32 نتیجه برای کیفیت زندگی
ناهید سلمان یزدی، ایران قاسمی، آسیه سلحشوریان فرد، حمید حقانی،
دوره 1، شماره 1 - ( 3-1391 )
چکیده
هدف. هدف این پژوهش مقایسه کیفیت زندگی دختران و پسران 7 تا 17 مبتلا به آسم در شهر زنجان در سال 1385 بود.
زمینه. کیفیت زندگی، زنجیره پویا در تمام ابعاد زندگی است و مطلوب بودن آن در دوران کودکی بیشترین تأثیر را در آینده فرد دارد. یکی از عوامل مهم در کیفیت زندگی، سلامت و نبود بیماری است و جنسیت، عامل تأثیر گذار بر کیفیت زندگی کودکانی است که به بیماری های مزمن مبتلا هستند. یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در کودکان که اغلب موجب بستری شدن و غیبت از مدرسه می شود آسم است.
روش کار. در این مطالعه توصیفی مقایسه ای، 290 کودک مبتلا به آسم از دو جنس دختر و پسر که حداقل 6 ماه از بیماری آنها گذشته بود به روش نمونه گیری مستمر انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای معتبر و پایا که شامل دو قسمت بود استفاده شد. قسمت اول پرسشنامه شامل 11 سوال درباره مشخصات دموگرافیک بود که توسط والدین کودک تکمیل شد. قسمت دوم، پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم (Asthma Quality of Life Questionnaire) (AQLQ) شامل 15 سوال درباره محدودیت فعالیت های روزمره کودک در هفته گذشته بود که توسط والدین کودک با گذاشتن علامت ضربدر مشخص شد و همچنین، مشتمل بر 23 سوال در مورد کیفیت زندگی کودکان مبتلا به آسم بود. نتایج با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس، من ویتنی، و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها. میانگین امتیازات کیفیت زندگی، در دختران مبتلا به آسم 56/50 با انحراف معیار 45/19 و در پسران مبتلا به آسم 02/36 با انحراف معیار 49/16 بود. بین کیفیت زندگی در دو گروه اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (012/0P=).
نتیجه گیری. با توجه به وجود اختلاف بین کیفیت زندگی دختران و پسران مبتلا به آسم در گروه سنی 7 تا 17 سال، پیشنهاد می شود مقایسه کیفیت زندگی در دو جنس و در سنین مختلف و بیماری های مزمن مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
فاطمه بهرام نژاد، یونس محمدی، احمد علی اسدی نوقابی، هادی سیف، محسن امینی، بهاره شهبازی،
دوره 1، شماره 2 - ( 6-1391 )
چکیده
هدف.هدف از انجام این مطالعه مقایسه کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونرو آنژیوپلاستی کرونری ترانس لومینال از راه پوست، قبل،سه، شش و دوازده ماه پس از عمل بود.
زمینه.آنژیوپلاستی ترانس لومینال و پیوند بای پس عروق کرونر از روشهای درمانی رایج در بیماری عروق کرونر می باشند. بهدنبال آنژیوپلاستی ترانس لومینال، بیمار تنها یک روز در بیمارستان بستری می شود و نسبت به پیوند بای پس عروق کرونر هزینه های کمتری پرداخت می کند، اما باید دید که آیا بین کیفیت زندگی افراد در این دو گروه اختلافی وجود دارد.
روش کار.این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی چهار مرحلهای آینده نگر بر روی 115 بیمار با عمل آنژیوپلاستی کرونری ترانس لومینال و 126 بیمار تحت عملجراحی بای پس عروق کرونر در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله سالهای 1386 تا 1384 بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای 40 سؤالی با پرسش هاییدرباره مشخصات دموگرافیک، اطلاعات بیماری و کیفیت زندگی واحد های مورد مطالعه بود. در تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی تست، کای دو، آزمون دقیق فیشر و آزمون فریدمن استفاده شد.
یافته ها.نتایج پژوهش نشان داد هر دو گروه پس از عمل، افت کیفیت زندگی داشته اند (P≤0.001).اما کیفیت زندگی در هر دو گروه تحت مطالعه در فاصله سه، شش و دوازده ماه بعد از عمل با هم اختلاف آماری معنی داری داشته است(P≤0.001).
نتیجه گیری.لازم است تیم درمان، بیماران و خانواده هایشان را پس از انجام هر کدام از این عملها حمایت کنند و آموزشهای لازم در این دوران را به بیماران بدهند و آنها را تشویق به پیگیری وضعیت بیماری خود نمایند.
سیاوشی سعید، مریم روشندل، آرمین زارعیان، لیلا اتفاق،
دوره 1، شماره 2 - ( 6-1391 )
چکیده
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر بازتوانی قلبی بر کیفیت زندگی بیماران تحت CABG انجام شد.
زمینه. امروزه جراحی پیوند بای پس عروق کرونر (CABG)در بسیاری از بیماران، جهت برطرف نمودن مشکلات ناشی از بیماری های قلبی عروقی متداول است.
روش ها کار. در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 100 بیمار پس از عمل جراحی پیوند عروق کرونر به روش مبتنی بر هدف و با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه از بین بیماران (جامعه در دسترس) به طور تصادفی به دو گروه مساوی مداخله و کنترل تقسیم شدند. مرحله دوم برنامه بازتوانی قلبی به مدت 24 جلسه برای گروه آزمون انجام شد و گروه کنترل از برنامه های معمول پیروی کردند. برای ارزیابی، از پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی 36SF- در زمان ترخیص یا شروع بازتوانی، هفته چهارم یا جلسه 12 بازتوانی قلبی و هفته هشتم یا جلسه 24 بازتوانی قلبی استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، مجذور کای و RMANOVA استفاده شد.
