17 نتیجه برای جراحی بای پس عروق کرونر
فاطمه بهرام نژاد، یونس محمدی، احمد علی اسدی نوقابی، هادی سیف، محسن امینی، بهاره شهبازی،
دوره 1، شماره 2 - ( 6-1391 )
چکیده
هدف.هدف از انجام این مطالعه مقایسه کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونرو آنژیوپلاستی کرونری ترانس لومینال از راه پوست، قبل،سه، شش و دوازده ماه پس از عمل بود.
زمینه.آنژیوپلاستی ترانس لومینال و پیوند بای پس عروق کرونر از روشهای درمانی رایج در بیماری عروق کرونر می باشند. بهدنبال آنژیوپلاستی ترانس لومینال، بیمار تنها یک روز در بیمارستان بستری می شود و نسبت به پیوند بای پس عروق کرونر هزینه های کمتری پرداخت می کند، اما باید دید که آیا بین کیفیت زندگی افراد در این دو گروه اختلافی وجود دارد.
روش کار.این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی چهار مرحلهای آینده نگر بر روی 115 بیمار با عمل آنژیوپلاستی کرونری ترانس لومینال و 126 بیمار تحت عملجراحی بای پس عروق کرونر در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله سالهای 1386 تا 1384 بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای 40 سؤالی با پرسش هاییدرباره مشخصات دموگرافیک، اطلاعات بیماری و کیفیت زندگی واحد های مورد مطالعه بود. در تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی تست، کای دو، آزمون دقیق فیشر و آزمون فریدمن استفاده شد.
یافته ها.نتایج پژوهش نشان داد هر دو گروه پس از عمل، افت کیفیت زندگی داشته اند (P≤0.001).اما کیفیت زندگی در هر دو گروه تحت مطالعه در فاصله سه، شش و دوازده ماه بعد از عمل با هم اختلاف آماری معنی داری داشته است(P≤0.001).
نتیجه گیری.لازم است تیم درمان، بیماران و خانواده هایشان را پس از انجام هر کدام از این عملها حمایت کنند و آموزشهای لازم در این دوران را به بیماران بدهند و آنها را تشویق به پیگیری وضعیت بیماری خود نمایند.
تورج بابایی، رقیه صادقی، هومن بخشنده،
دوره 3، شماره 2 - ( 6-1393 )
چکیده
خلاصه
هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش چهره به چهره قبل از عمل بر میزان درد بیماران تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. درد از مشکلات پس از جراحی بای پس شریان کرونری است. جهت تسکین درد، استفاده از روش های غیردارویی بر روش های دارویی ترجیح داده می شوند.
روش کار. در این مطالعه نیمه تجربی، 72 بیمار تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر که واجد شرایط شرکت در پژوهش بودند، به طور مساوی در یکی از دو گروه تجربه و کنترل قرار گرفتند. واحدهای مورد پژوهش در گروه تجربه، آموزش به بیمار پیرامون کنترل درد را به مدت 20 تا 30 دقیقه دریافت کردند، ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. پس از عمل جراحی، هنگامی که بیمار به بخش مراقبت ویژه منتقل شد، دو ساعت پس از خروج لوله تراشه، شدت درد بر اساس مقیاس عددی جانسون اندازه گیری شد و سپس، دو بار با فاصله سه ساعته این اندازه گیری تکرار شد. همین طور، چک لیست روش های غیردارویی مورد استفاده جهت کنترل درد و داروهای ضد درد دریافت شده در طی روزهای بستری بیمار در بخش مراقبت ویژه تکمیل شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، توزیع فراوانی) و تحلیل (آزمون کای دو و من-ویتنی) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها. بر اساس نتایج، بین دو گروه از نظر ویژگی های دموگرافیک تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین شدت درد دو گروه، دو ساعت پس از خروج لوله تراشه، اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (0/313p=)، اما بین شدت درد گروه تجربه و کنترل، 5 ساعت (0/015p=) و 8 ساعت (0/006p=) پس از عمل، اختلاف معنی دار آماری وجود داشت. همچنین، این مطالعه نشان داد که میزان مصرف مسکن جهت تسکین درد بعد از عمل در بیماران گروه تجربه کمتر از بیماران گروه کنترل بود (0/046p=).
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش به بیمار پیرامون کنترل درد می تواند منجر به کاهش شدت درد بعد از عمل در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر گردد و به عنوان یک مداخله غیردارویی به پرستاران بخش های جراحی توصیه می شود.
شهرزاد غیاثوندیان، ربابه حق وردی، معصومه ذاکری مقدم، انو شیروان کاظم نژاد، مهدی موسوی، یاسر سعید،
دوره 3، شماره 3 - ( 9-1393 )
چکیده
هدف. تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر موسیقی ترجیحی بر کیفیت خواب بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. اختلال خواب یکی از موارد شایع در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر می باشد که به تناسب می تواند سایر پیامدهای بعد از جراحی را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
روش کار. این مطالعه نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی با گروه کنترل می باشد. بر این اساس، 70 بیمار که تحت جراحی بای پس عروق کرونر قرار گرفته بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در یکی از دو گروه آزمون یا کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون، به مدت 20 دقیقه برای 4 روز متوالی موسیقی ترجیحی از طریق دستگاه پخش موسیقی دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت تنها مراقبت های روتین بخش را دریافت نمودند. جهت جمع آورری دادها از پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبرگ، قبل و بعد از مداخله استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد.
