|
تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی ارتقای سلامت پندر بر کیفیت زندگی و تبعیت دارویی افراد دارای دفیبریلاتور قابل کاشت: پروتکل مطالعه برای یک کارآزمایی بالینی
|
نیلوفر احمدی1   ، مسعود رضایی2 ، محمدرضا زارعی3 ، شیما حقانی4 ، فاطمه رشیدی5 ، محمد عباسی*6 |
1- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مدیریت سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3- مربی، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مدیریت سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- کارشناس ارشد آمار، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مدیریت سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
5- کارشناس ارشد پرستاری داخلی جراحی، گروه پرستاری داخلی‌جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
6- مرکز تحقیقات مراقبت پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مدیریت سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، mohamad_abbasi55@yahoo.com |
|
|
چکیده: (581 مشاهده) |
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف تبیین پروتکل مطالعه ای برای تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر مدل ارتقای سلامت پندر بر کیفیت زندگی و تبعیت دارویی
در افراد مبتلا به نارسایی قلبی دارای دفیبریلاتور قابل کاشت انجام شد.
زمینه. یکی از عوارض شایع نارسایی قلبی مرگ ناگهانی قلبی ناشی از دیسریتمی‌ها است. دفیبریلاتور قابل کاشت به عنوان درمانی موثر برای این مشکل شناخته می‌شود که با تشخیص ریتم‌های خطرناک و اعمال شوک الکتریکی، ریتم قلب را به ریتم سینوسی طبیعی باز می‌گرداند. با وجود تاثیرات نجات‌بخش این دستگاه، شوک‌های ناشی از آن ممکن است تاثیرات منفی بر کیفیت زندگی بیماران داشته باشد. همچنین، عدم تبعیت دارویی همچنان یک چالش عمده است که منجر به شکست درمان، افزایش عوارض و هزینه‌های بالای مراقبت‌های سلامتی می‌شود.
پرستاران با اجرای مدل‌های آموزشی متنوع و راهبردهای بهداشتی می‌توانند آگاهی، نگرش و رفتارهای سلامتی افراد را تحت تاثیر قرار دهند.
مدل ارتقای سلامت پندر مدلی است که با استفاده از تجربیات، احساسات، ادراکات و رفتارهای افراد، بهبود نتایج سلامت را هدف قرار می‌دهد.
روش‌ها. گزارش حاضر پروتکل مطالعه ای از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی در انستیتو قلب و عروق شهید رجایی تهران است. بیماران مبتلا به نارسایی قلبی که تحت تعبیه دفیبریلاتور قابل کاشت قرار می‌گیرند، به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده خواهند شد.
هر دو گروه فرم رضایت‌نامه کتبی، فرم اطلاعات دموگرافیک ، پرسشنامه ”کیفیت زندگی بیماران قلبی مینه‌سوتا“ (MLHFQ) و پرسشنامه تبعیت دارویی موریسکی (MMAS-8) را تکمیل خواهند کرد. اعضای گروه مداخله علاوه بر برنامه آموزشی استاندارد ارائه‌شده هنگام ترخیص (پمفلت و آموزش توسط پرستار)، در یک جلسه حضوری ۴۵ دقیقه‌ای در زمان ترخیص شرکت خواهند کرد. این جلسه شامل توضیح درباره تعداد و محتوای جلسات آموزشی و اهمیت حضور مداوم خواهد بود. سپس، پنج جلسه آموزشی ۳۰ دقیقه‌ای به صورت مجازی و دو بار در هفته بر اساس الگوی ارتقای سلامت پندر برگزار خواهد شد. همچنین، پیگیری تلفنی هفتگی به مدت یک ماه جهت نظارت بر پایبندی به توصیه‌ها و حل مشکلات احتمالی انجام می‌شود. گروه کنترل تنها برنامه آموزشی استاندارد بیمارستان را در زمان ترخیص دریافت خواهد کرد. در پایان مطالعه، پرسشنامه های کیفیت زندگی و تبعیت دارویی دوباره توسط هر دو گروه تکمیل خواهند شد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: آموزش، پرستاری، مدل ارتقای سلامت پندر، کیفیت زندگی |
|
|
متن کامل [PDF 1092 kb]
(409 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
قلبی عروقی
دریافت: 1403/11/29 | پذیرش: 1402/1/10 | انتشار: 1403/12/21 | انتشار الکترونیک: 1403/12/21
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