یافته ها. گروه های آزمون و کنترل از لحاظ متغیرهای دموگرافیک اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند. مقایسه بین دو گروه آزمون و کنترل با استفاده از آزمون تی مستقل نشان داد که تقریباً در تمام مقیاس های متغیرهای کیفیت زندگی، بعد از 12 جلسه بازتوانی قلبی در گروه آزمون (4 هفته بعد از ترخیص در گروه کنترل)، تفاوت معناداری وجود دارد. مقایسه بین دو گروه آزمون و کنترل نشان داد که بعد از 24 جلسه بازتوانی قلبی در گروه آزمون ( 8 هفته بعد از ترخیص در گروه کنترل)، متغیرهای عملکرد جسمی، سلامت عمومی، نشاط و سرزندگی، ایفای نقش روحی (محدودیت عاطفی)، سلامت روانی، اجزای سلامت جسمی، اجزای سلامت روانی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد.
نتیجه گیری. نتایج مطالعه حاضر دلالت بر بهبود کیفیت زندگی با انجام مداخله بازتوانی قلبی دارد. بنابراین، توجه بیشتر به مقوله بازتوانی قلبی امری لازم و ضروری است.
عصمت عطائی، مجید حق‌جو، اصغر دالوندی، هومن بخشنده آبکنار،
دوره 1، شماره 4 - ( 12-1391 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران با ضربان سازدائمی بود.
زمینه. یکی از شایعترین علل مرگ و میر بعد از سکته قلبی، آریتمی است، یک روش کنترل آریتمی مقاوم به درمان تعبیه ضربان ساز است. کیفیت زندگی در بیماران بعد از تعبیه ضربان ساز دائمی قلب پائین است. یکی از روشهای ارتقاء‌دهنده کیفیت زندگی، آموزش رفتارهای خودمراقبتی است.
روش کار.در این کارآزمایی بالینی، 80 بیمار نیازمند به تعبیه ضربان‌ساز دائمی قلب به روش بلوک‌هایچهارتایی تصادفی به طور مساوی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه سنجش کیفیت زندگی در بیماران قلبی مک نیو بود. بیماران گروه مداخله با همراهی یکی از بستگان که بیشترین تماس را با ایشان داشت، طی یک جلسه، روز قبل از تعبیه ضربان‌ساز تحت آموزش قرار گرفتند. جهت آموزش از فیلم آموزشی و دفترچه آموزشی و آموزش چهره به چهره استفاده شد، طول مدت جلسه 30 دقیقه بود و در نهایت، بسته آموزشی در اختیار این بیماران قرار گرفت. همچنین، به مدت یک ماه، هفته‌ای یکبار با بیمار تماس تلفنی گرفته می‌شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 15 تحلیل شدند. برای تحلیل دادهها از آزمونهای تی مستقل و کای اسکوئر استفاده شد.
یافته‌ها. بین میانگین ابعاد عاطفی، جسمی- فعالیتی و اجتماعی کیفیت زندگی و همچنین، نمره کلی کیفیت زندگی در گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله تفاوت معنیداری مشاهده نشد، ولی بعد از مداخله، این تفاوت معنی دار بود (004/0P<).
نتیجهگیری.آموزش رفتارهای خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران بعد از تعبیه ضربان‌ساز دائمی قلب موثر می‌باشد و توصیه میشود به عنوان یکی از روشهای ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران به کار برده شود.
زهرا طاهری خرامه، یاسر سعید، عباس عبادی،
دوره 2، شماره 1 - ( 3-1392 )
چکیده
خلاصه
هدف. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط میان سبک های مقابله مذهبی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام شد.
زمینه. امروزه اعتقادات و سبک های مقابله مذهبی عاملی مهم در ایجاد آرامش روانی و سازگاری فردی در بیماران مبتلا به بیماری های مزمن محسوب می شود.
روش کار. این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی 100 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر بستری و سرپایی مراجعه کننده به دو مرکز آموزشی درمانی منتخب شهر قم انجام شد. نمونه گیری بیماران به روش در دسترس انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی عمومی فرم کوتاه 36 (SF-36) و مقیاس مقابله مذهبی پارگامنت استفاده شد.
یافته‌ها. میانگین و انحراف معیار نمرات سبک های مقابله مذهبی مثبت و منفی به ترتیب 36/23 با انحراف معیار 88/3 و 08/10 با انحراف معیار 91/3 بود. از بیماران، 2/54 درصد در مقیاس راهبردهای مذهبی مثبت و 6/40 درصد در مقیاس راهبردهای مذهبی منفی نمره بالا داشتند. در رابطه با کیفیت زندگی، بین سبک های مقابله مذهبی مثبت و درد جسمانی ارتباط مستقیم و معنادار (24/0=r، 05/0<P) و بین ارتباط سبک های مقابله مذهبی منفی با عملکرد اجتماعی و سلامت روان نیز ارتباط معکوس و معنادار آماری وجود داشت (29/0-0=r، 01/ 0<P).
