سلام دوستان .

لطفا در باره استاندارد بکار گيری استرپتوکيناز در اورژانس و يا سی سی يو و مراقبت قبل ،حين و بعد آن برايم بگوييد؟

  استرپتوکيناز Streptokinase

  استرپتوکيناز يک داروی ليز کننده لخته می باشد که در بيماران مبتلا به ترومبوز حاد شريان کرونری به همراه انفارکتوس حاد ميوکارد استفاده می شود تا وسعت انفارکتوس را محدود نمايد. استرپتوکيناز يک پروتئين باکتريايی (استرپتوکوک بتاهموليتک تيپ C1 ) است که با پلاسمينوژن ترکيب و يک کمپلکس فعال کننده تشکيل می دهد که دارای خاصيت ويژه تبديل پلاسمينوژن به پلاسيمن (آنزيم ليز کننده فيبرين می باشد) می باشد.

  از آنجا که در 87% بيماران مبتلا به انفارکتوس، پس از 4 ساعت از شروع علائم، ترومبوز موجب انسداد کامل شريان می گردد. استرپتوکيناز به دو صورت داخل کرونری و داخل وريدی ظرف 6 ساعت پس از شروع نشانه های انفارکتوس استفاده می شود، ولی تحقيقات جديد فايده آن را تا بعد از 24 ساعت بعد هم گزارش کرده اند.

  تزريق داخل کرونری استرپتوکيناز می تواند در60% اين افراد موجب بازگشت توانايی شريان ترومبوز در برقراری جريان خون گردد.

  از آنجا که استرپتوکيناز يک آنتی ژن استرپتوکوکی ضعيف می باشد ابتدا توسط آنتی بادی های موجود هميشگی در خون انسان خنثی و سپس در عرض 5 تا 6 روز آنتی بادی ويژه آن در بدن بيمار تشکيل می شود. بايد توجه داشت تا 6 ماه پس از مصرف اولين دوز استرپتوکيناز ديگر نمی توان مجدداً در همان بيمار استفاده نمود.

  اثر تزريق داخل وريدی آن کمتر از تزريق داخل کرونری بوده و خطر خونريزی دهندگی آن بيشتر است.

  انديکاسيون استرپتوکيناز:

  بهترين اثر استرپتوکيناز، در بيماری است که در او نشانه های انفارکتوس حاد ميوکارد ( درد شديد قفسه سينه و بالا رفتن قطعه ST ) ظرف 6 ساعت گذشته (ترجيحاً 4-3 ساعت) شروع شده باشد و به عنوان اولين درمان قبل از آغاز کردن درمانهای معمول ديگر مورد استفاده قرار گيرد . ترومبوليتيک درمانی در انفارکتوس ميوکارد در يک ساعت اول مؤثرتر و مفيدتر است. برقراری مجدد جريان خون کرونری ممکن است تا 4 ساعت پس از شروع تزريق استرپتوکيناز به طول بکشد.

  ساير مواد مصرف : DVT ، آمبولی ريه و انسداد داخل کاتتر شريانی يا وريدی

  کنترا انديکاسيون های استرپتوکيناز

1. سابقه CVA هموراژيک در 6 ماه گذشته
2. تومورهای مغزی شناخته شده
3. هر نوع خونريزی فعال
4. احتمال وجود دايسکشن آئورت
5. فشار خون بالاتر از 110/150
6. بيماری که آنتی کواگولان مصرف می کند و 2 < INR دارد
7. سابقه تروما در 2 هفته اخير به خصوص ضربه به سر
8. سابقه CPR در 2 هفته اخير
9. سابقه جراحی بزرگ در 2 هفته اخير
10. خونريزی داخلی در 4 هفته اخير
11. سابقه آلرژی به استرپتوکيناز يا تزريق قبلی در 6 ماه اخير
12. حاملگی
13. اولسرپپتيک فعال
14. افراد بالای 70 سال
15. وجود آسيب شديد کليوی يا کبدی
16. وجود مالفورماسيونهای عروقی يا آنوريسم مغزی
17. وجود پانکراتيت حاد
18. وجود پريکارديت حاد

  معيارهای موفقيت تأثير استرپتوکيناز(برقراری مجدد جريان خون):

1. کاهش و قطع درد قفسه سينه بيمار.
2. کاهش ارتفاع قطعه بالا رفته ST به حدود 50% قبل از شروع تزريق (پس از 60 دقيقه) .
3. انقباضات زوردرس بطنی يا ريتم غير حمله ای ايديوونتريکولار تسريع شده
4. افزايش سريع و غير منتظره CK(MB) به حداکثر سطح سرمی خود.

