|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
3 نتیجه برای حرکت زودهنگام
رسول آذرفرین، محمدضیا توتونچی قربانی، زهرا عریضاوی، منیژه یوسفی مقدم،
دوره 4، شماره 3 - ( 9-1394 )
چکیده
هدف. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر حرکت زودهنگام بر شاخص های تنفسی بیماران پس از جراحی قلب باز در بخش مراقبت های ویژه مرکز قلب و عروق شهید رجایی تهران بود.
زمینه. دوران پس از جراحی قلب باز یکی از مهمترین دورانی است که بیمار به علت بیماری زمینه ای و ترومای جراحی در معرض خطر ابتلا به عوارض و مشکلات قرار دارد. حرکت زودهنگام یکی از راهکارهایی است که می تواند از این عوارض پیشگیری کند و پرستار بخش مراقبت ویژه از اعضاء کلیدی در انجام این اقدام است.
روش کار. تحقیق حاضر، یک کارآزمایی بالینی با تعداد 104 بیمار کاندید جراحی قلب باز بود. بیماران به روش تخصیص تصادفی در دو گروه 52 نفری آزمون و کنترل قرار گرفتند. حرکت و خروج از تخت در گروه کنترل طبق روال بیمارستان پس از ترخیص از بخش انجام گرفت و گروه آزمون در روزهای دوم و سوم پس از جراحی، حرکت زودهنگام (تغییر پوزیشن، نشستن روی تخت، آویزان کردن پاها از تخت، نشستن روی صندلی کنار تخت و قدم زدن در بخش) متناسب با توانایی بیمار انجام دادند. تاثیر این مداخله بر شاخص های تنفسی بیماران مورد بررسی قرار گرفت. سایر برنامه های درمانی در دو گروه یکسان بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آماری تی مستقل، کای دو و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها. بین دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و سابقه بیماری های زمینه ای تفاوت معنی داری وجود نداشت. عملکرد بهتر ریوی و تغییرات مناسب گازهای خون شریانی در گروه آزمون مشاهده شد. میزان ظرفیت دمی و اشباع اکسیژن خون شریانی در گروه آزمون به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود.
نتیجه گیری. حرکت زودهنگام پس از جراحی قلب باز یک مداخله ایمن و قابل اجرا است و می تواند اثر مثبتی بر شاخص های تنفسی بیماران بگذارد و موجب کاهش عوارض ریوی متعاقب جراحی گردد. این اقدام به عنوان یک راهکار برای کاهش عوارض ریوی در این بیماران پیشنهاد می شود.
نصیبه جنتی فرد، فاطمه سلمانی،
دوره 8، شماره 1 - ( 1-1398 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه حرکت زودهنگام بر بروز اریتمی در افراد با سکته قلبی حاد در بیمارستان امام خمینی دهدشت در سال 1398 انجام شد.
زمینه. سکته قلبی حاد از معمولترین علل ناتوانی و افزایش مرگ در بیشتر کشورها محسوب میشود. توانبخشی و مدیریت حرکت این بیماران بلافاصله بعد از پذیرش در بخش مراقبت ویژه قلبی میتواند از عوارض و ناتوانی در عملکرد جسمی و شناختی این بیماران بکاهد.
روش کار. این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد. تعداد 60 بیمار دچار سکته قلبی حاد مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی دهدشت در سال 1398 به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و به روش تخصیص تصادفی جایگشتی به دو گروه 30 نفره آزمون و کنترل تقسیم شدند. بیماران گروه آزمون، 18 ساعت بعد از پذیرش در بخش مراقبت ویژه با یک برنامه سازمان یافته 8 مرحله ای، و بیماران گروه کنترل، 48 ساعت بعد از پذیرش در بخش مراقبت ویژه طبق برنامه معمول بخش از تخت خارج شدند. قبل، حین و بعد از حرکت، بیماران از لحاظ تعداد و نوع اریتمی ها مورد پایش قرار گرفتند. دادهها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی و با استفاده از آزمون های کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه و تی مستقل در نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند.
یافته ها. توزیع فراوانی تعداد و نوع اریتمی ها، 48 ساعت و 51 ساعت بعد از پذیرش در بخش مراقبت ویژه بین دو گروه آزمون و کنترل دارای اختلاف آماری معنی دار بود، اما 54 ساعت بعد از پذیرش، تفاوت آماری معنی دار بین دو گروه از نظر توزیع فراوانی تعداد و نوع اریتمی ها مشاهده نشد.
نتیجه گیری. حرکت زودهنگام بیمار دچار سکته قلبی حاد میتواند میزان و تعداد بروز اریتمی ها را کاهش دهد و به عنوان یک روش ایمن در برنامه توانبخشی بیماران در بخش مراقبت ویژه مورد توجه قرار گیرد. بنابراین، استفاده از برنامه حرکت زودهنگام در برنامه درمانی و مراقبت از بیماران دچار سکته قلبی حاد در بخش مراقبت ویژه در اولین روز بستری پیشنهاد میشود.
سارا لطفیان، حسن آرین، رسول آذرفرین، هومن بخشنده، پردیس مرادنژاد،
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1401 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اجرای پروتکل ”حرکت زودهنگام“ بر قدرت ماهیچه دیافراگم و سایر ماهیچه های دمی پس از جراحی قلب باز انجام شد.
زمینه. حرکت زودهنگام به عنوان یک پروتکل مناسب جهت کاهش طول مدت بستری بیمار در بخش مراقبتهای ویژه و نیز کاهش عوارض تنفسی پس از جراحی قلب باز توصیه میشود. با این حال، اطلاعات درباره تاثیر آن بر بهبود قدرت ماهیچه های تنفسی محدود است.
روش کار. این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور بود. تعداد 80 بیمار که تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر و یا جراحی دریچه قلب قرار گرفته بودند به طور تصادفی در دو گروه ”حرکت زودهنگام پس از جراحی“ (گروه مداخله) و فیزیوتراپی به رویه معمول (گروه کنترل) تقسیم شدند. قدرت ماهیچه های تنفسی، یک بار روز قبل از جراحی، و بار دوم، پس از جراحی و پیش از خروج از بخش مراقبتهای ویژه، اندازه گیری و دو شاخص ماکزیمم فشار دمی (PI max)، و S index (به عنوان معیار کیفی سنجش قدرت ماهیچه دیافراگم) ثبت شدند. در هر مرحله، پارامترهای همودینامیک نیز اندازه گیری شدند.
یافته ها. بر اساس هر دو شاخص ماکزیمم فشار دمی و شاخص S، قدرت ماهیچه دیافراگم پس از جراحی از 77/28 به 59/53 سانتیمتر آب کاهش یافت، اما میزان تغییرات در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود، که نشان دهنده بهبودی قابل ملاحظه قدرت ماهیچه دیافراگم در گروه مداخله است (0/0001P≤). تغییرات همودینامیک پس از جراحی (کاهش فشار خون و افزایش ضربان قلب) در هر دو گروه بدون تاثیر بالینی قابل ملاحظه ای رخ داد.
نتیجه گیری. حرکت زودهنگام بعد از جراحی قلب تاثیر مثبت بر قدرت ماهیچه دیافراگم دارد، و با توجه به اینکه تاثیر منفی بر وضعیت همودینامیک ندارد، مداخله ای بیخطر است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