نتیجهگیری. با توجه به نتایج مطالعه، آموزش مهارت های مقابله ای با تمرکز بر تقویت سبک های مقابله مذهبی در مراقبت های معمول از بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر در جهت بهبود وضعیت سلامت و در نهایت کیفیت زندگی این بیماران پیشنهاد می شود.
سيد ضیاالدین دکهء، احمد همت فر ، کمال عزیزبیگی ،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1393 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این تحقیق بررسی تاثیر
بازتوانی قلبی به وسیله تمرینات مقاومتی اندام تحتانی و هوازی بر ظرفیت عملکردی و
کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی بود.
زمینه.
تقریبا نیمی
از افراد، بعد از انفارکتوس قلبی دچار افت عملکرد و ناتوانی قلبی می شوند.
بنابراین، برای پرستاران داشتن اطلاعات ضروری جهت بهبود کیفیت زندگی و افزایش
ظرفیت عملکردی در این بیماران ضروری می باشد.
روش
کار. در این
پژوهش تجربی، 24 بیمار مرد با سابقه انفارکتوس قلبی در سه گروه تمرینات هوازی (8
نفر)، تمرین مقاومتی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی، سه جلسه
در هفته و هر جلسه به مدت 50 تا 60 دقیقه انجام شد. تمرینات هوازی با شدت 60 تا 85
درصد ضربان قلب بیشینه روی نوار گردان انجام می شد، در حالی که گروه تمرینات
مقاومتی، تمرینات را با شدت 40 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه در سه حرکت پرس پا، ساق
پا و پشت پا با قرقره انجام دادند.
یافته
ها. نتایج
نشان داد که در تعامل زمان در گروه، تفاوت معنی داری در ظرفیت عملکردی مشاهده شد
(0/019P=). تحلیل آماری نشان داد که ظرفیت عملکردی گروه مقاومتی (0/002 P=) و
استقامتی (0/03P=) تفاوت معناداری با ظرفیت عملکردی گروه کنترل دارند. در زمینه
کیفیت زندگی، مشخص شد گروه مقاومتی و استقامتی تفاوت معنی داری با گروه کنترل
ندارند. نتایج نشان داد که در تعامل گروه در زمان، تفاوت معنی داری بین سه گروه در
کیفیت زندگی وجود نداشت، با وجود این، تمرینات، هم در گروه استقامتی (0/002 P=) و هم
در گروه مقاومتی (0/01 P=) به طور معنی داری موجب افزایش کیفیت زندگی شده بود.
نتیجه
گیری. تمرینات
مقاومتی و هوازی هر دو می توانند موجب بهبود ظرفیت عملکردی در بیماران مبتلا به
انفارکتوس قلبی شوند. تمرینات مقاومتی نسبت به تمرینات هوازی، در بهبود ظرفیت
عملکردی و کیفیت زندگی موثرتر هستند.
طاهره نجفی قزلجه، مریم شهیدی،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1393 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این مقاله بررسی مروری مطالعات مربوط به آموزش خودمراقبتی و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون می باشد.
زمینه. پرفشاری خون یکی از بزرگترین مشکلات مزمن بهداشتی جهان و از عوامل خطر عمده بیماری های قلبی عروقی است. یکی از اهداف عمده ی مراقبت های بهداشتی بالا بردن سطح کیفیت زندگی است و بیان شده است که آموزش خودمراقبتی می تواند در بهبود کیفیت زندگی موثر باشد. به دلیل نیاز به شناسایی روند مطالعات مربوط به آموزش خودمراقبتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون، انجام بررسی مروری ضروری به نظر می رسد.
روش کار. این مقاله به مرور مطالعات 15 سال اخیر در رابطه با آموزش خودمراقبتی و کیفیت زندگی در مبتلایان به پرفشاری خون پرداخته است که از طریق بانک های اطلاعاتی Science Direct، PubMed، Cochrane، Medline، SID، Scopus،CINAHL، OVID، Iran Doc، و Magiranبا جستجوی کلیدواژه های quality of life، hypertensive patientsو self-care educational programو معادل فارسی آنها انجام شد.
یافته ها. مرور متون نشان داد که مطالعات کمی در زمینه بررسی اثربخشی برنامه های آموزشی بر کیفیت زندگی مبتلایان به پرفشاری خون صورت گرفته است. یافته ها نشان داد که مبتلایان به پرفشاری خون کیفیت زندگی پایین دارند. در برخی مطالعات از روش های مختلف آموزشی در تلاش برای بهبود پیامدهای بالینی این بیماران استفاده شده است و برخی نشان دهنده تأثیر مثبت برنامه آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی این بیماران بوده اند.
نتیجه گیری. کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون پایین است. با توجه به محدودیت مطالعات و اهمیت ارتقای کیفیت زندگی، انجام مطالعاتی در زمینه بررسی تأثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی مبتلایان به پرفشاری خون ضروری به نظر می رسد.
بهزاد ساکی، خسرو ابراهیم، امیرحسین عابدی یکتا، لیلا صالحی فرد، عادله ملکی پور، محمد حسبی،
دوره 3، شماره 4 - ( 12-1393 )
چکیده
هدف. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی بود.
زمینه. انفارکتوس قلبی از اصلی ترین علل مرگ و میر در سرتاسر جهان به شمار می رود. با توجه به شیوع انفارکتوس قلبی و مرگ و میر ناشی از آن و تاثیر آن بر کیفیت زندگی افراد، انجام اقدامات برای کاهش عوارض این بیماری امری حیاتی به نظر می رسد.