  عوارض استرپتوکيناز:

1. ادم حاد ريه غير قلبی
2. کاهش فشار خون
3. خونريزی
4. واکنشهای آلرژيک
5. ديس ريتمی های قلبی
6. تهوع،استفراغ و اسهال
7. تب و لرز

  اشکال دارويی:

  استرپتوکيناز به صورت ويال های 750000 واحدی و 1.5 ميليون واحدی در دسترس می باشد.

  دوزتزريق استرپتوکيناز:

  در انفارکتوس ميوکارد دوز داخل کرونری آن تزريق 250000 تا 300000 واحد ظرف 30 تا 60 دقيقه می باشد. و از راه داخل وريدی 5/1 ميليون واحد در عرض يک ساعت انفوزيون می شود .

  اقدامات و مراقبت های پرستاری تزريق استرپتوکيناز:

  قبل از انفوزيون:

  1. بررسی عدم وجود کنتراانديکاسيونهای استرپتوکيناز

  2. توضيح علل تزريق استرپتوکيناز و اقدامات پرستاری و حمايت روحی روانی بيمار و خانواده

  3. باز کردن دو راه وريدی قبل از تزريق، يکی برای استرپتوکيناز و ديگری برای تزريق هر داروی ديگر

  4. کنترل پايه آزمايشات آنزيمهای قلبی PT,PTT,Platelet,BUN,Cr,Na,K,

  5. کنترل علايم حياتی پايه

  6. مانيتورينگ ريتم قلبی

  7. علامت زدن محل چسباندن پوآر ليدهای سينه ای با ماژيک

  8. انفوزيون سرم TNG با دوز بالا با کنترل فشارخون به مدت يکساعت جهت رد اسپاسم کرونر

  9. در صورت عدم رفع علايم بالينی و ECG حل کردن بسيار آرام استرپتوکيناز با سوزن درشت بدون هيچ تکان به ويال دارو بطوريکه اصلا کف نکند

  10. پر کردن ميکروست با سرم قبل از ريختن استرپتوکيناز داخل آن

  حين انفوزيون:

  1. شروع با قطرات کم و بررسی بروز عوارض خطرناک استرپتوکيناز

  2. کنترل فشارخون هر 10 دقيقه

  3. مانيتورينگ ريتم قلبی از نظر بروز ديس ريتمی

  4. انفوزيون 750000 واحد استرپتوکيناز در عرض 15 دقيقه

  5. توجه به هر گونه دفع بيمار از نظر خونريزی

  6. بررسی و توجه به علايم ايجاد عوارض استرپتوکيناز

  7. انفوزيون 750000 واحد استرپتوکيناز باقيمانده در عرض 45 دقيقه

  8. قطع استرپتوکيناز در صورت بروز عوارض خطرناک آن (خونريزی، کاهش شديد فشارخون،ديس ريتمی خطرناک کنترل نشده)

  9. حمايت روحی روانی بيمار

  10. پيشگيری از بروز هرگونه تروما به بيمار

  بعد از انفوزيون:

1. کنترل فشارخون هر يکساعت تا ثابت شدن آن
2. مانيتورينگ ريتم قلبی از نظر بروز ديس ريتمی های خطرناک
3. توجه به هر گونه دفع بيمار از نظر خونريزی
4. بررسی و توجه به علايم ايجاد ساير عوارض تاخيری استرپتوکيناز
5. کنترل و توجه به تغييرات ECG 12 ليد بلافاصله ، 3 و 6 ساعت بعد از اتمام استرپتوکيناز
6. کنترل آنزيمهای قلبی 3، 6 و 12ساعت بعد از اتمام استرپتوکيناز
7. عدم تزريق عضلانی يا وريدی تا 24 ساعت بعد از اتمام استرپتوکيناز
8. حمايت روحی روانی بيمار
9. پيشگيری از بروز هرگونه تروما به بيمار

  آنتی دوت:

  AMINOCAPROIC ACID) (AMICAR) )