|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
3 نتیجه برای خونریزی
معصومه فیفایی، افسانه کجائی بیدگلی، حسن رجبی مقدم، محمدصادق پورعباسی، مجتبی صحت،
دوره 6، شماره 2 - ( 6-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر تغییر وضعیت بر کمردرد بعد از آنژیوگرافی قلبی انجام شد.
زمینه. طولانی بودن زمان استراحت در تخت سبب افزایش شکایت بیماران از کمردرد متعاقب آنژیوگرافی میشود.
روش کار. مطالعه حاضر یک مطالعه نیمهتجربی بود که بر روی 98 بیماری که جهت انجام آنژیوگرافی عروق کرونر در سال 1393 به بیمارستان شهید بهشتی کاشان مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. در این مطالعه، فرم جمع‌آوری داده ها از سه بخش مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، مقیاس عددی درد و چک‌لیست کنترل خونریزی و هماتوم تشکیل شده بود. بیماران گروه کنترل مراقبت معمول بعد از آنژیوگرافی شامل استراحت در تخت به مدت 6 ساعت همراه با بی‌حرکت نگه داشتن اندام مبتلا را دریافت کردند، اما وضعیت بیماران گروه آزمون بر روی تخت در طی 6 ساعت اول پس از آنژیوگرافی به صورت متناوب تغییر داده شد. بیماران در دو گروه آزمون و کنترل از نظر شدت درد، بروز خونریزی و تشکیل هماتوم، بلافاصله بعد از انتقال به تخت بخش بستری، و سپس دو، چهار و شش ساعت بعد از آنژیوگرافی بررسی شدند. داده های مطالعه با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزارSPSS نسخه 11.5 تحلیل شدند.
یافته‌ها. بر اساس نتایج، تفاوت معنی‌داری میان میانگین شدت کمردرد بیماران گروه آزمون و کنترل پس از انتقال به بخش (0/004p=)، 4 ساعت (0/0001≥p) و 6 ساعت (0/0001≥p) پس از آنژیوگرافی وجود داشت.
نتیجه‌گیری. در این مطالعه تغییر وضعیت بیماران پس از آنژیوگرافی بدون ایجاد عوارضی همچون هماتوم و خونریزی باعث کاهش بروز کمردرد در بیماران شد. لذا می‌توان گفت این مداخله میتواند بهعنوان یک روش مطلوب برای کاهش شدت کمردرد در بیماران پس از آنژیوگرافی اجرا شود.
زهرا سادات حسینی،
دوره 6، شماره 2 - ( 6-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. این گزارش مروری با هدف پرداختن به موضوع بروز آریتمیهای قلبی در افراد با خونریزی مغزی تهیه شد.
زمینه. به دنبال آسیبهای داخل جمجمهای ممکن است انواع اختلالات ریتم قلب و تغییرات ساختاری رخ دهد. بروز تغییرات ریتم قلبی در بیماران با خونریزی تحت عنکبوتیه، 25 تا 90 درصد گزارش شده است. در صورت عدم تشخیص این تغییرات در بیماران با انواع خونریزیهای مغزی، امکان بررسیها و درمانهای غیرضروری وجود دارد.
روش کار. مطالعه مروری حاضر با بررسی مطالعات منتشر شده در فاصله زمانی سالهای 2000 تا 2017 از طریق جستجو در پایگاههای دادهای و موتورهای جستجو شامل Google Scholar، Pubmed، Science Direct، SID، Magiran با استفاده از کلیدواژههای electrocardiogram، arrhythmias، ECG abnormalities، intracranial hemorrhage، subarachnoid hemorrhage و آریتمی قلبی، خونریزیهای مغزی، آنومالی ریتم قلب انجام شد.
یافته ها. تحریک سیستم عصبی خودکار به واسطه تحریک هایپوتالاموس و افزایش سطح کاتکولامینهای در گردش در افراد دچار خونریزی مغزی، دو مکانسیم مهم و کلیدی است که سبب بروز اختلالات ریتم قلب و آسیب ماهیچه میوکارد میشود.
نتیجه گیری. شناسایی به موقع تغییرات الکتروکاردیوگرام در افراد با خونریزیهای مغزی از عوامل موثر در تعیین پیشآگهی و وخامت وضعیت بالینی است. به نظر میرسد اخذ تاریخچه دقیق پزشکی و ثبت الکتروکاردیوگرام در بدو پذیرش بیماران با تشخیص خونریزی مغزی و به طور ویژه خونریزی تحت عنکبوتیه، در مراکز درمانی از اقدامات ضروری است.
اعظم الوندی فراهانی، حمید پیروی، رسول آذرفرین، کامبیز مظفری، حمید حقانی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سطح سرمی منیزیم با خونریزی پس از عمل بایپس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. کاهش منیزیم سرم متعاقب جراحی قلب یکی از موارد قابل توجه است و خونریزی در دوره پس از عمل از نگرانیهای مربوط به مراقبت از بیماران بعد از جراحی قلب باز محسوب میشود. به نظر میرسد اختلالات انعقادی ناشی از منیزیم وابسته به دوز باشد.
روش کار. در این مطالعه توصیفی ارتباطی، 120 بیمار تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر با استفاده از پمپ قلبی ریوی، مورد بررسی قرار گرفتند. همه بیماران سبک بیهوشی و جراحی یکسان داشتند. پس از پایان عمل جراحی و انتقال بیماران به بخش مراقبتهای ویژه، یک نمونه خون جهت اندازهگیری منیزیم گرفته شد و به آزمایشگاه فرستاده شد و مقدار خون موجود در چست باتلهای بیماران یادداشت شد. دادهها در نرمافزار SPSS نسخه 20 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.
یافته ها. بین سطح سرمی منیزیم و مقدار خونریزی پس از عمل ارتباط معکوس و معناداری از نظر آماری وجود داشت (0/046P=، 0/170-r=)، به این بدین معنی که با افزایش سطح سرمی منیزیم میزان خونریزی کاهش مییابد. همچنین، زمان ترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی با خونریزی ارتباط مستقیم و معنادار آماری داشتند.
نتیجه گیری بین سطح سرمی منیزیم و خونریزی پس از عمل بایپس عروق کرونر ارتباط وجود دارد، یعنی منیزیم علاوه بر خاصیت ضد آریتمی میتواند در کاهش میزان خون از دسترفته در پایان عمل موثر باشد، بنابراین، به نظر میرسد در استفاده از منیزیم در بیماران تحت جراحی عروق کرونر، نگرانی در مورد افزایش خونریزی پس از عمل وجود نداشته باشد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
