|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
7 نتیجه برای بازتوانی قلبی
سیاوشی سعید، مریم روشندل، آرمین زارعیان، لیلا اتفاق،
دوره 1، شماره 2 - ( 6-1391 )
چکیده
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر بازتوانی قلبی بر کیفیت زندگی بیماران تحت CABG انجام شد. زمینه. امروزه جراحی پیوند بای پس عروق کرونر (CABG)در بسیاری از بیماران، جهت برطرف نمودن مشکلات ناشی از بیماری های قلبی عروقی متداول است. روش ها کار. در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 100 بیمار پس از عمل جراحی پیوند عروق کرونر به روش مبتنی بر هدف و با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه از بین بیماران (جامعه در دسترس) به طور تصادفی به دو گروه مساوی مداخله و کنترل تقسیم شدند. مرحله دوم برنامه بازتوانی قلبی به مدت 24 جلسه برای گروه آزمون انجام شد و گروه کنترل از برنامه های معمول پیروی کردند. برای ارزیابی، از پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی 36SF- در زمان ترخیص یا شروع بازتوانی، هفته چهارم یا جلسه 12 بازتوانی قلبی و هفته هشتم یا جلسه 24 بازتوانی قلبی استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، مجذور کای و RMANOVA استفاده شد. یافته ها. گروه های آزمون و کنترل از لحاظ متغیرهای دموگرافیک اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند. مقایسه بین دو گروه آزمون و کنترل با استفاده از آزمون تی مستقل نشان داد که تقریباً در تمام مقیاس های متغیرهای کیفیت زندگی، بعد از 12 جلسه بازتوانی قلبی در گروه آزمون (4 هفته بعد از ترخیص در گروه کنترل)، تفاوت معناداری وجود دارد. مقایسه بین دو گروه آزمون و کنترل نشان داد که بعد از 24 جلسه بازتوانی قلبی در گروه آزمون ( 8 هفته بعد از ترخیص در گروه کنترل)، متغیرهای عملکرد جسمی، سلامت عمومی، نشاط و سرزندگی، ایفای نقش روحی (محدودیت عاطفی)، سلامت روانی، اجزای سلامت جسمی، اجزای سلامت روانی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری. نتایج مطالعه حاضر دلالت بر بهبود کیفیت زندگی با انجام مداخله بازتوانی قلبی دارد. بنابراین، توجه بیشتر به مقوله بازتوانی قلبی امری لازم و ضروری است.
سعید سیاوشی، مریم روشندل، آرمین زارعیان، لیلا اتفاق،
دوره 1، شماره 3 - ( 9-1391 )
چکیده
هدف.هدف از این مطالعه بررسی تأثیر بازتوانی قلبی بر شاخص های همودینامیک بیماران تحتجراحی پیوند بای پس عروق کرونر بود. زمینه. امروزه جراحی پیوند بای پس عروق کرونر در بسیاری از بیماران جهت برطرف نمودن مشکلات ناشی از بیماری های قلبی عروقی متداول است. روش کار.این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی انجام شدو 50 بیمار پس از عمل جراحی پیوند عروق کرونر به روش مبتنی بر هدف و با لحاظ کردن معیارهای ورود به مطالعه، از بین بیماران (جامعه در دسترس) انتخاب شدند. فاز دوم برنامه بازتوانی قلبی به تعداد 24 جلسه بر روی بیماران انجام شد. برای ارزیابی از پرسشنامه دموگرافیکی و برگه ثبت وضعیت همودینامیک در شروع بازتوانی، جلسه 12 بازتوانی قلبی و جلسه 24 بازتوانی قلبی استفاده شد. جهت آنالیز داده هااز نرم افزارSPSS، آزمون مجذور کای وRMANOVA استفاده شد. یافتهها.بیماران از لحاظ متغیرهای دموگرافیک اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند. نتایج نشان داد که اختلاف معناداری از نظر متغیرهای فشار خون سیستول، تعداد نبض و اشباع هموگلوبین شریانی بین مراحل مطالعه وجود دارد. نتایج نشان داد که در این متغیرهابین جلسه اول و پایان دوره بازتوانی (جلسه 24) و همچنین، بین جلسه اول و حین دوره بازتوانی (جلسه 12) اختلاف معناداری وجود دارد.همچنین، بین جلسه 12 و پایان دوره بازتوانی (جلسه 24) از نظر فشارخون دیاستولیک اختلاف معنادار وجود دارد(045/0=p)، ولی اختلاف سایر پارامترهای همودینامیک معنادار نبود. نتیجه گیری. نتایج مطالعه حاضر دلالت بر بهبود نسبی برخی از شاخص های همودینامیک با انجام مداخله بازتوانی قلبی دارد. بنابراین، توجه بیشتر به مقوله بازتوانی قلبی امری لازم و ضروری است.
