---

هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه نگرش دانشجویان پرستاری سال چهارم و دانشجویان پزشکی سال هفتم دانشگاه علوم پزشکی ایران در زمینه مراقبت معنوی از بیماران انجام گرفت.

زمینه. معنویت مفهومی چند بعدی و پیچیده می باشد که دارای جنبه های شناختی، تجربی و رفتاری است. جهت حفظ سلامت و ارتقاء آن، توجه به مراقبت در ابعاد فیزیکی، ذهنی، احساسی و معنوی حائز اهمیت بسیاری است. مطالعات نشان می دهند که تعداد زیادی از بیماران بر این باورند که معنویت نقش مهمی در زندگیشان دارد، ارتباطی مثبت میان اعتقادات مذهبی و معنوی با روند بهبودی آنها وجود دارد و مایلند پزشکان و تیم درمان این عوامل را در مراقبت، مورد توجه قرار دهند.

روش کار. این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه ای بود که در آن، به منظور بررسی نگرش دانشجویان پزشکی و پرستاری در زمینه مراقبت معنوی از بیماران از "مقیاس دیدگاه مراقبت معنوی" (Spiritual Care Perspective Scale) استفاده شد. در مجموع 110 نفر از دانشجویان پرستاری  و 220 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران در این مطالعه شرکت کردند. به منظور سازماندهی و تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.

یافته ها. بر اساس یافته ها، 56 درصد دانشجویان پرستاری و 8/51 درصد دانشجویان پزشکی نسبت به مراقبت معنوی از بیماران نگرش مثبت داشتند و اختلاف معنی دار آماری بین آنها وجود نداشت. دانشجویان پرستاری در مورد در نظر گرفتن یک نیروی برتر یا وجود ماورایی برای داشتن سلامت معنوی و تلاش تیم درمان در جهت رشد و ارتقاء معنویت نسبت به دانشجویان پزشکی نگرش مطلوب تری داشتند و دانشجویان پزشکی در مورد در نظر گرفتن مراقبت های معنوی به عنوان بخشی از حیطه های عملکرد مراقبتی نسبت به دانشجویان پرستاری نگرش مطلوب تری داشتند.

نتیجه گیری. توجه مسئولین برنامه ریزی آموزشی نسبت به گنجاندن مباحث معنویت و مراقبت معنوی در برنامه آموزشی افرادی که برای ارائه خدمات بهداشتی درمانی تربیت می شوند ضروری به نظر می رسد. نیاز به فرهنگ سازی در حیطه اصول اعتقادی و مذهبی و آموزش آن در میان نسل جوان و تحصیل کرده احساس می شود.

---

هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز و برنده در بخش های ویژه و عمومی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) در شهر تهران در سال 1389 انجام گرفته است.

زمینه. وسایل نوک تیز و برنده می توانند باعث انتقال عوامل بیماری زای خونی مثل ویروس ایدز، ویروس هپاتیت B، ویروس هپاتیت C به بدن شوند. سالیانه 66 هزار بیماری هپاتیت B، 16 هزار بیماری هپاتیت C و هزار مورد بیماری ایدز در نتیجه تماس با وسایل نوک تیز در میان کارکنان بهداشتی در سراسر جهان اتفاق می افتد. پرستاران تقریباً در تمام آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز شرکت دارند.

روش کار. این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که در آن به منظور بررسی آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز از پرسشنامه دانشگاه ویرجینیا موسوم به شبکه اطلاعاتی پیشگیری استفاده گردید و در مجموع 76 نفر از پرستاران بخش داخلی جراحی و 44 نفر از پرستاران بخش ویژه بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) در این مطالعه شرکت کردند. به منظور سازماندهی و تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.

 یافته ها. بر اساس یافته ها بیشترین این آسیب ها در اتاق بیماران و کمترین آن در اتاق درمان می باشد. از بین کل افراد مورد مطالعه 55.8 درصد از آنها هیچ گونه اقدامی پس از نیدل استیک شدن انجام نداده اند و 35 درصد از آنها توسط بخش، پیگیری شده است و 2/9 درصد از افراد مورد مطالعه پس از آسیب توسط بخش، پیگیری نشده است.

نتیجه گیری. با توجه به فراوانی بالای آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز، اجرای برنامه های آموزشی در محیط کار ضروری به نظر می رسد. آموزش مناسب می تواند تأثیر به سزایی بر کاهش آسیب های ناشی از وسایل نوک تیز در پرسنل مراکز درمانی داشته باشد.

---

خلاصه

هدف. هدف این پژوهش، بررسی عملکرد پرستاران بخش های مراقبت ویژه قلبی در کاربرد استرپتوکیناز وریدی برای بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد بود.

زمینه.انفارکتوس میوکارد از بیماریهای شایع می باشد که استفاده از داروهای ترومبولیتیک از جمله استرپتوکیناز باعث کاهش مرگ و میر در این بیماران می شودو پرستاران در تزریق دارو نقش مهم و حیاتی دارند.

روش کار.پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در آن 68 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس قلب مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها چک لیست مشاهده عملکرد پرستاران بود.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی فراوانی و درصد و آمار استنباطی کای اسکوئر استفاده شد.

یافته ها. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که نحوه ارائه مراقبت های پرستاری ارائه شده به بیماران در مرحله قبل از تزریق در 9/52 درصد موارد در حد متوسط بود.اما در مرحله حین تزریق در 4/55  درصد موارد و در مرحله بعد از تزریق در 6/45 درصد موارد در حد ضعیف بود.

