در اختیار 200 نفر از کودکان 12 تا 18 ساله بستری که تحت عمل های جراحی قلب کودکان قرار گرفته بودند قرار گرفت و در نهایت، پایایی ابزار بررسی شد. نرم افزارهای مورد استفاده برای تحلیل داده ها، نرم افزار SPSS نسخه 24 و نرم افزار لیزرل نسخه 10 بودند.
یافته ها. پس از تهیه پیشنویس، پرسشنامه برای تعیین روایی صوری و محتوایی در اختیار 10 نفر از خبرگان قرار گرفت. برای روایی صوری از نمره تاثیر آیتم استفاده شد و به دلیل مشابهت معانی، بعضی از سئوالات حذف شدند. برای تعیین روایی محتوا از دو شاخص نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا بهره گرفته شد. طبق جدول لاوشه، سئوالات با نسبت روایی محتوای کمتر از 0/62 حذف شدند (تعداد 7 سئوال)، سئوالات با نسبت روایی محتوای بیشتر از 0/79 پذیرفته شدند، و سئوالات با نسبت روایی محتوا بین 0/70 تا 0/79 دوباره اصلاح شدند. در مرحله روایی سازه، برای اطمینان از کفایت حجم نمونه، آزمون کیسر مایر الکین (KMO) انجام شد و نتایج آزمون کرویت بارتلت معنادار به دست آمد (0/0001P≤). در نهایت، تحلیل عاملی اکتشافی به روش نمودار شن ریزه با چرخش واریماکس بر روی 40 گویه صورت گرفت و تعداد 7 سئوال با بار عاملی کمتر از 0/4 حذف گردید و در پایان، 33 سئوال باقی ماند. برای تعیین پایایی پرسشنامه به روش همسانی درونی، مقادیر آلفای کرونباخ سئوالات، همگی بالای 0/80 بودند. همچنین، نتایج آزمون-باز آزمون برای تعیین ثبات، ارتباط معناداری میان میانگین نمره پیش آزمون و پس آزمون در 7 عامل پرسشنامه را تایید نمود (0/0001P≤).
نتیجه گیری. برای دستیابی به نتایج دقیق تر و کامل تر در تحقیق، لازم است ابزارهای روا و پایا مورد استفاده قرار گیرند. نتایج این مطالعه استحکام ساختار عاملی و پایایی قابل قبول ابزار استرس پس از سانحه در کودکان تحت جراحی قلب در جمعیت مورد مطالعه را نشان داد. ابزار طراحی شده در این مطالعه روا و پایا است و میتواند برای تعیین استرس پس از سانحه در کودکان تحت جراحی قلب استفاده شود. به علاوه، نتایج پژوهش میتواند نسبت به آگاهی بخشیدن افراد حرفه ای در امر استرس پس از سانحه در کودکان تحت جراحی قلب مورد استفاده قرار گیرد.
مریم بقولی کرمانی، محسن گل پرور، معصومه صادقی، حمید آتش پور،
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1401 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر روایت درمانی زوجی، طرحواره درمانی زوجی و زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر بر امیدواری و استرس درک شده افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر و همسران آنها انجام شد.
زمینه. بیماری عروق کرونری، از دسته بیماری های قلبی است که میتواند زوج ها را با مشکلاتی مواجه سازد و آنها را نیازمند کمک نماید.
روش کار. این پژوهش از نوع نیمه تجربی چهارگروهی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر با همسران آنها در سال1400 بودند که از میان آنها، 64 زوج به صورت هدفمند انتخاب و در چهار گروه (هر گروه 16 زوج) گمارده شدند. از مقیاس امیدواری اسنایدر و مقیاس استرس درک شده لیونگ و همکاران برای سنجش متغیرهای وابسته استفاده شد. سه گروه مداخله، هر یک طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS بررسی شدند.
یافته ها. نتایج نشان داد از نظر امیدواری، بین زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر و طرحواره درمانی زوجی با گروه کنترل تفاوت معنی دار آماری وجود دارد (0/0001P≤)، ولی بین روایت درمانی زوجی با گروه کنترل و بین سه مداخله با یکدیگر تفاوت معنی دار آماری وجود ندارد. درباره استرس درک شده، نتایج نشان داد، بین زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر، روایت درمانی زوجی و طرحواره درمانی زوجی با گروه کنترل تفاوت معنی دار آماری وجود دارد (0/0001P≤).
نتیجه گیری. با توجه به تاثیر زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر و طرحواره درمانی زوجی در افزایش امیدواری و تاثیر دو درمان مورد اشاره و روایت درمانی زوجی در کاهش استرس درک شده افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر و همسران آنها، پیشنهاد میشود استفاده از این سه درمان در مراکز درمانی قلب و عروق مورد توجه قرار گیرند.