صدیقه عارفی، معصومه ذاکری مقدم، شهرزاد غیاثوندیان، حمید حقانی،
دوره 1، شماره 3 - ( 9-1391 )
چکیده
هدف. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه بازتوانی قلبی فاز یک بر اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری اجرا گردید. زمینه.عوامل روانشناختی متعددی از جمله اضطراب و افسردگی، در پیش آگهی، سیر بهبودی و پیروی از درمان در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری نقش دارند. برنامه های بازتوانی قلبی جزئی مهم از طرح مراقبتی برای اکثر بیماران قلبی می باشند. مواد و روش ها. این پژوهش یک کارآزمایی بالینی غیر تصادفی و دو گروهی است. برای هر گروه، 44 نفر از بیماران سندرم حاد کرونری و دارای شرایط لازم ورود به مطالعه، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمون در چهار جلسه آموزشی برنامه بازتوانی قلبی شامل آشنایی با عوامل خطرزای بیماری قلبی، رژیم غذایی و دارویی، روش های پیشگیری از اضطراب و افسردگی، آموزش و انجام تمرینات ورزشی شرکت کردند و درانتها نیز کتابچه آموزشی ارائه شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با بیماری و پرسشنامه اضطراب و افسردگی بیمارستانی(HADS) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی(تی زوجی و مستقل و مجذور کای دو، تست دقیق فیشر) و با استفاده از نرم افزار 16/ SPSSمورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها. بر اساس یافته های پژوهش، قبل از مداخله، بین دو گروه از نظر مشخصات فردی و اطلاعات مربوط به بیماری و اضطراب و افسردگی تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد. بعد از اجرای مداخله، نتایج نشان داد که بین میانگین سطح اضطراب و افسردگی دو گروهاختلاف آماری معنی داری وجود دارد که حاکی از کاهش سطح اضطراب و افسردگی بیماران در گروه آزمون بود(001/0P<). نتیجه گیری. بر اساس یافته ها، برنامه بازتوانی قلبی فاز یک موجب کاهش اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری شد. لذا می توان این برنامه را به عنوان یک روش مؤثر در برنامه اجرایی مراقبت های پرستاری از بیماران سندرم حاد کرونری قرار داد.
سيد ضیاالدین دکهء، احمد همت فر ، کمال عزیزبیگی ،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1393 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این تحقیق بررسی تاثیر
بازتوانی قلبی به وسیله تمرینات مقاومتی اندام تحتانی و هوازی بر ظرفیت عملکردی و
کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی بود.
زمینه.
تقریبا نیمی
از افراد، بعد از انفارکتوس قلبی دچار افت عملکرد و ناتوانی قلبی می شوند.
بنابراین، برای پرستاران داشتن اطلاعات ضروری جهت بهبود کیفیت زندگی و افزایش
ظرفیت عملکردی در این بیماران ضروری می باشد.
روش
کار. در این
پژوهش تجربی، 24 بیمار مرد با سابقه انفارکتوس قلبی در سه گروه تمرینات هوازی (8
نفر)، تمرین مقاومتی (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی، سه جلسه
در هفته و هر جلسه به مدت 50 تا 60 دقیقه انجام شد. تمرینات هوازی با شدت 60 تا 85
درصد ضربان قلب بیشینه روی نوار گردان انجام می شد، در حالی که گروه تمرینات
مقاومتی، تمرینات را با شدت 40 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه در سه حرکت پرس پا، ساق
پا و پشت پا با قرقره انجام دادند.
یافته
ها. نتایج
نشان داد که در تعامل زمان در گروه، تفاوت معنی داری در ظرفیت عملکردی مشاهده شد
(0/019P=). تحلیل آماری نشان داد که ظرفیت عملکردی گروه مقاومتی (0/002 P=) و
استقامتی (0/03P=) تفاوت معناداری با ظرفیت عملکردی گروه کنترل دارند. در زمینه
کیفیت زندگی، مشخص شد گروه مقاومتی و استقامتی تفاوت معنی داری با گروه کنترل
ندارند. نتایج نشان داد که در تعامل گروه در زمان، تفاوت معنی داری بین سه گروه در
کیفیت زندگی وجود نداشت، با وجود این، تمرینات، هم در گروه استقامتی (0/002 P=) و هم
در گروه مقاومتی (0/01 P=) به طور معنی داری موجب افزایش کیفیت زندگی شده بود.