یافته ها. توزیع ویژگی های جمعیت شناختی دو گروه آزمون و کنترل همگن بود. بین سطح کیفیت خواب گروه آزمون، قبل و بعد از مداخله تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. این تفاوت در گروه کنترل نیز از نظر آماری معنا دار نبود.
نتیجه گیری. اگرچه با توجه به نتایج پژوهش حاضر موسیقی درمانی تاثیری بر کیفیت خواب بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر نداشت، اما این موضوع می تواند با تغییر در روش و مدت زمان مداخله و انتخاب هدفمند بیماران در مطالعات آتی مورد ارزیابی دوباره قرار گیرد.
معصومه ذاکری مقدم، نساء موسوی ملک، مریم اسماعیلی، انوشیروان کاظم نژاد،
دوره 4، شماره 4 - ( 12-1394 )
چکیده
خلاصه
هدف. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله حمایتی بر کیفیت خواب در شب قبل از عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. بیماران در انتظار عمل جراحی با توجه به ماهیت تهاجمی پروسیجر جراحی، استرس و اضطراب زیادی را تجربه می کنند. این مسئله خود می تواند موجب اختلال در خواب این بیماران گردد. خواب مختل به نوبه خود می تواند موجب وخیم تر شدن بیماری شود و روند بهبودی را کندتر کند. استفاده از روش های غیردارویی مانند آرام سازی عضلانی بنسون، تنفس عمیق و تصویرسازی هدایت شده برای درمان مشکلات خواب پیش از عمل بیماران می تواند رویکردی مفید و کم عارضه باشد.
روش کار. مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی بود که در آن، 160 بیمار در انتظار عمل جراحی بای پس عروق کرونر بستری در بخش های جراحی قلب و مراقبت های ویژه قلبی بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب و در دو گروه 80 نفری آزمون و کنترل تقسیم شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران هر دو گروه در روز اول بستری ثبت شد. مداخله به صورت برقراری ارتباط با بیمار، دادن اطلاعات در مورد بیماری و جراحی به گونه ای که موجب اضطراب وی نگردد، معرفی و آموزش یکی از روش های مدیریت استرس که توسط بیمار انتخاب شده است و انجام آن در مدت زمان بستری در بیمارستان به ویژه شب، قبل از خوابیدن بود. گروه کنترل مراقبت های معمول پزشکی و پرستاری شامل دارودرمانی، کنترل علایم حیاتی، انجام آزمایشات کلینیکی و پاراکلینیکی را دریافت نمود. صبح روز عمل جراحی، کیفیت خواب شب قبل به وسیله ابزار کیفیت خواب گرونینجن در هر دو گروه سنجیده شد. مدت زمان اجرای مداخله حداقل به مدت دو روز و بین ساعات 16 الی 18 هر روز بود. سازماندهی وتحلیل داده ها در نرم افزار SPSSنسخه 16 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های آماری کای دو و من ویتنی) انجام گرفت.
یافته ها. میانگین نمره کیفیت خواب شب قبل از عمل در گروه آزمون و کنترل، به ترتیب، 4/6 با انحراف معیار 5/50، و 10/76 با انحراف معیار 1/27 بود. بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر نمرات کیفیت خواب شب قبل از عمل جراحی بای پس عروق کرونر اختلاف معنادار آماری وجود داشت (0/0001≥p).
نتیجه گیری. روش های مکمل حمایتی (روش های غیردارویی) از جمله تن آرامی، تنفس عمیق، تصویرسازی هدایت شده و غیره می تواند جایگزینی مناسب برای داروهای آرام بخش و خواب آور جهت مشکلات خواب قبل از عمل عمل جراحی بای پس عروق کرونر باشد و به عنوان روشی مقرون به صرفه، کم عارضه، آسان و در دسترس، به عنوان جزئی از مداخلات پرستاری پیش از عمل جراحی بای پس عروق کرونر مورد استفاده قرار گیرد.
محمد نجفلو، سید طیب مرادیان، محمد سعید غیاثی، حسین محمودی، سلمان برسته،
دوره 5، شماره 2 - ( 6-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر خروج زودهنگام از تخت بر وضعیت همودینامیک بیماران متعاقب جراحی عروق کرونر انجام شد.
زمینه. جراحی بای پس عروق کرونر یکی از مهم ترین و متداول ترین مداخلاتی است که می تواند باعث افزایش کیفیت زندگی و کاهش مرگ در بسیاری از بیماران قلبی گردد. به نظر می رسد خروج زودهنگام این بیماران از تخت موجب کاهش عوارض پس از جراحی شود. نگرانی های عمده پرسنل درمانی درباره تاثیر و خطرات همودینامیک ناشی از این اقدام می تواند از علل توجه ناکافی به تحرک زودتر این بیماران باشد.
