|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای تابآوری
نسیم نادری، یاسمن خلیلی، علی انصاری فر، بهشید قدردوست، افسانه بخشی،
دوره 7، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف تعیین اثر مداخلات حمایتی بر مولفه‌های تابآوری و کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی بیماران دچار نارسایی پیشرفته قلبی انجام شد.
زمینه. نارسایی پیشرفته قلبی یک بیماری پرهزینه، پیش‌رونده و مزمن است که باعث کاهش تابآوری و کیفیت زندگی مراقبین خانوادگی این بیماران می‌شود.
روش کار. در این کارآزمایی بالینی که به‌صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماه بعد در یک مقطع زمانی سه‌ماهه انجام‌شد، 100 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران دچار نارسایی پیشرفته قلبی در مرکز آموزشی تحقیقاتی درکانی قلب و عروق شهید رجایی، با تخصیص تصادفی ساده در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. بسته حمایتی خانواده شامل کارگاه‌های آموزش گروهی به مدت 6 جلسه و به صورت 2 جلسه در هفته در سه هفته متوالی برای گروه آزمون اجرا شد و پمفلت مطالب ارائه‌شده در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت. افراد گروه کنترل آموزش‌های رایج بیمارستان را دریافت کردند. مقیاس تابآوری (Connor-Davidson) و کیفیت زندگی (SF-36) قبل و بعد از مداخله و یک ماه پس از مداخله برای سنجش متغیرهای وابسته تحقیق استفاده شد. دادهها در نرم‌افزار SPSS نسخه 23 با استفاده از آزمون‌های آماری کای اسکوئر، فیشر، منویتنی، تی مستقل، تی زوجی و آزمون ویلکاکسون تحلیل شدند.
یافته ها. قبل از مداخله، میانگین نمره تابآوری و نمره کلی کیفیت زندگی در دو گروه تفاوت معنیداری از نظر آماری نداشتند، ولی بعد از انجام پژوهش، بین میانگین نمره تابآوری گروه آزمون (06/64 با انحراف معیار 11) در مقایسه با گروه کنترل (34/48 با انحراف معیار 23/16) تفاوت معنیدار آماری مشاهده شد (05/0P≤). همچنین، بعد از انجام مداخله، میانگین نمره کلی کیفیت زندگی گروه آزمون (70 با انحراف معیار 91/12) و کنترل (82/50 با انحراف معیار 72/17) اختلاف معنیدار آماری مشاهده شد (05/0P≤). نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که بعد از گذشت یک ماه از پایان مداخله، میانگین نمره تابآوری (8/63 با انحراف معیار 15/10) و نمره کلی کیفیت زندگی (82/69 با انحراف معیار 70/12) در گروه آزمون ثابت باقی ماند که نشاندهنده پایداری نتایج مداخلات بود (05/0P≤).
نتیجه‌گیری. به‌عنوان قسمتی از برنامه درمانی کل‌نگر، نتایج این پژوهش می‌تواند راهنمایی برای راه‌اندازی یک واحد متمرکز برای آموزش و حمایت مراقبین خانوادگی بیماران مزمن قلبی باشد که علاوه بر حمایت اجتماعی و آموزش بهداشت روان، نیازها در زمینه‌ی آگاهی از بیماری و مشارکت در مراقبت از بیمار را رفع نماید.
احسان خلیلی پور، رضا کیانی، مهدی دلیری رضاقلی قشلاقی، منا یداللهی، حمیده خصالی، راحله کاویانی، آزاده افضل‌نیا، فرزاد کمالی، مریم حاجی ملاعلی، سارا طیبی حسن‌پور،
دوره 13، شماره 1 - ( 1-1403 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر تابآوری پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در ایران انجام شد.
زمینه. تابآوری به عنوان توانایی افراد برای مقاومت، سازگاری و بازیابی از شوک‌ها و استرس‌ها، ضمن حفظ عملکردها تعریف می‌شود. این مفهوم تحت تاثیر ویژگی‌های فردی مانند امید، خوش‌بینی، و راهبردهای مقابله‌ای، و عوامل اجتماعی و محیطی نظیر حمایت اجتماعی، انسجام جامعه و حکمرانی موثر، که در شکل‌گیری تابآوری نقش کلیدی ایفا می‌کنند، قرار دارد.
روش کار. در این مطالعه مروری از کلیدواژه های تابآوری، پرستاران و بخش مراقبت های ویژه، و معادل انگلیسی آنها استفاده شد. پایگاه‌های دادهای فارسی شامل SID، MagIran، IranMedex و پایگاه نشریات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، و همچنین، پایگاه‌های بین‌المللی شامل PubMed، Scopus وWeb of Science و موتور جست‌وجویGoogle Scholar مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت، تعداد 20 مقاله در این مطالعه وارد مرحله بررسی شدند.
یافته ها. تابآوری در پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه یک سازه حیاتی است که تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. برای بهبود تابآوری پرستاران، مداخلات باید جامع باشند و هر دو دسته عوامل فردی و سازمانی را هدف قرار دهند.
نتیجه گیری. ارزیابی منظم سطح تابآوری پرستاران و پایش اثربخشی مداخلات از طریق پژوهش‌های کیفی و کمی مستمر، برای اطمینان از انطباق راهبردها با نیازهای متغیر این گروه از کادر درمان ضروری است. این رویکرد، نه تنها به بهبود سلامت روان پرستاران کمک می‌کند، بلکه به طور مستقیم به ارتقای کیفیت مراقبت‌های سلامتی و پایداری نیروی کار پرستاری در آینده منجر خواهد شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