روش کار. در این کارآزمائی بالینی تصادفی شده، 30 فرد مبتلا به انفارکتوس قلبی که به بیمارستان طالقانی تهران مراجعه کرده بودند از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل هشت هفته تمرین ترکیبی به صورت سه جلسه در هفته بود که در مرکز بازتوانی قلبی بیمارستان طالقانی انجام شد. به منظور بررسی کیفیت زندگی بیماران، قبل و بعد از برنامه تمرینی، هر دو گروه پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. سطح معناداری در همه آزمون ها کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.
یافته ها. یافته های پژوهش حاضر نشان داد کیفیت زندگی گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معناداری پیدا کرده است.
نتیجه گیری. به نظر می رسد هشت هفته تمرین ترکیبی باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی می شود. بر این اساس، توصیه می شود در برنامه مراقبتی این بیماران در زمان ترخیص، تمرین ترکیبی گنجانده شود.
طاهره نجفی قزلجه، مریم شهیدی، شهرزاد غیاثوندیان، حمید حقانی،
دوره 4، شماره 1 - ( 3-1394 )
چکیده
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اجرای برنامه آموزشی خودمراقبتی چند رسانه ای بر کیفیت زندگی مبتلایان به پرفشاری خون انجام شد.
زمینه. پرفشاری خون به علت عوارض و مرگ بالا یک مشکل عمده بهداشتی محسوب می شود و به علت کاستی هایی که در توانایی های فرد ایجاد می کند، کیفیت زندگی وی را تحت تأثیر قرار می دهد.
روش کار. این مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع نیمه تجربی با گروه کنترل در بیمارستان شهداء محمودآباد وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام گردید. در این پژوهش 70 بیمار دارای شرایط ورود به مطالعه به روش در دسترس انتخاب شدند. جهت جلوگیری از انتقال اطلاعات بین گروه ها توسط بیماران، نمونه های گروه های آزمون و کنترل به طور جداگانه در روزهای زوج و فرد وارد مطالعه شدند. پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 قبل از انجام مداخله و سه ماه پس از مداخله توسط هر دو گروه آزمون و کنترل تکمیل گردید. بیماران گروه کنترل آموزش های معمول بخش را دریافت کردند. بیماران گروه آزمون در سه جلسه آموزش خودمراقبتی 20 دقیقه ای به صورت چهره به چهره شرکت کردند و بسته آموزشی شامل کتابچه و لوح فشرده آموزشی را دریافت کردند. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 21 و با آزمون های آماری کای اسکوئر، تست دقیق فیشر، تی مستقل، و تی زوج مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها. قبل از مداخله، بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر میانگین کیفیت زندگی تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت، اما سه ماه پس از آموزش، تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه مشاهده شد (0/0001p<). همچنین، در گروه آزمون، قبل از مداخله و 3 ماه پس از آن، تفاوت معنی دار آماری بین نمره کل و ابعاد کیفیت زندگی مشاهده شد (0/0001p<).
نتیجه گیری. اجرای برنامه آموزشی خودمراقبتی می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پرفشاری خون شود. پیشنهاد می شود با اجرای این برنامه آموزشی برای بیماران مبتلا به پرفشاری خون توسط مراقبین بهداشتی، به ویژه پرستاران، گامی موثر در جهت ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران برداشته شود.
صفورا دری، اصغر خلیفه زاده اصفهانی، سارا دری،
دوره 4، شماره 1 - ( 3-1394 )
چکیده
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه توانبخشی قلبی بر کیفیت زندگی و مدت زمان بازگشت به کار در بیماران با سندرم کرونری حاد انجام شد.
زمینه. سندروم کرونری حاد (ACS) یکی از بیماری های قلبی عروقی است که می تواند بر کیفیت زندگی و مدت زمان بازگشت به کار تاثیرگذار باشد.
روش کار. در این کارآزمایی بالینی، 50 بیمار با سندرم کرونری حاد که در بخش مراقبت ویژه قلب بستری بودند به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل (هر گروه 25 بیمار) قرار گرفتند. برای گروه آزمون، توانبخشی قلبی در فاز 1 و 2 و برای گروه کنترل، مراقبت های معمول انجام شد. سنجش کیفیت زندگی هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه QOLSF-36، قبل از مداخله گروه آزمون و یک ماه پس از پایان مداخله، صورت گرفت. مدت زمان بازگشت به کار، از طریق پرسش از نمونه ها، برآورد و سپس در دو گروه با هم مقایسه شد.
یافته ها. نتایج پژوهش نشان داد که بعد از مداخله، میانگین نمره کیفیت زندگی گروه آزمون در همه حیطه ها نسبت به قبل از مداخله افزایش داشت (0/0001p<). در گروه کنترل، بین میانگین نمره کلی کیفیت زندگی، قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد. مقایسه دو گروه نشان داد پس از مداخله، میانگین نمره کیفیت زندگی در همه حیطه ها، به جز حیطه سلامت کلی و عملکرد اجتماعی در گروه آزمون به طور معنا داری بیشتر از گروه کنترل بود. از نظر مدت زمان بازگشت به کار تفاوت آماری معناداری بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه گیری. برنامه توانبخشی قلبی می تواند منجر به ارتقاء کیفیت زندگی در بیماران با سندرم کرونری حاد شود.