نتیجه گیری.در مجموع با توجه به این­که مراقبت های ارائه شده به بیماران در حد متوسط یا ضعیف بود توصیه می شود تا کوشش بیشتری جهت آموزش پرستاران در این زمینه انجام شود.

---

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت بهداشت روان پرستاران بخش های مراقبت ویژه (آی سی یو، سی سی یو، اورژانس، و دیالیز) بیمارستان های آموزشی شهر تهران انجام شده است. 

زمینه. پرستاری حرفه ای سخت و طاقت فرسا است که نیاز به صبر و تحمل بی پایان در برخورد با بیمار و خانواده اش دارد. همچنین، پرستاران باید دانش خود را در تمام مباحث مربوط به پرستاری به روز کنند، اما به نظر می رسددستیابی هم زمان به دانش روز و انجام وظایف حرفه ای که قسمت اعظم وقت پرستاران را برای رفع نیاز بیماران و خانواده هایشان به خود اختصاص می دهد برای آنان بسیار مشکل باشد. این مسائل و استرس ناشی از آنها می تواند پرستاران را چه از نظر جسمی و چه از نظر روانی در معرض خطر و آسیب قرار دهد. به علاوه، احتمال ایجاد این آسیب ها در پرستاران بخش های مراقبت ویژه به دلیل استرس های تشدید شده حرفه ای، بیشتر است.

روش کار. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است. نمونه پژوهش شامل 375 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه با سابقه حداقل یک سال پرستاری و شش ماه پرستاری در بخش مراقبت ویژه به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه خستگی چالدر، مقیاس سنجش اضطراب همیلتون، و شاخص کیفیت خواب پیتزبرگ بودند که توسط پرستاران شرکت کننده تکمیل شدند. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS  تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها. یافته ها نشان دادند که 73درصد پرستاران سطح اضطراب خفیف و 5/16درصد نیز سطح اضطراب خفیف تا متوسط داشتند. بقیه پرستاران نیز با درصدهای کمتر، در سطوح اضطرابی متوسط تا شدید و شدید قرار گرفتند. در زمینه کیفیت خواب، 89درصد پرستاران کیفیت خواب بدی داشتند. از نظر خستگی، تمامی پرستاران شرکت کننده خستگی متوسط تا شدید را گزارش کردند.

نتیجه گیری. پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستانهای آموزشی شهر تهران، وضعیت بهداشت روان مطلوبی ندارند. بیشتر این پرستاران از کیفیت بد خواب، خستگی متوسط تا شدید، و اضطراب خفیف یا خفیف تا متوسط رنج میبرند که با توجه به نقش قابل توجه آنان در مراقبت از سلامتی بیمار، نیازمند توجه ویژه مسئولین است.

---

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آرمیدگی عضلانی بر بی خوابی پرستاران مرکز قلب تهران انجام شد.

زمینه. بی خوابی از مشکلات شایع قرن حاضر است که برخی پرستاران نیز دچار آن می باشند. استفاده از روش های درمانی شناخته شده مانند دارودرمانی علاوه بر مشکلات و عوارض دارویی میزان دقت را نیز کاهش می دهد.

روش کار. در این پژوهش ابتدا کلیه پرستاران مرکز قلب تهران از نظر بی خوابی به وسیله پرسشنامه شاخص شدت بی خوابی مورد پایش قرار گرفتند. از بین افرادی که دچار مشکل بی خوابی بودند 60 نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به گروه کنترل، آموزش آرمیدگی عضلانی داده شد و قرار شد که قبل از خواب آن را انجام دهند. در طول یک ماه، انجام آرمیدگی عضلانی به صورت حضوری یا از طریق پیام کوتاه یادآوری شد و برای گروه کنترل اقدام خاصی انجام نگرفت. پس از یک ماه، دو گروه از نظر بی خوابی دوباره مورد آزمون با پرسشنامه شاخص شدت بی خوابی قرار گرفتند.

یافته ها. بر اساس نتایج، پس از یک ماه، بین دو گروه تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود داشت، به این معنی که در گروه مداخله بر اساس نمره پرسشنامه میزان بی خوابی به صورت معنی داری کاهش یافته بود (001/0>P).          

 نتیجه گیری. بر اساس نتایج پژوهش، پیشنهاد می شود آرمیدگی عضلانی به عنوان راهکاری برای کاهش بی خوابی در پرستاران به کار گرفته شود.

---

خلاصه

هدف. هدف از این مطالعه مروری بررسی راهکارهای تشخیصی و ایجاد ثبات در نوزادان مبتلا به بیماری قلبی سرشتی توسط پرستاران می باشد.

زمینه. امروزه با پیشرفت های صورت گرفته در درمان نقایص قلبی سرشتی، زنده ماندن و کیفیت زندگی این نوزادان افزایش یافته است. با وجود تلاش هایی که جهت تشخیص بیماری های سرشتی قلبی در نوزادان، در زمان قبل از تولد در هنگام جنینی یا به سرعت بعد از تولد، شده است، تعداد زیادی از نوزادان با مشکلات قلبی، تا زمان گسترش علائم شدید، بدون تشخیص باقی می مانند. اگرچه انواع خفیف بیماری ممکن است به صورت خود به خودی حل شود، اما انواع شدید آن نیاز به رسیدگی سریع و جدی دارد.

روش کار. این مقاله مروری با جستجوی مطالعات مربوط به 15 سال اخیر در بانک های اطلاعاتیGoogle Scholar, Science Direct, Proquest, Ovid, Pub Med, Ebsco  با کلیدواژه های Nursing care، , Neonatal, Cardiac, Congenital heart disease Managementجستجو گردید.

