مقایسه تاثیر ساکشن لوله تراشه با و بدون محلول نرمال سالین بر ضربان قلبی و درصد اشباع هموگلوبین

نویسندگان: حسین رفیعی ، صدیقه ایرانمنش و سکینه سبزواری ^*

چکیده   اهداف: ریختن نرمال سالین داخل تراشه، قبل از ساکشن کردن، یک مداخله­ی سنتی پرستاری است. این مطالعه با هدف « بررسی تأثیر ساکشن لوله تراشه، با محلول نرمال سالین و بدون محلول نرمال سالین بر ضربان قلب و میزان اشباع هموگلوبین» انجام شد.   روش­ها: این مطالعه­ی نیمه­تجربی با طرح متقاطع بر روی پنجاه بیمار ترومایی بخش مراقبت­های ویژه بیمارستان شهید باهنر شهر کرمان در سال 1388 انجام شد. برای هر بیمار، ساکشن یک بار با پنج میلی­لیتر محلول نرمال سالین و یک بار بدون محلول انجام شد. ضربان قلب و میزان اشباع هموگلوبین به ترتیب یک، دو و پنج دقیقه قبل و بعد و حین ساکشن توسط دستگاه­های مونیتورینگ استاندارد اندازه­گیری و ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های تی زوج و تی مستقل و SPSS17 استفاده شد.   یافته­ها: در هر دو گروه ضربان قلب بعد از ساکشن افزایش داشت و در گروهی که نرمال سالین دریافت کرده بود اندکی بیشتر بود ولی تفاوت آماری معنی­دار نبود. تغییرات منفی اشباع هموگلوبین در گروهی که از نرمال سالین استفاده شد در مقایسه با گروهی که استفاده نشد بیشتر بود (05/0> p ).   نتیجه­گیری: محلول نرمال سالین قبل از ساکشن می­تواند کاهش اشباع هموگلوبین با اکسیژن را به همراه داشته باشد و بهتر است برای رقیق کردن ترشحات از راه­کارهای مناسب­تری مثل مرطوب کردن هوای دمی استفاده کرد تا عوارض آن به حداقل برسد

واژه‌های کلیدی: ساکشن تراشه؛ ضربان قلب؛ اشباع هموگلوبین؛ نرمال سالین،