روش کار. تحقیق حاضر یک کارآزمایی بالینی با تعداد 100 بیمار کاندید بای پس عروق کرونر می باشد. بیماران به روش تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. خروج از تخت در گروه کنترل طبق روال بیمارستان در روز سوم بعد از عمل انجام گرفت و گروه آزمون در روزهای اول، دوم و سوم بعد از جراحی از تخت خارج شدند. سایر برنامه های درمانی دو گروه یکسان بود. شاخص های همودینامیک بیماران اندازه گیری و بین دوگروه مقایسه شدند. داده ها در نرم افزار SPSSنسخه 18 با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، کای دو و آنالیز واریانس مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها. بین دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و سابقه بیماری های زمینه ای تفاوت معناداری وجود نداشت. در گروه آزمون، فشارخون سیستولی و دیاستولی در روزهای دوم و سوم پس از عمل بالاتر بود. مقایسه درناژ کل روز سوم قبل از خروج درن ها (میانگین درناژ گروه آزمون، 495 میلی لیتر با انحراف معیار 241 و میانگین درناژ گروه کنترل، 556 میلی لیتر با انحراف معیار 285) (0/27=P) و بروز آریتمی (در گروه آزمون، 22 نفر و در گروه کنترل، 23 نفر) (0/67=P) نشان دهنده عدم جود اختلاف معنی دار آماری بین گروه ها بود. هیچ کدام از بیماران حین خروج از تخت عارضه ای نشان ندادند.
نتیجه گیری. بیماران گروه آزمون افزایش مختصری در فشار خون سیستولی و دیاستولی داشتند، اما این افزایش از نظر بالینی ناچیز بود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که خروج زودهنگام بیماران از تخت پس از بای پس عروق کرونر یک مداخله ایمن و قابل اجرا است و باعث تغییرات حاد همودینامیک و خونریزی نمی شود.
فائزه سلطانی، سید فخرالدین حسینی، منصور عرب،
دوره 5، شماره 2 - ( 6-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. مطالعه
حاضر با هدف تعیین ارتباط تجارب معنوی با امید به زندگی و اضطراب مرگ در بیماران
تحت بای پس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. در
مراقبت و درمانبیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر، به جهت این که در شرایط
بحرانی قرار می گیرند، توجه به مولفه هایی مانند امیدواری به زندگی، تجربه معنویت
و اضطراب مرگ دارای اهمیت زیادی است و لازم است پرستاران به این تجربیات و ارتباط
بین آنها توجه داشته باشند.
روش کار. در
این پژوهش توصیفیارتباطی، تعداد 150بیمار تحت جراحی بای پس عروق کرونر بستری در
بیمارستان های شهر کرمان در سال 1394 در یک بازه زمانی 8 ماهه وارد مطالعه شدند.
ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، مقیاس اضطراب مرگ
تمپلر، مقیاس امید بزرگسالان و مقیاس تجارب معنوی روزانه بود. تحلیل داده ها در
نرم افزار SPSSنسخه20 با استفاده از
آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی، آنووا، و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد.
یافته ها. تجارب
معنوی با اضطراب مرگ (0/004=P) و اضطراب مرگ با امید به زندگی (0/0001≥P)
ارتباط آماری معنی دار و معکوس وجود داشت. همچنین، بین تجارب معنوی و امید به
زندگی ارتباط مثبت و معنی دار وجود داشت (0/0001≥P).
نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که دو متغیر سن و امید به زندگی، 61 درصد
تغییرات مربوط به تجارب معنوی را پیش گویی می کنند.
نتیجه گیری. نتایج
این مطالعه اهمیت توجه به تجارب معنوی بیماران را به عنوان متغیر تاثیرگذار بر
امید به زندگی و اضطراب مرگ نشان می دهد. بنابراین، برای تقویت تاثیرات مثبت امید
به زندگی و کاهش اضطراب مرگ، لازم است در برنامه های مراقبتی پرستاران مواردی
همچون حمایت، تسهیل و توجه به تمایلات و نیازهای معنوی بیماران مورد توجه قرار
گیرند.
Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
حسین فیضی، هیوا محمدی، احمدرضا یزدان نیک، محسن میرمحمدصادقی، پریا زمانی،
دوره 5، شماره 3 - ( 9-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. در این مطالعه، تاثیر تمرینات تنفسی عمیق و اسپیرومتری انگیزشی بر مقادیر گازهای خون شریانی بررسی شد.
زمینه. شیوع عوارض ریوی به دنبال جراحی بای پس عروق کرونر بالا می باشد. بروز این عوارض نقش مهمی در ناتوانی و مرگ بیماران دارد. روش های مختلفی برای بهبود عملکرد ریه پس از جراحی بای پس عروق کرونر به کار می رود.
روش کار. در این کارآزمائی بالینی، 75 بیمار کاندید جراحی بای پس عروق کرونر، بستری در بیمارستان های شهید چمران و مرکز قلب سینا در شهر اصفهان انتخاب شدند. معیارهای ورود شامل عدم ابتلا به اختلالات عصبی عضلانی و شناختی، غیر اورژانس بودن عمل جراحی، عدم ابتلا به بیماری های شدید ریوی قبل از عمل نظیر بیماری مزمن انسدادی ریه، عدم ابتلا به اختلال کارکرد کلیوی، مدت تهویه مکانیکی کمتر از 24 ساعت، توانایی انجام تمرینات تنفسی آموزش داده شده و توانایی استفاده از دستگاه اسپیرومتری انگیزشی بود. بیماران به روش تخصیص تصادفی در یکی از سه گروه اسپیرومتری انگیزشی، تمرینات تنفسی عمیق برنامه برنامه ریزی شده و تمرینات معمول (روتین) قرار گرفتند. سه گروه از نظر گازهای خون شریانی قبل از عمل، بعد از خروج لوله تراشه، و روزهای دوم و سوم بعد از عمل با هم مقایسه شدند. برای تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS از آزمون های آماری کای اسکوئر و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.
