تاثیر دهان شویه کلرهگزیدین گلوکونات در پیشگیری از بروز پنومونی مرتبط با تهویه مصنوعی دیررس و اثر متقابل آن با شدت بیماری

نویسندگان: هادی رنجبر ^*، صدیقه جعفری ، فرهاد کامرانی ، حمید علوی مجد ، فریده یغمائی و علی عسگری

چکیده مقاله:

اهداف: کلونیزاسیون دستگاه تنفسی-گوارشی و آسپیراسیون ترشحات آلوده به دستگاه تنفسی تحتانی دو فرآیند مهم در بیماری­زایی عفونی مرتبط با تهویه مصنوعی هستند. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر دهان­شویه کلرهگزیدین گلوکونات 2/0% در پیشگیری از بروز پنومونی مرتبط با تهویه مصنوعی دیررس و اثر متقابل آن با شدت بیماری بود.   روش­ها: در این کارآزمایی بالینی، 80 بیمار تازه بستری­شده در بخش مراقبت ویژه عمومی بیمارستان لقمان حکیم به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به­صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه مداخله دو بار در روز دهان­شویه کلرهگزیدین و گروه کنترل دوبار در روز دهانشویه با سرم نمکی دریافت کردند. پنومونی به­وسیله نسخه تعدیل­شده معیار بالینی پنومونی تشخیص داده شد. از آزمون­های مجذور کای، دقیق فیشر و تی زوجی برای تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد.   یافته‌ها: 25/16% کل بیماران به پنومونی دیررس مبتلا شدند (به­ترتیب 5 و 25% در گروه‌های مداخله و کنترل). آزمون دقیق فیشر اختلاف معنی‌داری بین دو گروه از نظر ابتلا به پنومونی دیررس نشان داد (05/0>p). میانگین نمره شدت بیماری در گروه کلرهگزیدین 41/26 و در گروه سرم نمکی 95/23 بود که از نظر آماری اختلاف معنی­داری داشتند (001/0>p). بیماران با شدت بیماری بالاتر در گروه کلرهگزیدین به پنومونی مبتلا نشدند. نتیجه‌گیری: پاکسازی انتخابی دستگاه گوارش با دهان­شویه دو بار در روز محلول کلرهگزیدین در پیشگیری از پنومونی تفاوتی با سرم نمکی ندارد، اما می‌تواند سبب کاهش بروز پنومونی دیررس شود و در بیماران با وضعیت جسمانی بدتر موثر است.

واژه‌های کلیدی: کلیدواژه ها: پنومونی مرتبط با تهویه مصنوعی دیررس، شدت بیماری، دهان شویه، کلرهگزیدین، لینک رفرنس