یافته ها. تعداد 23 مقاله انگلیسی که مضمون آنها در رابطه با راهکارهای تشخیصی و ایجاد ثبات در نوزادان مبتلا به بیماری احتقانی قلب توسط پرستاران بود و یک کتاب تخصصی انتخاب شدند. یافته ها در قالب چهار طبقه موضوعی معرفی می شوند: 1) معاینات بالینی، 2) علائم بیماری، 3) مدیریت در اتاق زایمان و ثبات وضعیت نوزاد، و 4) ارتباط با والدین.

نتیجه گیری. پرستاران معمولا اولین افرادی هستند که با نوزاد دچار اختلالات قلبی عروقی روبرو می شوند. تشخیص زودهنگام بیماری های سرشتی قلبی، ایجاد ثبات و ارائه هر چه زودتر  مراقبت ها از اصول پرستاری در این نوزادان است.

---

خلاصه

هدف. هدف این مطالعه، معرفی داروهای گیاهی مورد استفاده در بیماری های قلبی- عروقی و آموزش به بیماران می باشد.

روش کار. این مطالعه از نوع مرور سیستماتیک مربوط به داروهای گیاهی مورد استفاده در بیماری های قلبی- عروقی است که با جستجو از پایگاه های P‏ubMed، Science Direct، Highwire(سایت دانشگاه استانفورد) با کلیدواژه هایHerbal،Hyperlipidemia، Heart failure،Cardiovascularو Hypertention، داروهای گیاهی مورد استفاده در بیماری های قلبی عروقی استخراج و از کتاب پرستاری مرتبط با گیاهان دارویی(کستکا- روکز و همکاران، 2005) و اطلس جامع گیاهان دارویی(استف و همکاران، 2004) برای بررسی و توضیح ترکیبات موثر گیاهی، عوارض جانبی، تداخلات و آموزش به بیمار استفاده شد.

یافته ها. داروهای گیاهی مورد استفاده در ایران برای بیماری های قلبی-عروقی شامل آنتوم، دیورتیک، آلیکوم، اولئاکرات، روکاردین و کراتاگوس می باشند و برای مصرف هر کدام از آنها، لازم است بیمار آموزش هایی را دریافت کند.

نتیجه گیری. پاره ای از اختلالات قلبی-عروقی را می توان با استفاده از داروهای گیاهی تحت کنترل در آورد. آموزش به بیمار برای در نظر گرفتن موارد احتیاط و تداخلات دارویی و اجتناب از مصرف خودسرانه گیاهان دارویی اهمیت به سزایی دارد.

---

خلاصه

هدف. هدف این پژوهش، بررسی دیدگاه پرستاران درباره ملاقات در بخش های مراقبت ویژه قلبی بود.

زمینه. حمایت های اجتماعی شامل حمایت های عاطفی و مادی است که توسط (ملاقات) خانواده و دوستان فراهم می شود و بر بهبود بیماران بستری در بخش های ویژه قلبی موثر می باشد. ملاقات در بخش های ویژه همیشه موضوعی چالش برانگیز بین کارکنان درمانی، بیماران و ملاقات کنندگان بوده است.

روش کار. در این مطالعه توصیفی مقطعی، 140 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه قلب مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از فرم ثبت اطلاعات دموگرافیک و ”پرسشنامه دیدگاه و نگرش در مورد ملاقات در بخش های ویژه“ BAVIQ)) جمع آوری و با نرم افزار آماری SPSSنسخه 19 به روش های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها. پرستاران عقیده داشتند ملاقات باعث اختلال در انجام مراقبت های پرستاری می شود (65 درصد) و باعث می شود پرستاران وقت بیشتری را صرف دادن اطلاعات به خانواده ها نمایند (82/8 درصد)، اما درباره تاثیر ملاقات بر بیمار و خانواده اش دیدگاه متفاوتی داشتند. بیشتر پرستاران با اجرای سیاست ملاقات آزاد مخالف بودند (85 درصد).

نتیجه گیری. نتایج مطالعه نشان داد که پرستاران بخش های مراقبت ویژه قلب نسبت به ملاقات دیدگاه مخالفی دارند و این، مانعی اساسی در تغییر برنامه ملاقات در جهت مرتفع ساختن نیازهای عاطفی روانی بیماران و خانواده های شان می باشد.

---

خلاصه

هدف. هدف این مقاله، معرفی نکات ضروری در مراقبت های پرستاری برای بیماران در شرف مرگ است.

زمینه. مرگ قسمتی از فرایند زندگی انسان ها است. براساس آمار، بیشترین علل مرگ و میر در آمریکا بیماری های قلبی و سرطان است. تعریف مرگ، مراقبت های پرستاری برای بیماران مشرف به مرگ و اهمیت این مراقبت ها مورد توجه محققین قرار داشته است.

روش کار. این مقاله با بررسی متون مربوط به موضوع مرگ و بیماران مشرف به مرگ به معرفی مراقبت های پرستاری برای این دسته از بیماران و نکات اخلاقی مربوط می پردازد.

یافته ها. بیماران مشرف به مرگ مراحل متعددی از انکار تا پذیرش را طی می کنند و مراقبت پرستاری از بیماران مشرف به مرگ جزئی از وظایف مراقبتی پرستاران محسوب می شود که ابعاد جسمی و عاطفی آنها را در بر می گیرد.