علیرضا قویدل، پویا فرخ نژاد افشار، هومن بخشنده، فاطمه قربان پور،
دوره 4، شماره 2 - ( 6-1394 )
چکیده
هدف. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران پس از جراحی پیوند کنارگذر عروق کرونر انجام شد.
زمینه. بیماران متعاقب جراحی پیوند کنارگذر عروق کرونر با مشکلات متعدد جسمی، روانی و اجتماعی ناشی از جراحی مواجه می شوند که این عوامل باعث کاهش کیفیت زندگی آنها می شود. با آموزش به اعضاء خانواده بیمار می توان شرایط مناسبی برای همکاری فعال آنها در زمینه مراقبت و حمایت از بیمار و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی بیماران فراهم نمود.
روش پژوهش. این پژوهش، یک مطالعه تجربی است که بر روی 96 بیمار و همراه آنها (عضو فعال خانواده در زمینه مراقبت از بیمار) که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند انجام شد. شرکت کنندگان به روش تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند (48 نفر در هر گروه). ابتدا پرسشنامه کیفیت زندگی SF-12 توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. سپس گروه آزمون، برنامه آموزش خانواده محور را طی سه جلسه دریافت کرد. برای گروه کنترل، برنامه آموزشی رایج بیمارستان اجرا شد. یک ماه بعد، دوباره کیفیت زندگی بیماران سنجیده شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 22 توسط آزمون های مجذور کای، تی مستقل، من ویتنی و ویلکاکسون تحلیل شدند.
یافته ها: براساس یافته ها، بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف آماری معناداری وجود نداشت. آزمون من ویتنی نشان داد که در مرحله بعد از مداخله، نمرات ابعاد کیفیت زندگی گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل به شکل معناداری افزایش یافته است (0/0001p<).
نتیجه گیری. آموزش خانواده محور برای بیماران تحت جراحی پیوند کنارگذر عروق کرونر می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران گردد.
فاطمه جهانشاهی، نوشین عباسی ابیانه، ابراهیم ابراهیمی ابیانه،
دوره 5، شماره 2 - ( 6-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. این تحقیق با هدف تعیین
تاثیر آموزش همتا بر کیفیت زندگی مبتلایان به نارسایی قلبی انجام شد.
زمینه. نارسایی
قلبی یکی از شایعترین بیماریهای مزمن است که با کاهش کیفیت زندگی همراه است. با
توجه به نقش مثبت آموزش در ارتقای کیفیت زندگی، یافتن یک روش آموزشی مناسب در
بهبود کیفیت زندگی این بیماران حائز اهمیت است.
روش‌کار. در
این مطالعه نیمه تجربی یک گروهی، 60 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی به صورت در دسترس
و بر اساس معیارهای ورود، در سال 1395 انتخاب شدند. چهار جلسه آموزشی توسط افراد
همتا برای گروه همتا در طول یک ماه اجرا شد. ابزار جمع‌آوری دادهها نسخه فارسی
پرسشنامه فرانس و پاورس بود که برای سنجش کیفیت زندگی مبتلایان به نارسایی قلبی،
قبل و یک ماه بعد از مداخله، تکمیل گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمونهای آماری
توصیفی و استنباطی استفاده شد.
یافته‌ها.میانگین
نمره کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی، قبل از مداخله، 134/5 با انحراف معیار 2/4
و یک ماه بعد از مداخله، 163/2 با انحراف معیار 8/7 بود و آزمون تی زوجی نشان
دهنده تفاوت معنی دار آماری بین میانگین نمره کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله بود
(0/0001˂P). این یافته نشان داد آموزش همتا بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی
قلبی تاثیر دارد و باعث بهبود آن شده است.
نتیجه گیری.
آموزش همتا باعث بهبود و ارتقای کیفیت زندگی مبتلایان به نارسایی قلبی می شود. بر
این اساس، پیشنهاد می شود پرستاران از این روش آموزشی برای بیماران دچار نارسایی
قلبی استفاده نمایند.
خورشید مبصری، رحیم خدایاری زرنق،
دوره 5، شماره 3 - ( 9-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای کیفیت زندگی قبل و بعد از عمل آنژیوپلاستی در افراد با بیماری عروق کرونر در بیمارستان های آموزشی شهر تهران انجام گرفت.
زمینه. با توجه به افزایش موارد استفاده از روش درمانی آنژیوپلاستی، توجه به کیفیت زندگی افراد با بیماری عروق کرونر که تحت عمل آنژیوپلاستی قرار می گیرند بسیار مهم است.
روش کار. در این مطالعه توصیفی مقایسه ای، 473 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر بستری در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1394 و 1395 با روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده مورد بررسی قرار گرفتند. کیفیت زندگی واحدهای پژوهش، قبل، و یک و سه ماه بعد از عمل آنژیوپلاستی با استفاده از فرم کوتاه پرسشنامه استاندارد SF-36اندازه گیری و مقایسه شد. پایایی این پرسشنامه در مطالعات قبلی با ضریب آلفای کرونباخ بین 0/77 تا 0/90 گزارش شده است. در این مطالعه برای تحلیل داده ها از آزمون های علامت زوج نمونه (ویلکاکسون)، کروسکال والیس و من ویتنی در نرم افزار SPSSنسخه 23 استفاده شد.