یافتهها. سه گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و مقادیر گازهای خون شریانی قبل از عمل، و روزهای اول و دوم بعد از عمل با هم اختلاف معناداری نداشتند. در روز سوم بعد از عمل، گروه اسپیرومتری انگیزشی و گروه تمرینات تنفسی عمیق در مقایسه با گروه کنترل، از نظر میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی، فشار سهمی اکسیژن خون شریانی، فشار سهمی دی اکسید کربن خون شریانی دارای ختلاف آماری معنادار بود (0/0001≥P)، اما دو گروه مداخله از نظر این مقادیر با هم اختلاف آماری معنادار نداشتند.
نتیجه گیری. استفاده از اسپیرومتری انگیزشی و انجام تمرینات تنفس عمیق برنامه ریزی شده در بهبود مقادیر گازهای خون شریانی موثرتر از تمرینات تنفسی معمول می باشند.
فائزه سلطانی، میثم جاهخویی، منصور عرب، سید فخرالدین حسینی، فاطمه دباغ،
دوره 5، شماره 4 - ( 12-1395 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مراقبت معنوی بر درد بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر در بیمارستان الزهرا شهر کرمان در سال 1395 انجام شد.
زمینه. درد در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر یک مسئله مهم و اساسی است که نیاز به مداخله پرستاری دارد. به دلیل عوارض جانبی داروهای مخدر، استفاده از روش های غیردارویی برای کنترل درد مورد توجه است.
روش کار. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی 70 بیمار پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد. نمونه ها به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (35 نفر) و شاهد (35 نفر) تقسیم شدند. برنامه مراقبت معنوی شامل حضور حمایتی، حمایت از تشریفات مذهبی بیمار و استفاده از سیستم های حمایتی به مدت 3 روز اجرا شد. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه درد مگیل (MPQ)بود. درد در دو مرحله قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد و با استفاده از نسخه 20 نرم افزارSPSSتحلیل شد.
یافته ها. دو گروه از لحاظ ویژگی های دموگرافیک همگن بودند. قبل از مداخله، نمره میانگین نمره درد دو گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی دار آماری نداشتند، اما بعد از مداخله، میانگین نمره درد بیماران گروه آزمون (2/8 با انحراف معیار 0/99) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (3/3 با انحراف معیار 0/89) بود (0/01p=). در گروه آزمون، اختلاف آماری معنی دار بین میانگین نمره درد بیماران، قبل از مداخله (4/9 با انحراف معیار 0/70) و بعد از مداخله (2/8 با انحراف معیار 0/99) وجود داشت (0/0001p≤)، اما در گروه کنترل، اختلاف آماری معنی دار بین میانگین نمره درد بیماران، قبل از مداخله (3/4 با انحراف معیار 0/74) و بعد از مداخله (3/3 با انحراف معیار 0/89) مشاهده نشد.
نتیجه گیری. برنامه مراقبت معنوی، موجب کاهش درد در بیماران پس از جراحی بای پس عروق کرونر شد. توصیه می شود پرستاران از این روش مراقبتی به عنوان روشی کمک کننده برای کنترل درد در بیماران استفاده کنند.
رسول حشمتی،
دوره 6، شماره 2 - ( 6-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این پژوهش بررسی تاثیر برنامه کاهش استرس بر اساس بهوشیاری بر افسردگی و اضطراب افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر بعد از جراحی بای پس عروق کرونر بود.
زمینه. مشکلات افسردگی و اضطراب در افراد با بیماری عروق کرونر درمان شده با جراحی بای پس عروق کرونر متداول است. بنابراین، بررسی مدل های درمانی موثر برای تعدیل هیجان های منفی این بیماران اهمیت زیادی دارد.
روش کار. روش پژوهش به صورت تک آزمودنی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر شهر تبریز بود که طی شش ماه دوم سال 1395 جهت اقدامات توانبخشی بعد از جراحی به بیمارستان شهید مدنی شهر تبریز مراجعه کردند. شرکت کنندگان، 4 مراجعه-کننده بودند که برنامه آموزش کاهش استرس بر اساس بهوشیاری را طی 8 جلسه هفتگی دریافت نمودند. اضطراب و افسردگی آزمودنی ها از طریق پرسشنامه اضطراب بک، و پرسشنامه افسردگی بک، قبل و پس از آموزش سنجیده شد. برای تحلیل دادهها از درصد بهبودی، درصد داده های ناهمپوش (Percent of Non-overlapping Data)، تفاوت استاندارد میانگین و اندازه اثر، و برای تفسیر، از نمودار چشمی استفاده شد.
یافته ها. بر اساس یافته ها روش کاهش استرس بر اساس بهوشیاری منجر به بهبودی هیجان های منفی اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر بعد از جراحی بای پس عروق کرونر می شود.