نتیجه گیری. در هنگام مراقبت از بیماران در مراحل پایان زندگی باید از مراقبت های تسکین دهنده برای آنان استفاده شود، چون در این زمان انجام تدابیر درمانی دیگر موثر نمی‌باشد. این مراقبت ها از زمانی که تشخیص بیماری تهدید کننده زندگی داده می شود شروع می شوند و تا زمان بهبودی یا حتی مرگ و عزاداری نیز ادامه می‌یابند.

---

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش مدیریت احیای قلبی ریوی مغزی بر میزان آگاهی پرستاران بخش های زنان بیمارستان گنجویان دزفول در سال 1392 انجام شد.

زمینه. ایست قلبی ریوی مغزی یکی از خطرناک ترین وضعیت های تهدیدکننده زندگی است که نیاز به اقدام فوری و سنجیده برای حفظ حیات و پیشگیری از ضایعات جبران ناپذیر سیستم های حیاتی بدن دارد و عمده ترین علت شکست تیم احیاء، عدم مدیریت و نبود استانداردهای معین احیای قلبی ریوی مغزی می باشد.

روشکار. این تحقیق از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون، با شرکت 40 نفر از پرستاران شاغل در بخش های زنان بیمارستان گنجویان دزفول در سال 1392 انجام شد. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه پژوهشگر ساخته ای شامل 20 سؤال تعیین میزان آگاهی پرستاران از مدیریت احیا، قلبی ریوی مغزی بود که روایی محتوا و پایایی آن بررسی و تأیید شد و قبل و بعد از آموزش، بین شرکت کنندگان توزیع و تکمیل گردید. شیوه آموزش به صورت سخنرانی و روش اجرای عملی بر روی مانکن طی دو روز و هر روز 8 ساعت به صورت کارگاهی در دو بخش پایه و پیشرفته انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 و بهره گیری از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها. در این مطالعه، بیشترین نمره پیش آزمون، 13 و کمترین نمره، 5 با میانگین 9/90 و انحراف معیار 1/9، و بیشترین نمره پس آزمون، 15 و کمترین نمره، 8 با میانگین 11/25 و انحراف معیار 1/6 بود. یافته های پژوهش نشان داد که بین میزان آگاهی پرستاران در زمان های قبل و بعد از آموزش، اختلاف آماری معنی دار وجود دارد(0/0001>P) و با اطمینان 95% می توان گفت بعد از آموزش، میزان آگاهی پرستاران افزایش یافته است.

نتیجه گیری. یافته های این پژوهش دلیل قوی برای حمایت از نقش مهم برگزاری مداوم دوره های آموزشی ضمن خدمت احیا، قلبی ریوی مغزی برای ارتقا، صلاحیت علمی پرستاران است و پیشنهاد می شود در این دوره های آموزشی، بر فرایند مدیریت احیا، و استانداردسازی تلاش های تیم احیا در زمان حوادث اورژانسی تأکید بیشتری شود.

---

خلاصه

هدف. هدف این مطالعه مروری، بررسی پوزیشن های مختلف حین مراقبت های پرستاری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، بررسی فواید و معایب هر کدام، و ارائه راهکارهای بالینی برای بهبود تکامل نوزاد براساس نیازهای فردی است.

زمینه. بیشتر نوزادان نارس تون ماهیچه ای ضعیفی دارند، زیرا به دلیل تولد زودهنگام هنوز به بسیاری از مراحل مهم تکامل تون ماهیچه ای و  فلکشن فیزیولوژیک (physiologic flexion)در داخل رحم دست نیافته اند. نوزادان نارس بعد از تولد، اندام های خود را بر خلاف جاذبه حرکت می دهند. تحقیقات نشان داده اند این عمل برای آنان بسیار دشوار است و نمی توانند پوزیشن خود را به طرز مطلوب نگهدارند، از خود محافظت کنند، و به خواب مناسب و راحتی دست یابند.بدون مداخلات مناسب، این کودکان دچار بدشکلی سر یا ستون فقرات می شوند. اگر برای نوزادان از محافظت کننده ها مانند آشیانه (nest)استفاده شود، این نوزادان احساس می کنند در رحم قرار دارند و معمولا بیشتر احساس امنیت می کنند و به ثبات فیزیولوژیک دست می یابند. اغلب نوزادان برای یافتن پوزیشن مناسب به کمک نیاز دارند که این مهم بر عهده پرستاران است.

روش کار. این مطالعه مروری با جستجوی مطالعات مربوط به 15 سال اخیر در بانک های اطلاعاتیGoogleScholar, Science DirectProquest, Ovid, Pub Med, Ebscoانجام شد. برای تهیه این مقاله مروری از 16 مقاله پژوهشی و مروری و 3 کتاب تخصصی در زمینه نوزادان استفاده شد.

یافته ها: پوزیشن های رایج در بخش مراقبت های ویژه نوزادان شامل وضعیت خوابیده به پهلو (side-lying position)، وضعیت خوابیده به پشت (supine position)، و خوابیده به شکم (دمر) (prone position) می باشند. نتایج مطالعات گوناگون نشان دهنده تاثیرات متفاوت پوزیشن های مختلف بر نوزادان نارس هستند. بنابراین، هر نوزاد باید به صورت منحصر به فرد ارزیابی شود و پوزیشن مناسب را بر اساس وضعیت فردی و واکنش های رفتاری دریافت کند. تغییر پوزیشن در نوزاد باید آهسته و به طور مداوم انجام شود تا نوزاد دچار دیسترس نشود و همچنین، از جدا شدن تجهیزات تهاجمی یا کلامپ شدن آنها جلوگیری شود.