یافته ها. یک و سه ماه پس از آنژیوپلاستی، کیفیت زندگی به طور کلی و در ابعاد هشت گانه نسبت به قبل از آنژیوپلاستی به طور معنی داری افزایش یافت (0/0001≥P). همچنین، رابطه بین همه متغیرهای دموگرافیک بیماران (سن، وضعیت تاهل، شغل، سطح تحصیلات، محل سکونت، وضع سکونت و نوع بیمه) به جز جنس با کیفیت زندگی معنادار بود (0/0001≥P).
نتیجه گیری. آنژیوپلاستی همه ابعاد کیفیت زندگی را بهبود می بخشد و می تواند به عنوان یک روش درمانی بسیار موثر در درمان بیماری عروق کرونر قلبی مورد توجه قرار گیرد.
رسول حشمتی، فرشته قربانی،
دوره 5، شماره 3 - ( 9-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه ”کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی“ (“Mindfulness-Based Stress reduction” Program)بر عملکرد جسمی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در افراد با بیماری عروق کرونر انجام شد.
زمینه. تحقیقات نشان داده اند که بیماری عروق کرونر بر عملکرد جسمی وکیفیت زندگی مرتبط با سلامت تاثیر دارد. طراحی و بررسی مدل های درمانی روان شناختی برای بهبود کیفیت زندگی و عملکرد جسمی مناسب است.
روش کار. در یک طرح کارآزمایی بالینی با گروه کنترل، تعداد 30 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر از بین بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان عباسی شهرستان میاندوآب به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در یکی از گروه های آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون طی 8 جلسه هفتگی دو ساعت و سی دقیقه ای تحت مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند، ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. قبل از مداخله و بعد از آن، پرسشنامه آنژین سیاتل برای سنجش کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و پرسشنامه زمینه یابی سلامت برای سنجش عملکرد جسمی استفاده شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد که کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی پس از کنترل اثرات پیش آزمون، تاثیر معنی داری بر عملکرد جسمی و مولفه های آن و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و مولفه های آن دارد.
نتیجه گیری: کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی با تعدیل فرایندهای زیستی و روانی منجر به بهبود عملکرد جسمی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در افراد با بیماری عروق کرونر می گردد.
محمدرضا جانی، محمد رضا رزم آرا، مژگان صفاپور، سهیلا میرعلی جانی، فاطمه میری،
دوره 5، شماره 4 - ( 12-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر کیفیت زندگی بیماران آنژین صدری شهرستان قاین در سال 1394 انجام شد.
زمینه. بیماری قلب و عروق، شایعترین و مهمترین علت مرگ در تمام دنیا می‌باشد که بر کیفیت زندگی مبتلایان نیز تاثیر می‌گذارد. این بیماری، مشکلات زیادی را برای بیماران و هزینه زیادی را برای جامعه به همراه دارد.
روش کار. این پژوهش یک مطالعه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود که بر روی 60 نفر از بیماران بخش سی سی یو بیمارستان شهدای قاین در سال 1394 انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها، شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) بود. مداخله برای گروه آزمون به صورت ۶ جلسه آموزش چهره به چهره، هر روز صبح و عصر به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه به صورت نمایش تصاویر (با استفاده از رایانه قابل‌حمل و نرم‌افزار PowerPoint) و پاسخگویی به سوالات احتمالی انجام شد. کیفیت زندگی بیماران در هر دو گروه در دو مرحله قبل از اجرای آموزش و یک ماه پس از اجرای آموزش سنجیده و مقایسه شد. تحلیل دادهها در نرم‌افزار SPSSنسخه 20 انجام شد.
یافته‌ها. نتایج نشان داد پس از مداخله، تفاوت آماری معنیداری بین دو گروه آزمون و کنترل در ابعاد سلامت عمومی (0/02p=)، عملکرد جسمی (0/003p=)، اختلال نقش به خاطر سلامت جسمی (0/05p=)، انرژی و خستگی (0/01p=)، سرزندگی و نشاط (0/004p=)، درد بدنی (0/007p=)، و نمره کل کیفیت زندگی (0/02p=) وجود دارد.
نتیجهگیری. آموزش در بیماران مبتلا به آنژین صدری باعث ارتقای ابعاد کیفیت زندگی در آنها میشود.
ناهید محمدی، نرگس خیرالهی، سمیه حقیقت، قدرت اله روشنایی،
دوره 6، شماره 1 - ( 3-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سازگاری فردی و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به نارسایی قلبی انجام شد.
زمینه. پیامد اصلی نارسایی قلبی اختلال در توانایی بیمار و ایجاد محدودیت در وظایف شغلی، خانوادگی و اجتماعی وی است. به دلیل ماهیت مزمن، پیشرونده و غیرقابل برگشت نارسایی قلبی، هدف درمان و مراقبت، بهبود کیفیت زندگی است. عوامل متعددی در بهبود کیفیت زندگی این افراد نقش دارند.
روش کار.این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود که در سال 1394 بر روی 200 فرد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی مراجعه کننده به مرکز فوق تخصصی قلب اکباتان در شهر همدان، با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه سازگاری فردی بل و پرسشنامه کیفیت زندگی مک نیو بود. داده ها به روش مصاحبه حضوری جمع آوری و سپس در نرم افزار SPSSنسخه 19 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد.