نتیجه گیری. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که کاهش استرس بر اساس بهوشیاری، مداخله ای موثر برای کنترل هیجان های منفی در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر بعد از جراحی بای پس عروق کرونر است.
آنولین اصلان، مریم اسماعیلی،
دوره 7، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف مرور مطالعات انجامشده در حوزه مراقبت بیمار-خانواده محور در بیماران تحت جراحی عروق کرونر انجام شد.
زمینه. امروزه طول مدت بستری بیماران پس از عمل جراحی قلب در بیمارستان کوتاه شده است و بیشتر دوره نقاهت و بهبودی آنان در منزل بدون برخورداری از مراقبت مستمر پرستاری و پزشکی در کنار خانواده سپری میشود. لازم است نیازهای بیمار و خانواده در مدت بستری ارزیابی شود و آموزش و مراقبتهای لازم مبتنی بر همان نیازها ارائه گردد.
روش کار. در این مطالعه مروری مجموعه‌ای از مقالات منتشر شده بین سالهای ۱۹۹۰ تا 2018 میلادی در مورد مراقبت بیمار-خانواده محور، پیامدهای مهم بیمار و خانواده در بخش مراقبت ویژه بزرگسالان مورد بررسی قرار گرفته است. از طریق پایگاه دادهها و موتورهای جستجوی PubMed، Medline، Ovid، Science Direct وGoogle Scholar در مجموع ۷۳ مقاله انگلیسی و ۴۶ مقاله فارسی یافت شد که از میان آنها ۲۵ مقاله در این بررسی مورد توجه قرار گرفتند.
یافته ها. مشارکت خانوادهها در مراقبت از بیمار میتواند به طور قابل توجه بر تصمیمگیری بالینی و پیامدهای بیماران جراحی عروق کرونر تاثیر بگذارد. با این حال، در بسیاری از بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی، سیاست بیمارستانی منسوخ شده، خانوادهها را از ملاقات عضو خانواده در طول اقامت در بیمارستان محروم میکند.
نتیجه گیری. مراقبت بیمار-خانواده محور با پیامدهای بالینی بهتری همراه است. نتایج مفید بالینی با کاهش موارد مرگ، افزایش رضایتمندی، پیروی از رژیم‌های درمانی و کاهش میزان پذیرش مجدد همراه بوده است. اگرچه مطالعات مداخلهای با کیفیت بالا برای ارزیابی بیشتر اثربخشی مراقبت بیمار-خانواده محور در جراحی عروق کرونر ضروری است، اما این جنبش در مراقبتهای بهداشتی تاثیر زیادی بر رضایت خانواده و بیماران دارد.
محمد اورکی، مسعود جان بزرگی، احمد علی پور، فاطمه نیکوئی،
دوره 7، شماره 3 - ( 9-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر توانبخشی شناختیرفتاری مبتنی برآموزش ایمنسازی در برابر استرس بر اضطراب، استرس و افسردگی در بیماران تحت جراحی بایپس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. استرس، اضطراب و افسردگی که در بروز اختلالات کرونری نقش مهمی دارند بعد از جراحی بایپس عروق کرونر نیز مانعی برای بهبودی فرد محسوب میشوند. به نظر میرسد آماده کردن بیمار درباره روشهای مقابلهای صحیح با استرس در جلوگیری از عود مجدد مفید باشد.
روش کار. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با گروه کنترل و طرح پیشآزمون-پسآزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افرادی بود که برای عمل جراحی بایپس عروق کرونر به مرکز بازتوانی بیمارستان قلب تهران مراجعه کردند. تعداد 30 نفر از این افراد به روش مستمر انتخاب و به صورت تصادفی ساده در یکی از دو گروه آزمون یا کنترل قرار گرفتند. ابزار این پژوهش مقیاس افسردگی، اضطراب و استرسDASS-21 بود که قبل از انجام مداخله و نیز در پایان جلسه دهم توسط نمونههای هر دو گروه تکمیل شد. گروه آزمون طی 10 جلسه 90 دقیقهای تحت آموزش ایمنسازی در برابر استرس مایکنبام قرار گرفت. برای گزارش دادهها از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته ها. آموزش ایمنسازی در برابر استرس به طور معناداری نمرات اضطراب (39/0 F=؛0001/0P≤)، استرس (35/0 F=؛0001/0P≤) و افسردگی (68/0 F=؛0001/0P≤) گروه آزمون را در مقایسه با گروه کنترل به طور مطلوب تغییر داد (24/36 F=؛0001/0P≤).
نتیجه گیری. آموزش ایمنسازی در برابر استرس نقش مهمی در کاهش هیجانات منفی (اضطراب، استرس و افسردگی) در بیماران تحت جراحی بایپس عروق کرونر دارد و انجام مداخلات مبتنی بر نتایج این پژوهش برای این دسته از افراد توصیه میشود.
شیوا خالق پرست، صادق حیدرپور دستگردی، محمود ثالثی، سید ضیا توتونچی، مریم کریمیان کاکلکی،
دوره 7، شماره 3 - ( 9-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش همتایان به مراقبین خانوادگی بر اضطراب مراقبین و بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر اضطراب متوسط رو به بالایی را تجربه میکنند که این اضطراب در میان همراهان این بیماران نیز گزارش شده است. مطالعات نشان داده است که آموزش به بیماران و همراهان آنها در موارد بسیاری منجر به کاهش اضطراب آنها گردیده است. موضوع آموزش و انجام تحقیقات در زمینه تاثیر همتایان در پیشبرد اهداف درمانی مراقبتی اهمیت زیادی دارد.