نتیجه گیری: نوزادان نارسی که پوزیشن مناسب را بر اساس وضعیت فردی و واکنش های رفتاری دریافت می نمایند، حمایت تکاملی عصبی مطلوب را خواهند داشت که منجر به کاهش مشکلات و نواقص عصبی تکاملی می شود. نوزادانی که حمایت های تکاملی دریافت کرده اند نتایج بالینی درمانی بهتری داشته اند و مدت زمان تهویه مکانیکی و نیاز به حمایت تنفسی در آنها کاهش یافته، تغذیه دهانی در آنها زودتر شروع شده، و مدت زمان بستری در بیمارستان به طور چشمگیری کاهش یافته است. تحقیقات جدید در زمینه پوزیشن دادن به نوزاد و افزایش آگاهی و دانسته ها در این زمینه همواره در جریان است. پرستاران باید همواره تلاش کنند از این دانش ها و مهارت های به روز آگاه باشند.

---

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف سنجش دانش پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های منتخب در زمینه تفسیر گازهای خون شریانی انجام شد. زمینه. اندازه گیری گازهای خون شریانی از آزمایش های پرکاربرد در بخش های مراقبت ویژه است. آگاهی و تسلط بر تفسیر گازهای خون شریانی از مهارت های ضروری پرستاران این بخش ها می باشد.

روش کار. مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود که جهت سنجش دانش 117 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های منتخب شهر تهران در سال 1392 انجام شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه پژوهشگر ساخته شامل دو بخش اطلاعات فردی پرستاران و 45 سؤال تخصصی در حوزه دانش و تفسیر گازهای خون شریانی بود. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.

یافته ها. یافته ها نشان داد سطح دانش تفسیر گازخون شریانی بیش از نیمی از پرستاران، در حد متوسط تا ضعیف بود. بین نمره دانش واحدهای مورد پژوهش بر حسب برخی متغیرهای دموگرافیک، تفاوت آماری معنا دار دیده شد (0/05p<).

نتیجه گیری. یافته های این پژوهش بیانگر دانش ناکافی پرستاران بخش های مراقبت ویژه در زمینه تفسیر گازهای خون شریانی است. با توجه به اهمیت تفسیر گازهای خون شریانی، لازم است ضمن توجه به برنامه های آموزش مداوم و ضمن خدمت پرستاران، به آموزش موثر و کاربردی تفسیر گازهای خون شریانی توجه بیشتری شود.

---

هدف. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر نقش پرستار رابط بر نشانه های حیاتی بیماران در فرایند انتقال از بخش مراقبت های ویژه جراحی قلب به بخش عمومی بود. زمینه. انتقال بیماران از بخش مراقبت های ویژه به بخش عمومی همراه با اضطراب، استرس و تغییرات در علایم حیاتی بیماران می باشد. نقش پرستار رابط، حل شکاف و مشکلات بین بخش مراقبت های ویژه و بخش عمومی و جلوگیری از ایجاد عوارض ناخواسته حین انتقال بیماران می باشد. روش کار. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود که در آن، تعداد 68 بیمار در دو گروه 34 نفره آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون علاوه بر دریافت مراقبت معمول، از خدمات پرستار رابط بخش مراقبت ویژه در کنار خود و از حمایت های وی تا پایان فرایند انتقال برخوردار شد. در بدو ورود به پژوهش، برای نمونه های هر دو گروه، پرسشنامه مربوط به اطلاعات دموگرافیک و بیماری و علایم حیاتی در ابتدای اعلام انتقال بیمار و دو ساعت پس از استقرار بیمار در بخش عمومی به وسیله پژوهشگر کنترل و ثبت شد. داده ها در SPSS نسخه 19 و با استفاده از آزمون های آماری تحلیل شدند. یافته ها. در شروع مطالعه، دو گروه از نظر میانگین مقادیر علایم حیاتی به جز فشار خون سیستولی، اختلاف آماری معنی دار نداشتند. پس از مداخله، خدمات پرستار رابط بخش مراقبت ویژه سبب کاهش معنی‌داری در میانگین مقادیر علایم حیاتی بیماران گروه آزمون نسبت به گروه کنترل شد. نتیجه گیری. خدمات پرستار رابط بر نشانه های حیاتی بیماران در فرایند انتقال از بخش مراقبت های ویژه جراحی قلب به بخش عمومی موثر است و طراحی چنین نقشی برای پرستار در فرایند انتقال از بخش مراقبت های ویژه جراحی قلب به بخش عمومی توصیه می شود.