یافته ها. میانگین سن نمونه های پژوهش، 63/68 سال با انحراف معیار 12/07 بود. میانگین نمرات سازگاری، 76/16 با انحراف معیار 6/81؛ میانگین نمره کل کیفیت زندگی، 126/85 با انحراف معیار 20/45 بود و 57/6 درصد نمونه های پژوهش از نظر کیفیت زندگی در سطح خوب قرار داشتند.بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، تنها ارتباط بین حیطه جنسی کیفیت زندگی و سازگاری فردی دارای ارتباط آماری معنی دار و معکوس بود (0/65-r= و 0/01p=). با توجه به این که نمره سازگاری بالا در ابزار مورد استفاده نشان دهنده سازگاری کمتر است، این نتیجه نشان می دهد که سازگاری کمتر با کیفیت زندگی پایین تر در حیطه جنسی ارتباط دارد.
نتیجه گیری. افزایش میزان سازگاری منجر به افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به نارسایی قلبی در حیطه جنسی می شود. تاکید بر اقدامات مراقبتی که منجر به ارتقای سازگاری فرد می شود می تواند کیفیت زندگی در بعد جنسی را بهبود بخشد.
عباس عبادی، افضل شمسی، فریبرز مهرانی،
دوره 6، شماره 3 - ( 9-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف از این مطالعه مقایسه کیفیت زندگی افراد نظامی و غیر نظامی مبتلا و غیرمبتلا به پرفشاری خون بود.
زمینه. پرفشاری خون یکی از مهمترین علل اصلی ناتوانی مزمن در دنیا است که با سیر پیشرونده خود میتواند کیفیت زندگی بیماران را در ابعاد مختلف تحت تاثیر قرار دهد.
روش کار. در این مطالعه توصیفی مقایسه ای، 200 نفر مرد مبتلا به پرفشاری خون (شامل 100 نفر نظامی و 100 نفر غیرنظامی) و 200 نفر مرد سالم (شامل 100 نفر نظامی و 100 نفر غیرنظامی) به روش نمونه گیری آسان در شهر تهران انتخاب و کیفیت زندگی آنها توسط فرم استاندارد کوتاه شده (SF36) سنجش کیفیت زندگی اندازه گیری شد.
یافته ها. میانگین نمره کیفیت زندگی گروه سالم (شرکت کنندگان نظامی، 82/20 با انحراف معیار 12/72؛ شرکت کنندگان غیر نظامی، 84/83 با انحراف معیار 8/01) نسبت به گروه مبتلا به پرفشاری خون (شرکت کنندگان نظامی، 76/72 با انحراف معیار 16/60؛ شرکت کنندگان غیر نظامی، 68/58 با انحراف معیار 17/77) به طور معنی داری بیشتر بود.
نتیجه گیری. کیفیت زندگی افراد نظامی و غیرنظامی مبتلا به پرفشاری خون کمتر از افراد نظامی و غیرنظامی سالم بود. لازم است برای ارتقای کیفیت زندگی افراد مبتلا به پرفشاری خون، اقدامات لازم مورد توجه قرار گیرد.
قیصر سلاجقه، منصور عرب، محمدرضا افلاطونیان،
دوره 6، شماره 3 - ( 9-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط حمایت اجتماعی درک شده و خودکارآمدی عمومی با کیفیت زندگی در افراد با سندروم کرونری حاد بستری در بخش های سیسییو بیمارستانهای آموزشی شهر کرمان انجام شد.
زمینه. کیفیت زندگی به عنوان یکی از شاخصهای مهم سلامت محسوب میشود که تحت تاثیر متغیرهای متعددی است.
روش کار. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است که در آن، 150 فرد مبتلا به سندروم کرونری حاد، بستری در بخشهای های سیسییو بیمارستانهای آموزشی شهر کرمان با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامههای حمایت اجتماعی درک شده، کیفیت زندگی و خودکارآمدی عمومی استفاده گردید. برای تحلیل دادهها از آزمونهای کایدو، تی، آنالیز واریانس یکطرفه و همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد.
یافته ها. میانگین سن افراد مورد مطالعه، 74/56 سال با انحراف معیار 63/11 بود. همچنین، میانگین نمره کیفیت زندگی، 82/84 با انحراف معیار 32/12؛ میانگین نمره خودکارآمدی، 19/27 با انحراف معیار 89/6؛ و میانگین نمره حمایت اجتماعی، 63/ 58 انحراف معیار 1/13 بود. خودکارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی درک شده با ابعاد کیفیت زندگی دارای ارتباط معنیدار آماری بود، به طوری که با افزایش میزان خودکارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی درک شده، میانگین نمره ابعاد کیفیت زندگی افزایش پیدا می کرد.
نتیجه گیری. خودکارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی درک شده تاثیر قابل توجهی در افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به سندروم کرونری حاد دارند. از این رو، توصیه می شود در روند درمان و مراقبت این بیماران مفاهیم مذکور نیز مورد توجه قرار گیرد.
محمد رضا جانی، محمد رضا رزم آرا،
دوره 6، شماره 4 - ( 12-1396 )
چکیده
هدف. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی با ویژگی‌های جمعیتشناختی افراد مبتلا به آنژین صدری در بیمارستان شهدای شهرستان قاین در سال 1394 انجام شد.