روش کار. این پژوهش کارآزمایی بالینی تصادفیشده در سال ۱۳۹۷ در بخشهای جراحی مرکز آموزشی تحقیقاتی درمانی قلب و عروق شهید رجایی انجام شد. در این پژوهش، 60 مراقب خانوادگی و دایمی بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر در زمان ترخیص از بخش مراقبت ویژه و ورود به بخش جراحی وارد مطالعه شدند. گمارش افراد در دو گروه به روش تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و فرم ”اضطراب حالت و صفت“ اشپیلبرگر بود. در ابتدا، همراهان بیماران که به عنوان همتا انتخاب شده بودند توسط پژوهشگر در سه مرحله آموزش دیدند. قبل از ملاقات همراهان بیماران (مراقبین خانوادگی) با بیمارشان، اضطراب بیماران و همراهانشان در هر دو گروه سنجیده شد. پس از آن، همراهان بیماران در گروه کنترل آموزشهای معمول را دریافت نمودند و همراهان بیماران در گروه آزمون توسط همتایانشان در دو جلسه، آموزش همتامحور دریافت کردند. در مرحله سوم، اضطراب بیماران و همراهان آنها در هر دو گروه در روزهای دوم و پنجم اندازهگیری شددادههای گردآوری شده در نرمافزار SPSS نسخه 20 تحلیل شدند.
یافته ها. قبل از انجام مداخله، میانگین نمره اضطراب گروه آزمون و کنترل، هم در بیماران و هم در همراهان تفاوت معنادار آماری نداشتند و میانگین نمره اضطراب هر دو گروه متوسط به بالا بود. پس از انجام آموزش، میانگین نمره اضطراب گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود (0001/0P≤). همچنین، در روزهای دوم و پنجم پس از مداخله، تفاوت معناداری بین گروه آزمون و کنترل از نظر میانگین نمره اضطراب همراهان و بیماران وجود داشت (0001/0P≤).
نتیجه گیری. به نظر میرسد آموزش همتامحور پس از ترخیص از بخش مراقبت ویژه موجب کاهش اضطراب در همراهان و بیماران میشود. پیشنهاد میگردد از آموزش همتایان به عنوان آموزش موثر و کمهزینه برای کاهش اضطراب بیمار و همراه استفاده گردد.
بهنام یاری باجلانی، شیوا خالق پرست، محمد ایمانی‌پور، محمدضیاء توتونچی قربانی، علی غلامی، ثنا شهرآبادی،
دوره 7، شماره 4 - ( 12-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ملاقات آزاد بر کیفیت خواب، اضطراب و رضایتمندی بیماران تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر بود.
زمینه. به اهمیت ملاقات بیماران پس از جراحی بایپس عروق کرونر در مطالعات مختلف اشاره شده است، اما شواهد کافی درباره اینکه ملاقات محدود و ملاقات آزاد چه اثرات مثبت یا منفی نسبت به یکدیگر دارند وجود ندارد.
روش کار. در این کارآزمایی بالینی، 60 نفر از مرکز آموزشی تحقیقاتی درمانی قلب و عروق شهید رجایی پس از عمل جراحی بایپس عروق کرونر به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه 30 نفره کنترل و آزمون تقسیم شدند. برای گروه آزمون برنامه ملاقات بدون محدودیت زمانی(ملاقات آزاد) و برای گروه کنترل برنامه ملاقات عادی (ملاقات محدود) در نظر گرفته شد. اضطراب در روزهای دوم و چهارم بستری با استفاده از پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر (STAI)، کیفیت خواب با استفاده از پرسشنامه ریچارد کمپبل، و رضایت با پرسشنامه محققساخته در روز چهارم بستری سنجیده شد. دادهها در نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی بررسی شدند.
یافتهها. میانگین نمره اضطراب گروه کنترل، 97/43 با انحراف معیار 76/6، و میانگین نمره اضطراب گروه آزمون، 90/35 با انحراف معیار 31/4 بود و اختلاف معنادار آماری بین نمره اضطراب دو گروه مشاهده شد (0001/0P≤). به علاوه، بین رضایت بیماران دو گروه اختلاف معنی دار آماری وجود داشت، به این ترتیب که میانگین نمره رضایت گروه کنترل و آزمون به ترتیب، 46/13 با انحراف معیار 7/15 و 32/23 با انحراف معیار 67/4 بود (0001/0P≤). همچنین، بین کیفیت خواب دو گروه اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده شد، به این ترتیب که میانگین نمره کیفیت خواب گروه کنترل و آزمون، به ترتیب، 33/2 با انحراف معیار 80/0 و 33/3 با انحراف معیار 75/0 بود (0001/0P≤). جنسیت، تحصیلات، اشتغال و سن بیماران ارتباطی با اضطراب، رضایت و کیفیت خواب نداشت و تنها، ارتباط معنادار بین سن و اضطراب پنهان در روز دوم مشاهده شد.