---

هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر طب فشاری بر اضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی انجام شد. زمینه. تهویه مکانیکی متداول ترین مداخله تکنولوژیک برای بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه است و درمان با آن، مجموعه ای از تنش های ناخوشایند روانی و جسمی را برای بیماران به همراه دارد. اضطراب یکی از رایج ترین واکنش های روانی در بیماران تحت تهویه مکانیکی است. طب فشاری، به عنوان یک رویکرد غیردارویی بدون عارضه ممکن است اضطراب این بیماران را کاهش دهد. روش کار. پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی با بلوک های تصادفی بود که در آن، 164 بیمار تحت تهویه مکانیکی دارای ثبات همودینامیک، با سطح هوشیاری 9 و بالاتر در مقیاس گلاسگو و واجد شرایط ورود، بطور تصادفی در یکی از گروه های آزمون یا کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون، طب فشاری را روزانه دو بار در دو روز متوالی به همراه مراقبت روتین بخش دریافت کرد، اما گروه کنترل، تنها دریافت کننده مراقبت روتین بخش بود. در هر جلسه، اضطراب بیماران، در سه مقطع زمانی قبل، بلافاصله و یک ساعت بعد از مداخله، با استفاده از ابزار سنجش اضطراب بر اساس چهره (FAS) اندازه گیری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری تحلیل شدند. یافته ها. میزان اضطراب پایه در بیماران تحت تهویه مکانیکی بالا بود. در طول مطالعه، اضطراب گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل، از نظر آماری کاهش معنی داری داشت (0/032p=). در هر 4 جلسه، اضطراب آزمون و کنترل، بلافاصله بعد از مداخله در گروه آزمون، اختلاف آماری معنی دار داشت (0/0001p<). در گروه آزمون، تغییرات وابسته به زمان برای اضطراب، از لحاظ آماری، معنی دار بود (0/0001p<). و در مقایسه داخل گروهی، در هر 4 جلسه، اضطراب قبل و بلافاصله بعد از مداخله، اختلاف آماری معنی دار داشت (0/0001p<). تغییرات اضطراب، بین جلسات مختلف، اختلاف آماری معنی داری نداشت. نتیجه گیری. طب فشاری می تواند اضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی را به طور قابل توجهی کاهش دهد. بنابراین، پرستاران بخش مراقبت های ویژه می توانند با استفاده از این رویکرد غیر دارویی، اضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی را کاهش دهند.

---

هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مراقبت های قبل از عمل جراحی قلب بر اضطراب، کیفیت خواب، مدت ناشتایی و مصرف داروهای قلبی در بیماران کاندید جراحی قلب مرکز قلب و عروق شهید رجایی انجام شد.

زمینه. یکی از مهمترین و شایع ترین رویکردهای درمانی در بیماران قلبی عروقی عمل جراحی است. لازم است شب پیش از عمل جراحی، اضطراب بیماران به حداقل برسد و کیفیت خواب، مناسب باشد.

روش کار. این مطالعه یک کارآزمایی نیمه تجربی بود که در آن، دو گروه از بیماران در دو مقطع زمانی، یک گروه در مقطع زمانی قبل از آموزش پرستاران، و گروه دیگر در مقطع زمانی بعد از آموزش پرستاران مورد مطالعه قرار گرفتند. بر این اساس، قبل از آموزش پرستاران، 100 بیمار کاندید جراحی قلب بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند و از نظر اضطراب، کیفیت خواب، تعداد ساعات ناشتایی و مصرف یا عدم مصرف داروهای قلبی در شب قبل از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری از این گروه بیماران به مدت 42 روز ادامه یافت. سپس، همه پرستاران بخش های جراحی به مدت یک هفته به صورت انفرادی تحت آموزش قرار گرفتند و جزوه هایی نیز در زمینه آموزش هایی که به آنان داده می شد در اختیار ایشان قرار گرفت. محتوای آموزشی به پرستاران شامل جدیدترین پروتکل های ناشتایی قبل از عمل، روش های غیر دارویی کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب و تاکید بر اهمیت تداوم مصرف داروهای قلبی در شب قبل و صبح روز عمل بر اساس نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه بود. سپس، 100 بیمار دیگر در دوره زمانی بعد از آموزش به همان شیوه گروه قبل از آموزش، از نظر اضطراب، کیفیت خواب، تعداد ساعات ناشتایی و مصرف یا عدم مصرف داروهای قلبی در شب قبل از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری از این گروه بیماران به مدت 38 روز ادامه یافت. ابزار مورد استفاده شامل برگه ثبت مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر بود. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS انجام شد. جهت مقایسه دو گروه بیماران از نظر اضطراب قبل از عمل، کیفیت خواب، تعداد ساعات ناشتایی و مصرف یا عدم مصرف داروهای قلبی در شب قبل از عمل  اضطراب قبل از عمل، کیفیت خواب، تعداد ساعات ناشتایی به غذای جامد و مایعات و نیز، تداوم مصرف داروهای قلبی در شب قبل و صبح روز عمل، از آزمون تی مستقل استفاده شد.

یافته ها. یافته های این پژوهش نشان داد که بین میزان اضطراب دو گروه بیماران اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (0/0001p<)، به این ترتیب که میانگین اضطراب قبل از عمل جراحی در گروه قبل از آموزش پرستاران، 61/2 با انحراف معیار 5/2 و در گروه بعد از آموزش پرستاران، 52/8 با انحراف معیار 4/9 بود. همچنین، در مقایسه کیفیت خواب بین دو گروه بیماران معنی دار آماری وجود داشت (0/004p=)، اما بین مدت ناشتایی دو گروه بیماران، از لحاظ آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد، و بین دو گروه بیماران  از نظر تداوم مصرف داروهای قلبی در شب قبل از عمل نیز اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری. بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش به پرستاران می تواند باعث کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب در بیماران کاندید جراحی قلب در شب قبل از عمل گردد.

---

هدف. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر رایحه استنشاقی اسطوخودوس بر استرس پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه انجام شد.

زمینه. حرفه پرستاری به علت حساسیت بالا به عنوان یکی از حرفه های استرس زا شناخته شده است. پرستاران بخش های مراقبت ویژه استرس بیشتری را نسبت به پرستاران سایر بخش ها متحمل می شوند. این استرس ها می تواند سبب کاهش کیفیت مراقبت، احساس بی کفایتی و افسردگی در پرستاران شود. رایحه درمانی از جمله روش های طب مکمل است، که در آن، اسانس های آرامبخش می توانند باعث کاهش اضطراب و نگرانی شوند.