زمینه. بیماریهای قلبی عروقی شایعترین علت مرگ در بیشتر کشورهای جهان از جمله ایران و مهمترین عامل از کار افتادگی محسوب میشوند. بیماریهای قلبی عروقی از قابل پیشگیریترین بیماریهای غیر واگیر به شمار میآیند. کیفیت زندگی در بیماریهای قلبی عروقی با تغییرات نامناسب همراه است و عوامل متعددی در بهبود کیفیت زندگی این بیماران نقش دارند.
روش کار. این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی- همبستگی بود که بر روی 240 فرد مبتلا به آنژین صدری پایدار بستری در بخشهای سیسییو و پستسیسییو بیمارستان شهدای قاین از فروردین تا دی ماه 1394 از طریق سرشماری انجام شد. برای بررسی کیفیت زندگی از ابزار SF-36 استفاده شد. پرسشنامه از طریق مصاحبه برای بیماران تکمیل گردید. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری من ویتنی و کروسکال والیس با کمک نرم‌افزار SPSS-20 تحلیل شد.
یافته‌ها. میانگین نمره کل کیفیت زندگی از صد نمره، 61/74 با انحراف معیار 22/49 بود که نشاندهنده کیفیت زندگی در سطح خوب است. بر اساس یافته‌های این پژوهش، متغیر سن با ابعاد اختلال نقش به خاطر سلامت عاطفی (0/034P=)، انرژی/ خستگی (0/001P=)، و سلامت عمومی (0/004P=)؛ متغیر جنس با ابعاد اختلال نقش به خاطر سلامت عاطفی (0/008P=)، انرژی/ خستگی (0/01P=)، عملکرد اجتماعی (0/003P=)، و سلامت عمومی (0/04P=)؛ متغیر وضعیت تاهل با ابعاد عملکرد جسمی (0/032P=)، و انرژی/ خستگی (0/04P=)؛ و متغیر وضعیت تحصیلات با ابعاد انرژی/ خستگی (0/007P=) و سلامت عمومی (0/001P=) ارتباط معنیداری آماری دارند.
نتیجهگیری. با توجه به ارتباط کیفیت زندگی با برخی متغیرهای دموگرافیک، استفاده از رویکردهای مناسب مراقبتی ارتقای کیفیت زندگی ازجمله اجرای برنامه‌های آموزشی برای افراد مبتلا به بیماری آنژین صدری توصیه میشود.
نسیم نادری، یاسمن خلیلی، علی انصاری فر، بهشید قدردوست، افسانه بخشی،
دوره 7، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف تعیین اثر مداخلات حمایتی بر مولفه‌های تابآوری و کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی بیماران دچار نارسایی پیشرفته قلبی انجام شد.
زمینه. نارسایی پیشرفته قلبی یک بیماری پرهزینه، پیشرونده و مزمن است که باعث کاهش تابآوری و کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی این بیماران میشود.
روش کار. در این کارآزمایی بالینی که به‌صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماه بعد در یک مقطع زمانی سه‌ماهه انجام‌شد، 100 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران دچار نارسایی پیشرفته قلبی در مرکز آموزشی تحقیقاتی درکانی قلب و عروق شهید رجایی، با تخصیص تصادفی ساده در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. بسته حمایتی خانواده شامل کارگاه‌های آموزش گروهی به مدت 6 جلسه و به صورت 2 جلسه در هفته در سه هفته متوالی برای گروه آزمون اجرا شد و پمفلت مطالب ارائه‌شده در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت. افراد گروه کنترل آموزشهای رایج بیمارستان را دریافت کردند. مقیاس تابآوری (Connor-Davidson) و کیفیت زندگی (SF-36) قبل و بعد از مداخله و یک ماه پس از مداخله برای سنجش متغیرهای وابسته تحقیق استفاده شد. دادهها در نرم‌افزار SPSS نسخه 23 با استفاده از آزمونهای آماری کای اسکوئر، فیشر، منویتنی، تی مستقل، تی زوجی و آزمون ویلکاکسون تحلیل شدند.
یافته ها. قبل از مداخله، میانگین نمره تابآوری و نمره کلی کیفیت زندگی در دو گروه تفاوت معنیداری از نظر آماری نداشتند، ولی بعد از انجام پژوهش، بین میانگین نمره تابآوری گروه آزمون (06/64 با انحراف معیار 11) در مقایسه با گروه کنترل (34/48 با انحراف معیار 23/16) تفاوت معنیدار آماری مشاهده شد (05/0P≤). همچنین، بعد از انجام مداخله، میانگین نمره کلی کیفیت زندگی گروه آزمون (70 با انحراف معیار 91/12) و کنترل (82/50 با انحراف معیار 72/17) اختلاف معنیدار آماری مشاهده شد (05/0P≤). نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که بعد از گذشت یک ماه از پایان مداخله، میانگین نمره تابآوری (8/63 با انحراف معیار 15/10) و نمره کلی کیفیت زندگی (82/69 با انحراف معیار 70/12) در گروه آزمون ثابت باقی ماند که نشاندهنده پایداری نتایج مداخلات بود (05/0P≤).
نتیجهگیری. به‌عنوان قسمتی از برنامه درمانی کل‌نگر، نتایج این پژوهش میتواند راهنمایی برای راه‌اندازی یک واحد متمرکز برای آموزش و حمایت مراقبین خانوادگی بیماران مزمن قلبی باشد که علاوه بر حمایت اجتماعی و آموزش بهداشت روان، نیازها در زمینه‌ی آگاهی از بیماری و مشارکت در مراقبت از بیمار را رفع نماید.