نتیجه
گیری. تمرینات
مقاومتی و هوازی هر دو می توانند موجب بهبود ظرفیت عملکردی در بیماران مبتلا به
انفارکتوس قلبی شوند. تمرینات مقاومتی نسبت به تمرینات هوازی، در بهبود ظرفیت
عملکردی و کیفیت زندگی موثرتر هستند.
زینب حاج علی اکبری،
دوره 6، شماره 3 - ( 9-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه مروری به منظور شناسایی مزایای بازتوانی قلبی و عوامل موثر بر شرکت افراد با بیماری قلبی در برنامههای بازتوانی قلبی انجام شد.
زمینه. بیماریهای قلبی از عوامل عمده مرگ و بستری شدن در بیمارستان در کشورهای توسعه یافته محسوب میشوند. با توجه به اینکه بازتوانی قلبی به عنوان جزء مهم مراقبت همه بیماران با حوادث قلبی است، این مطالعه مروری به بررسی فواید توانبخشی قلبی میپردازد. اعضای تیم مراقبتی درمانی و بیماران با شناخت این فواید که موجب پیشگیری از عوارض ثانویه این بیماریها میشوند انگیزه بیشتری برای فعالیت در این زمینه خواهند داشت.
روش کار. این تحقیق مروری با جستجوی اینترنتی مقالات از پایگاههای دادهای Scopus، PubMed، و Google Scholar و استفاده از مقالات فارسی مربوط به توانبخشی قلبی انجام شد. تعداد مقالات یافت شده 150 مقاله بود که از بین آنها 55 مقاله برگزیده شد. در انتخاب مقاله محدوده زمانی در نظر گرفته نشد.
یافته ها. شواهد نشان میدهند در افرادی که در برنامههای بازتوانی قلبی شرکت کردهاند بروز مرگ و ناخوشی نسبت به کسانی که شرکت نکردهاند کمتر است. به طور کلی، بازتوانی قلبی میتواند از وقوع مرگ ناشی از بیماریهای قلبی، انجام عمل جراحی، و آنژیوگرافی جلوگیری کند و نیز موارد بستری شدن در بیمارستان را نیز کاهش دهد. مطالعات 30 سال گذشته دلالت بر بهبود ظرفیت عملکردی، بهبود عوامل خطر، کیفیت زندگی مربوط به سلامتی و کاهش مرگ قلبیعروقی بعد از شرکت در بازتوانی قلبی دارد.
نتیجه گیری. یافتههای این پژوهش نشان داد که بازتوانی قلبی مزایای زیادی برای بیماران قلبی دارد که مهمترین آنها کاهش مرگ و ناخوشی، جلوگیری از اعمال جراحی قلب، جلوگیری از بستری شدن مجدد، افزایش ظرفیت عملکردی، بهبود عوامل خطر و افزایش کیفیت زندگی این بیماران است.
هدیه صالح پور، سمانه پارچه بافیه، محمد صاحب الزمانی،
دوره 8، شماره 1 - ( 1-1398 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف بررسی ارزشیابی اثر آموزش بازتوانی قلبی بر کیفیت زندگی بیماران پس از عمل بایپس عروق کرونر در بیمارستان شهید دکتر لواسانی تهران انجام شد.
زمینه. بیماری عروق کرونر شایعترین و جدیترین بیماری مزمن تهدیدکننده زندگی است. این بیماری بر جنبه های متعددی از زندگی افراد تاثیرگذار است و موجب کاهش کیفیت زندگی مددجویان میشود. در بسیاری از موارد جهت برطرف نمودن مشکلات قلبی، جراحی بایپس عروق کرونر نیاز است. بهبود کیفیت زندگی یکی از اهداف مهم برای شرکت در برنامه بازتوانی قلبی است.
روش کار. در این مطالعه نیمه تجربی تک گروهی، 45 بیمار پس از جراحی بای پس عروق کرونر، بستری در بیمارستان قلب شهید دکتر لواسانی تهران به روش تصادفی ساده انتخاب و به صورت قبل-بعد مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های دموگرافیک و کیفیت زندگی بیماران قلبی مکنیو بود. برنامه آموزشی بازتوانی قلبی طی دو جلسه 30 الی 45 دقیقه ای با فاصله حداقل 24 ساعت در زمان بستری ارائه گردید. کیفیت زندگی طی دو مرحله شامل قبل از مداخله و یک ماه بعد از جلسه دوم آموزش سنجیده شد. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شدند.