روش کار. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با گروه کنترل بود که بر روی70 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. استرس پرستاران قبل از مطالعه اندازه گیری شد، سپس، مداخله شامل استشمام رایحه اسطوخدوس از طریق برچسب، در چهار شیفت کاری متوالی، هر شیفت به مدت 20 دقیقه، برای گروه آزمون اجرا شد. بعد از آن، دوباره سطح استرس در هر دو گروه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های مجذور کای و تی زوجی و مستقل، در نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل شدند.

یافته ها. پس از مداخله، بین میانگین نمره استرس گروه آزمون (20/57 با انحراف معیار 4/20) و گروه کنترل (22/42 با انحراف معیار 5/24) اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت، اما میانگین نمره استرس گروه آزمون، پس از مداخله (20/57 با انحراف معیار 4/20) نسبت به قبل از مداخله (22/32 با انحراف معیار 4/61) به طور معناداری کاهش یافت (0/001p=). در گروه کنترل، بین میانگین نمره استرس، قبل از مداخله گروه آزمون (22/5 با انحراف معیار 5/18) و پس از مداخله گروه آزمون (22/42 با انحراف معیار 5/24) اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد. مقایسه تغییرات قبل-بعد میانگین نمره استرس دو گروه نشان دهنده تفاوت آماری معنی دار بود (0/001p=).

نتیجه گیری. یافته های مطالعه حاضر نشان داد رایحه اسطوخودوس می تواند استرس پرستاران بخش های مراقبت ویژه را کاهش دهد. بنابراین، پیشنهاد می شود از رایحه اسطوخودوس جهت کاهش استرس پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه استفاده شود.

---

هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای برنامه آموزشی مراقبت پرستاری بر پیامدهای تهویه مکانیکی در نوزادان صورت گرفت.

زمینه. تهویه مکانیکی اقدامی تهاجمی و دارای عوارضی از جمله دیسپلازی برونکوپولمونر، خونریزی ریه، انسداد یا خارج شدن لوله تراشه است که تقریبا همگی قابل پیشگیری هستند. جلوگیری از این عوارض علاوه بر پزشک وظیفه پرستار نیز میباشد.

روش کار. در این کارآزمایی بالینی ( پیامد محور) که به صورت قبل- بعد انجام شد، نمونه پژوهش شامل کلیه نوزادان بستری تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستان جامع زنان تهران در یک بازه زمانی 12 ماهه بود. مداخله شامل آموزش پرستاران در قالب یک دوره یک ماهه و با روش ”مربی همراه“، در بالین بود. داده های مربوط به عوارض تهویه مکانیکی در120 نوزاد، قبل و بعد از مداخله جمعآوری شد. در پایان، بروز پیامدها، قبل و بعد از مداخله مقایسه گردید.

یافتهها. بروز دیسپلازی برونکوپولمونر، از 35 درصد به 18درصد؛ لوله گذاری مجدد، از 57 درصد به 33 درصد؛ خونریزی ریوی از 32 درصد به 13 درصد؛ و پنوموتوراکس، از 55 درصد به 35 درصد کاهش پیدا کرد که این کاهش از نظر آماری معنی دارد بود. طول مدت تهویه مکانیکی و بستری نیز بعد از مداخله به طور معنی داری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت. تفاوت آماری معنی داری بین رتینوپاتی نارسی و مرگ، قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد.

نتیجه گیری. اجرای برنامه آموزشی، از طریق مربی همراه، بر پیامدهای نوزاد تحت تهویه مکانیکی موثر است، با توجه به زیاد بودن حجم کاری پرستاران و مشکلات مربوط به شرکت در کلاسهای آموزشی خارج از بخش، میتوان مراقبت از نوزادان تحت تهویه مکانیکی را از طریق مربی همراه، در بالین نوزاد بهبود بخشید و آموزشها را به صورت دورهای و متناوب جهت کلیه پرستاران اجرا کرد.

---

هدف. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش خانواده محور  بر کیفیت زندگی بیماران پس از جراحی پیوند کنارگذر عروق کرونر انجام شد.

زمینه. بیماران متعاقب جراحی پیوند کنارگذر عروق کرونر با مشکلات متعدد جسمی، روانی و اجتماعی ناشی از جراحی مواجه می شوند که این عوامل باعث کاهش کیفیت زندگی آنها می شود. با آموزش به اعضاء خانواده بیمار می توان شرایط مناسبی برای همکاری فعال آنها در زمینه مراقبت و حمایت از بیمار و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی بیماران فراهم نمود.

روش پژوهش. این پژوهش، یک مطالعه تجربی است که بر روی 96 بیمار و همراه آنها (عضو فعال خانواده در زمینه مراقبت از بیمار) که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند انجام شد. شرکت کنندگان به روش تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند (48 نفر در هر گروه). ابتدا پرسشنامه کیفیت زندگی SF-12 توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. سپس گروه آزمون، برنامه آموزش خانواده محور را طی سه جلسه دریافت کرد. برای گروه کنترل، برنامه آموزشی رایج بیمارستان اجرا شد. یک ماه بعد، دوباره کیفیت زندگی بیماران سنجیده شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 22 توسط آزمون های مجذور کای، تی مستقل، من ویتنی و ویلکاکسون تحلیل شدند.

