چکیده مقاله:

مقدمه: در حال حاضر درصد ناچیزی از عملیات احیا، موفق بوده و منجر به بقای بیماران می­شود. لذا این مطالعه با هدف " بررسی تأثیر مدیریت احیای قلبی - ریوی و مغزی در بیمارستان بر پیامدهای ناشی از احیا " انجام شد.   روش­ها: این مطالعه به صورت نیمه­تجربی و از نوع قبل و بعد انجام شد. در مرحله قبل هشتاد بیمار در یک بیمارستان منتخب آموزشی در شهر تهران که تحت عملیات احیا قرار گرفته بودند، از نظر پیامدهای کوتاه و بلند مدت احیا در سال 1388مورد بررسی قرار گرفتند. فرایند مدیریت احیای قلبی- ریوی و مغزی به مدت پنج ماه انجام شد. پس از تثبیت این سیستم جدید، پیامدهای ناشی از احیا در مورد هشتاد بیمار دیگر دوباره بررسی شد. برای ثبت پیامدهای کوتاه و بلند مدت عملیات احیا از فرم استاندارد Utstein استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آمار توصیفی تحلیلی انجام شد.   یافته­ها: پیامد کوتاه مدت از 8/18درصد ( قبل) به 3/31 درصد (بعد) و پیامد بلند مدت نیز از صفر ( قبل) به 5/2 درصد بعد از مداخله افزایش یافت. بطور کلی بعد از مداخله، 3/66 درصد موارد احیا ناموفق ، 3/31 درصد آن­ها بطور کوتاه مدت موفق و 5/2 درصد آن­ها منجر به بقای بلندمدت شد و بیماران با عملکرد مغزی متوسط تا مطلوبی از بیمارستان ترخیص شدند. این نتایج با مرحله­ی قبل تفاوت معنی­داری داشت (05/0 p< ).   نتیجه گیری: اجرای فرایند مدیریت احیا می­تواند به عنوان الگویی برای عملکرد مدیران مراکز بهداشتی- درمانی، برای افزایش میزان بقای بیماران پس از عملیات احیا استفاده شود.

واژه‌های کلیدی: مدیریت احیای قلبی - ریوی و مغزی، بقا، پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت احیا. لینک رفرنس