یافته ها. بیشترین درصد نمونه ها مرد (57/8 درصد)، متاهل (95/7 درصد)، و دارای تحصیلات ابتدایی (47/8 درصد) بودند. میانگین سن زنان، 60/32 سال با انحراف معیار 9/73، و میانگین سن مردان، 60/50 سال با انحراف معیار 12/60 بود. بیشترین درصد میانگین نمره کیفیت زندگی پس از مداخله (128/71 با انحراف معیار 4/95) نسبت به میانگین نمره کیفیت زندگی قبل از مداخله (96/66 با انحراف معیار 9/30) به طور معنی داری افزایش یافت (0/0001p≤).
نتیجه گیری. بازتوانی قلبی در بیماران تحت عمل بای پس عروق کرونر میتواند بر افزایش کیفیت زندگی آنان موثر باشد. پرستاران میتوانند با اجرای این آموزش در ارتقای کیفیت زندگی بیماران قلبی نقش مهمی داشته باشند.
اسمعیل محمدنژاد، فائزه صمدی، علی کریمی رزوه،
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1401 )
چکیده
خلاصه
هدف. در این مقاله مروری، مطالعاتی که به بررسی تاثیر بازتوانی قلبی بر افراد مبتلا به کووید-19 پرداختهاند، مورد بحث قرار گرفتند.
زمینه. انجام برنامه های بازتوانی قلبی برای بیمارانی که با اختلالات قلبی عروقی درگیر هستند، فواید زیادی را نشان داده است. با همه گیری کووید-19 در سرتاسر جهان، بیماران زیادی با عارضه قلبی عروقی ویروس کرونا درگیر شدند. با وجود استفاده از داروها و سایر مداخلات درمانی برای کنترل این مشکلات، همچنان بیماران زیادی عوارض ثانویه این بیماری به خصوص قلبی عروقی را تجربه میکنند. ترس از اجرای برنامه های بازتوانی به دلیل نبودن گزارش پیامد موارد اجراشده و یافتن مداخلهای مناسب جهت مدیریت بیماری و عوارض آن، منجر به ادامه جستجو برای یافتن راهکاری موثر شده است. به کارگیری برنامه های بازتوانی قلبی برای این بیماران میتواند مو.ثر واقع شود.
روش کار. جستجوی مقالات از طریق پایگاههای دادهای شامل Science Direct، PubMed، Cochrane، Medline، SID، Scopus، CINAHL، OVID، Iran Doc و Magiran با استفاده از کلید واژه های ”کووید-19“، ”بازتوانی قلبی“، ”بازتوانی قلبیعروقی“ و ”بازتوانی“ و معادله ای انگلیسی آنها انجام شد. مقالاتی که در بازه زمانی 2000 تا 2022 میلادی منتشر شده بودند و با محوریت اصلی موضوع تحقیق ارتباط بیشتری داشتند، انتخاب شدند. معیارهای ورود مقالات شامل انتشار آنها در مجلات علمی معتبر، انتشار به زبان فارسی یا انگلیسی، امکان دسترسی به متن کامل مقاله بودند. معیارهای خروج از مطالعه شامل چاپ مقاله در مجلات ضعیف و نامعتبر بود. پس از بررسی عنوان و چکیده و در برخی موارد، مطالعه متن کامل مقالات، تعداد 9 مقاله که مطابق با هدف پژوهشی این مطالعه بود، انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها. برنامه های بازتوانی قلبی منجر به تعدیل علایم بیماری، بهبود عملکرد قلبی عروقی، کارآیی جسمی و کیفیت زندگی بیماران و کاهش موارد مرگ و بستری مجدد ناشی از این بیماری و عوارض آن میشود.
نتیجه گیری. برای تاثیر بیشتر برنامه های بازتوانی قلبی، انتخاب برنامه ای متناسب با شرایط بیمار، پایبندی به برنامه و ارزیابی یافته ها باید مورد توجه قرار گیرد. به نظر میرسد میتوان از الگوهای برنامه های بازتوانی قلبی برای افراد مبتلا به بیماری کووید-19 برای کاهش عوارض و مرگ استفاده کرد، اما برای کسب اطلاعات بیشتر، مطالعات بیشتری لازم است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
