نشانی مجله: تهران، خیابان ولیعصر، ابتدای بزرگراه نیایش، بیمارستان قلب شهید رجایی- ساختمان انجمن های علمی، طبقه دوم، انجمن علمی پرستاری قلب و عروق ایران
1- دپارتمان پرستاری مراقبت ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران 2- استادیار، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی/ گروه سلامت معنوی، مرکز تحقیقات علوم قرآن، حدیث و طب، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران، تهران ، bahramnezhad.f@gmail.com 3- گروه پرستاری مراقبتهای ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران 4- مرکز تحقیقات سلامت سالمندان، پژوهشکده علوم جمعیتی غدد، پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران 5- مرکز سلامت قلب استرالیا، ملبورن استرالیا؛ استاد افتخاری، دانشکده بهداشت، دانشگاه دیکین، جیلونگ استرالیا، مرکز بهداشت رفتاری، دانشگاه هنگ‌کنگ، ملبورن استرالیا 6- گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
چکیده: (6152 مشاهده)
خلاصه هدف. این مطالعه مروری با هدف بررسی نقش تشنگی در بروز دلیریوم در بخش مراقبتهای ویژه انجام شد. زمینه. دلیریوم، یک سندرم بالینی شایع در بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه است و تقریبا یک سوم این بیماران را درگیر میکند. دلیریوم یک پدیده چند عاملی است. یکی از مهمترین عواملی که نقش آن در بروز و پیشرفت دلیریوم مورد بحث قرار دارد، پدیده تشنگی است. روش کار. این مطالعه با جستوجو در پایگاههای Magiran، SID،Web of Science، ScienceDirect، PubMed،Scopus و Up-to-dateبدون محدودیت زمانی با کلیدواژه های ”تشنگی“، ”دهیدراتاسیون“، ”کمآبی“، ”هایپراسمولاریتی“ و ”دلیریوم“ و معادل انگلیسی آنها انجام شد. از مجموع 55 مقاله، 17 مقاله توسط تیم تحقیق بررسی شد که در نهایت، پس از مطابقت دادن با معیارهای ورود و ارزیابی کیفیت مقالات، تعداد 6 مقاله، وارد مطالعه شدند. یافته ها.یافته های مطالعه حاضر نشان داد عدم رفع تشنگی برای بیش از 24 ساعت، عامل خطری برای بروز دلیریوم است. نقش کمبود مایعات در پاتوژنز دلیریوم کاملاً مشخص نیست، اما احتمالاً عواملی از جمله هایپوپرفیوژن بافتی (به ویژه در مغز و کلیه)، افزایش غلظت داروها یا متابولیتهای آنها در حجم های داخل عروقی تقلیل یافته، و کاهش عملکرد کلیوی در دفع و/یا متابولیسم داروها، در بروز دلیریوم دخیل باشند. نتیجه گیری. براین اساس میتوان گفت، مطالعات در این زمینه بسیار کم هستند و به دلیل اهمیتی که مسئله دلیریوم و تشنگی در بیماران بخش مراقبتهای ویژه و به ویژه بیماران مسن دارد، باید در این زمینه مطالعات بیشتری صورت گیرد. همه این عوامل، لزوم توجه و مطالعات بیشتر در این زمینه را نشان می دهند.
Barani N, Bahramnezhad F, Seylani K, Sharifi F, C. Jackson A, Ahsan B. The role of thirst in the development of delirium in patients admitted to intensive care unit. پرستاری قلب و عروق 2020; 9 (1) :194-201 URL: http://journal.icns.org.ir/article-1-683-fa.html
بارانی نسیبه، بهرام نژاد فاطمه، سیلانی خاطره، شریفی فرشاد، جکسون آلن، احسن بهزاد. نقش تشنگی در بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه: یک مطالعه مروری. نشریه پرستاری قلب و عروق. 1399; 9 (1) :194-201