یافته ها: براساس یافته ها، بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف آماری معناداری وجود نداشت. آزمون من ویتنی نشان داد که در مرحله بعد از مداخله، نمرات ابعاد کیفیت زندگی گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل به شکل معناداری افزایش یافته است (0/0001p<).  

نتیجه گیری. آموزش خانواده محور برای بیماران تحت جراحی پیوند کنارگذر عروق کرونر می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران گردد.

---

هدف. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر کارگاه اخلاق پرستاری بر رعایت حقوق بیمار توسط پرستاران در بخش اورژانس انجام شد.

زمینه. با توجه به اهداف چشم انداز 20 ساله و برنامه های توسعه ای کشور، حرکت به سمت ارتقاء کیفیت و تامین ایمنی بیماران و رعایت حقوق آن ها از اولویت های اساسی نظام سلامت و مورد تایید صاحب نظران عرصه ملی و بین المللی میباشد.

روش کار. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با گروه کنترل بود. برای اندازه گیری متغیر وابسته (رعایت حقوق بیمار توسط پرستاران)، قبل و بعد از مداخله، دیدگاه 180 بیمار بستری در بخش اورژانس که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند مورد بررسی قرار گرفت. مداخله بر روی پرستاران بخش اورژانس انجام شد. در این پژوهش همه پرستاران بخش اورژانس یکی از بیمارستان های دولتی شهر شهریار به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه پژوهشگر ساخته شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و 15 سوال بر اساس منشور حقوق بیمار در 5 حیطه با مقیاس لیکرت بود. جهت تامین پایایی پرسشنامه، آلفای کرونباخ برای ضریب همبستگی درونی سوالات از طریق مصاحبه  با 20 بیمار بستری در بخش اورژانس محاسبه شد (0/84=&alpha;). روایی این پرسشنامه با کمک 10 نفر از اساتید مربوطه و پس از انجام اصلاحات احراز شد. پرسشنامه، قبل و یک ماه پس از برگزاری کارگاه اخلاق پرستاری از طریق مصاحبه با بیماران بستری در بخش اورژانس تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. به این منظور از آزمون کای دو، آزمون تی مستقل و جداول فراوانی استفاده شد.

یافته ها. قبل از برگزاری کارگاه، میانگین نمره کل رعایت حقوق بیماران 58/83 با انحراف معیار 16/81 بود و پس از برگزاری کارگاه آموزشی اخلاق پرستاری، میانگین نمره کل رعایت حقوق بیماران به 84 با انحراف معیار 8/12  رسید. اختلاف آماری معنی داری بین میانگین نمره کل رعایت حقوق بیماران از دیدگاه بیماران، قبل و بعد از کارگاه وجود داشت (0/0001p≤). کمترین میزان رعایت حقوق بیمار توسط پرستاران از دید بیماران مربوط به حیطه ارائه اطلاعات (15 درصد) و بیشترین میزان رعایت حقوق بیمار مربوط به احترام به حریم خصوصی (82/77 درصد بود.

نتیجه گیری. برگزاری کارگاه آموزشی اخلاق پرستاری تاثیر مثبتی بر رعایت حقوق بیماران در بخش اورژانس دارد. 

---

هدف. این مطالعه با هدف بررسی حساسیت اخلاقی و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک در پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه مرکز قلب و عروق شهید رجایی تهران انجام شد.

زمینه. پرستاران به عنوان بزرگترین گروه ارائه کننده خدمت در سیستم‌های بهداشتی درمانی باید به مسایل اخلاقی مربوط به حرفه خود آگاه و حساس باشد. حساسیت اخلاقی به عنوان پایه و سنگ بنای اخلاق در پرستاری، زمینه ارائه مراقبت مؤثر و اخلاقی از بیماران را فراهم می کند.

روش کار. در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 181 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه مرکز قلب و عروق شهید رجایی بر اساس جدول تعیین حجم نمونه مورگان و به روش تصادفی لایه‌ای انتخاب و بررسی شدند. جهت جمع‌آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد ”حساسیت اخلاقی در تصمیم‌گیری“ استفاده گردید. حساسیت اخلاقی در شش بعد احترام به استقلال مددجو، آگاهی از نحوه ارتباط با بیمار، دانش حرفه‌ای،‌ تجربه مشکلات و کشمکش‌های اخلاقی، به‌کارگیری مفاهیم اخلاقی در تصمیم‌گیری‌های اخلاقی، و صداقت و خیرخواهی بررسی شد. داده‌ها با استفاده از نسخه 19 نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و استنباطی با در نظر گرفتن سطح معنی‌داری 0/05 مورد تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها. میانگین نمره حساسیت اخلاقی در پرستاران 70/85 با انحراف معیار 7/73 به دست آمد، بیشترین امتیاز، در بعد آگاهی از نحوه ارتباط با بیمار و کمترین امتیاز، مربوط به بعد دانش حرفه‌ای بود. از میان متغیرهای دموگرافیک، سن، میانگین ساعت کار هفتگی و سابقه کار با حساسیت اخلاقی پرستاران ارتباط آماری معنادار داشتند، به این ترتیب که با افزایش سن و سابقه کار، حساسیت اخلاقی افزایش و با افزایش میانگین ساعت کار هفتگی حساسیت اخلاقی کاهش یافته بود.

نتیجه‌گیری. با توجه به اینکه میزان حساسیت اخلاقی پرستاران در این پژوهش در حد متوسط بود، به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود برای افزایش حساسیت اخلاقی پرستاران به استانداردسازی میزان ساعت کار هفتگی پرستاران در بخش‌های مراقبت ویژه بپردازند.