نتیجه گیری. ملاقات آزاد میتواند باعث کاهش اضطراب، بهبود کیفیت خواب و افزایش رضایتمندی بیماران بعد از جراحی بایپس عروق کرونر شود.
هدیه صالح پور، سمانه پارچه بافیه، محمد صاحب الزمانی،
دوره 8، شماره 1 - ( 1-1398 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف بررسی ارزشیابی اثر آموزش بازتوانی قلبی بر کیفیت زندگی بیماران پس از عمل بایپس عروق کرونر در بیمارستان شهید دکتر لواسانی تهران انجام شد.
زمینه. بیماری عروق کرونر شایعترین و جدیترین بیماری مزمن تهدیدکننده زندگی است. این بیماری بر جنبه های متعددی از زندگی افراد تاثیرگذار است و موجب کاهش کیفیت زندگی مددجویان میشود. در بسیاری از موارد جهت برطرف نمودن مشکلات قلبی، جراحی بایپس عروق کرونر نیاز است. بهبود کیفیت زندگی یکی از اهداف مهم برای شرکت در برنامه بازتوانی قلبی است.
روش کار. در این مطالعه نیمه تجربی تک گروهی، 45 بیمار پس از جراحی بای پس عروق کرونر، بستری در بیمارستان قلب شهید دکتر لواسانی تهران به روش تصادفی ساده انتخاب و به صورت قبل-بعد مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های دموگرافیک و کیفیت زندگی بیماران قلبی مکنیو بود. برنامه آموزشی بازتوانی قلبی طی دو جلسه 30 الی 45 دقیقه ای با فاصله حداقل 24 ساعت در زمان بستری ارائه گردید. کیفیت زندگی طی دو مرحله شامل قبل از مداخله و یک ماه بعد از جلسه دوم آموزش سنجیده شد. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شدند.
یافته ها. بیشترین درصد نمونه ها مرد (57/8 درصد)، متاهل (95/7 درصد)، و دارای تحصیلات ابتدایی (47/8 درصد) بودند. میانگین سن زنان، 60/32 سال با انحراف معیار 9/73، و میانگین سن مردان، 60/50 سال با انحراف معیار 12/60 بود. بیشترین درصد میانگین نمره کیفیت زندگی پس از مداخله (128/71 با انحراف معیار 4/95) نسبت به میانگین نمره کیفیت زندگی قبل از مداخله (96/66 با انحراف معیار 9/30) به طور معنی داری افزایش یافت (0/0001p≤).
نتیجه گیری. بازتوانی قلبی در بیماران تحت عمل بای پس عروق کرونر میتواند بر افزایش کیفیت زندگی آنان موثر باشد. پرستاران میتوانند با اجرای این آموزش در ارتقای کیفیت زندگی بیماران قلبی نقش مهمی داشته باشند.
بنفشه قربانی، فاطمه بهرام نژاد، محمد حسین ماندگار، زهره سادات میرمقتدایی،
دوره 8، شماره 1 - ( 1-1398 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه مروری با هدف بررسی اهمیت نوتوانی قلبی و ارائه آموزشها در حیطه فعالیت جسمی در مرحله دوم نوتوانی انجام شد.
زمینه. نوتوانی قلبی بعد از عمل جراحی قلب باز به عنوان یک برنامه جامع درازمدت شامل ارزیابی پزشکی، تجویز برنامه ورزشی، اصلاح عوامل خطرزای قلبی، آموزش و مشاوره تعریف شده است. با توجه به اینکه فعالیت جسمی جزء جدایی ناپذیر نوتوانی قلبی، بهخصوص در مرحله دوم نوتوانی است، آشنایی پرستاران با حیطه نوتوانی قلبی و ارائه آموزشهای لازم به بیماران، اثر بهسزایی در کاهش عوارض و همچنین بهبود کیفیت زندگی خواهد داشت.
روش کار. این مطالعه در سال 1397 و 1398 با جستوجوی کتابخانهای و اینترنتی با کلیدواژههای جراحی بایپس عروق کرونر، تبعیت از رژیم درمانی، بیماری قلبیعروقی، فعالیت جسمی، حرکتهای ورزشی در منزل، نوتوانی قلبی و معادل انگلیسی آنها در پایگاههای دادهای و موتورهای جستوجو شامل CINAHL، Chchrane Library، Web of Science، PubMed، MagIran، OVID، SID، Google Scholar، Up-to-Date، و SCOPUS بدون محدودیت زمانی جست و جو شدند. در مجموع، 51 مقاله بدون محدودیت زمانی در ارتباط با مطالعه حاضر یافت شد که از این تعداد، با کمک نرم افزارEndNote ، 4 مقاله تکراری حذف شد. تعداد 10 مقاله نیز به دلیل عدم دسترسی متن کامل حذف شد و در نهایت، 37 مقاله وارد مطالعه شدند.
یافته ها. نقش پرستار در آموزش به بیماران قلبی جهت نوتوانی، از اهمیت بهسزایی برخوردار است. با آموزش اصول نوتوانی به بیماران در پیشگیری و مدیریت عوارض، میتوان نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران و افزایش بقای آنها ایفا نمود.
نتیجه گیری. آشنایی پرستاران با اصول نوتوانی قلبی از اهمیت ویژهای برخوردار است. پیشنهاد میشود پرستاران آموزش نوتوانی را به عنوان یکی از رویکردهای حمایتی درمانی و پیشگیری مورد توجه قرار دهند و همواره با آخرین دستورالعملها در این حیطه، آشنایی لازم را داشته باشند.
بهناز باربد، یاسر رضاپور میرصالح، آزاده چوب فروش زاده، سیدجلیل میرحسینی، فهیمه کوهستانی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
خلاصه
هدف. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه مداخلهای حمایت و همراهی همسر بر کیفیت زندگی، صمیمیت زناشویی و استرس بیماران تحت جراحی بایپس عروق کرونر انجام گرفت.
زمینه. درمان‌های حمایتی و توجه به مسائل روانشناختی بیماران قلبی در کنار مراقبتهای پزشکی، میتواند به اثربخشی بهتر آنها کمک کند. فراهم کردن فضای عاطفی مناسب در خانواده در کنار مراقبتهای پزشکی مانند مصرف دارو و کنترل رژیم غذایی، از جمله حمایت‌هایی است که همسران بیماران قبلی میتوانند بعد از عمل جراحی بایپس عروق کرونر انجام دهند.
روش کار. این پژوهش یک طرح نیمهتجربی از نوع مطالعه موردی به شیوه خط پایه بود. نمونه این پژوهش، دو نفر از بیماران مرد متاهل تحت عمل جراحی بایپس عروق کرونر به همراه همسرانشان بود که از بین مراجعه‌کنندگان به مراکز بازتوانی قلب شهرستان یزد انتخاب شدند و هشت جلسه آموزشی مبتنی بر الگوی مداخلهای حمایت و همراهی همسران را دریافت کردند. هر دو آزمودنی، پرسشنامه‌های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسشنامه استرس، اضطراب و افسردگی و پرسشنامه صمیمیت زناشویی را قبل از درمان، حین درمان، در پایان درمان، و یک ماه پس از درمان تکمیل کردند.
یافته ها. به‌منظور تحلیل دادهها از روش تحلیل نموداری، تعیین درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا استفاده شد. یافته ها نشان داد که الگوی مداخلهای حمایت و همراهی همسران موجب افزایش کیفیت زندگی و کاهش استرس بیماران در مراحل درمان و پیگیری شده بود، اما صمیمیت زناشویی بیماران در طول درمان تغییر چندانی نکرده بود.
نتیجه گیری. این یافتهها نشان می‌دهد که اگر حمایت و همراهی همسر بعد از جراحی قلب به‌درستی انجام شود، بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس بیماران را در پی دارد.
فاطمه نیکوئی، محمد اورکی، مسعود جان بزرگی، احمد علی پور،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ایمن سازی در برابر استرس (SIT) و درمان چندبعدی معنوی بر هماهنگی روانی فیزیولوژیکی ضربان قلب و افسردگی در بیماران تحت بای پس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. افسردگی و سایر اختلالات هیجانی نقش مهمی در کاهش هماهنگی روانی فیزیولوژیکی ضربان قلب و بروز اختلالات عروق کرونری دارند و بعد از جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) نیز مانع بهبودی فرد از شرایط بیماری زا می شوند. به نظر می رسد آماده کردن بیمار در زمینه روش های مقابله ای صحیح در بهبود و جلوگیری از عود مجدد مفید باشد.
روش کار. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با دو گروه آزمون و یک گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر در مرکز قلب تهران بودند. تعداد 45 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و یک گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار سنجش در این پژوهش، مقیاسDASS-21 و ارزیابی هماهنگی روانی فیزیولوژیک ضربان قلب بود که قبل از انجام مداخله و نیز در پایان جلسه دهم، در سه گروه مورد بررسی قرار گرفت. گروه آزمون اول طی 10 جلسه 90 دقیقهای در معرض آموزش ایمن سازی در برابر استرس مایکنبام قرار گرفت و گروه آزمون دوم، درمان چند بعدی معنوی را دریافت نمود. جهت تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته ها. نتایج آزمون های تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که مداخله درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ایمن سازی در برابر استرس و درمان چندبعدی معنوی، هر دو در کاهش افسردگی، اثربخشی معناداری نسبت به گروه کنترل دارند که این معناداری در پیگیری یک ماهه و سه ماهه حفظ شده است. تفاوت معناداری در میزان اثربخشی گروه های آزمون چند بعدی معنوی و ایمن سازی در کاهش متغیر افسردگی وجود داشت (2/2-F= ،0/002P=)، اما در رابطه با تغییرات میزان هماهنگی روانی فیزیولوژیکی در پسآزمون گروه های آزمون، تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/0013-F= ،0/1P=).
نتیجه گیری. به نظر می رسد مداخله درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ایمن سازی در برابر استرس با وجود تاکید بر افکار غیر منطقی، جایگزین نمودن آنها با شناخت های کارآمد و تجهیز بیمار به گنجینه کاملی از مهارتها، بدون ارائه معنا در زندگی، اثربخشی کمتری به نسبت درمان چندبعدی معنوی در کاهش افکار منفی دارد، اما در زمینه تاثیر بر هماهنگی روانی فیزیولوژیکی، به دلیل تحریک عصب واگ با درمان معنوی برابری میکند.
