|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
4 نتیجه برای آنژیوپلاستی عروق کرونر
عاطفه اله بخشیان، هادی حسنخانی، عیسی محمدی، وحید زمانزاده، صمد غفاری، ،
دوره 2، شماره 4 - ( 12-1392 )
چکیده
خلاصه هدف. این مطالعه با هدف تبیین درک و تجربه بیماران ایرانی از زندگی بعد از آنژیوپلاستی انجام شد. زمینه. با توجه به شیوع بالای بیماری عروق کرونر و افزایش روز افزون شمار مبتلایان به این بیماری در ایران، و همچنین، فراگیر شدن پروسیجرهای درمانی، همچون آنژیوپلاستی جهت درمان آن و چالش های متعددی که ابعاد مختلف زندگی بیماران را در دوران بعد از درمان تحت تاثیر قرار می دهد، درک عمیق از تجارب این بیماران، نقش مهمی در ارتقاء کیفیت زندگی آنها دارد. روش کار. این مطالعه با رویکرد تحقیق کیفی و با روش تحلیل محتوای کیفی انجام شد. مشارکت کنندگان شامل20 بیمار تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر بودند. جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه های بدون ساختار و با نمونه گیری هدفمند شروع شد و تا اشباع داده ها ادامه یافت. تحلیل داده ها به طور مستمر و همزمان با جمع آوری داده ها انجام شد. یافته ها. در طی فرایند تحلیل داده ها، 4 درون مایه ”تولد دوباره، فرصت دوباره“، ”تجدید نظر در نحوه زندگی“، ”تصمیم به اصلاح شیوه زندگی“، و ”استفاده از منابع حمایتی اجتماعی در دسترس“، بیانگر تجربه و ابعاد درک بیماران از زندگی بعد از آنژیوپلاستی بود. نتیجه گیری. نتایج این مطالعه درک ما را از تجارب این بیماران ارتقاء می دهد و این، به نوبه خود می تواند مراقبین سیستم سلامت را برای حمایت بیماران و برنامه ریزی برای ارتقاء مراقبت و مشاوره منحصر به فرد و مبتنی بر شناخت نیازهای واقعی بیماران راهنمایی کند.
زهرا یوسفی، کبری راهزانی، کوروش رضایی، کیانوش حسینی،
دوره 4، شماره 3 - ( 9-1394 )
چکیده
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تنفس عمیق و آهسته در کنترل درد و پیامدهای ناشی از آن هنگام خروج شیت شریانی در بیماران تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر انجام شد.
زمینه. آنژیوپلاستی عروق کرونر متداول ترین روش درمانی در 30 سال اخیر جهت درمان تنگی های عروق کرونر بوده است. عدم کنترل یا درمان درد ناشی از خارج ساختن شیت شریانی پس از آنژیوپلاستی عروق کرونر عواقبی را به دنبال دارد که مهمترین آنها در بیماران قلبی افزایش ضربان قلب و فشار خون است.
روش کار. در این کارآزمایی بالینی، 60 بیمار تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر که در دوره زمانی اردیبهشت تا مرداد سال 1394 در بخش کت لب بیمارستان دکتر شریعتی بستری شدند با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. مداخله این پژوهش، آموزش روش تنفس عمیق و آهسته با نسبت زمانی دم به بازدم 4 به 6 بود. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS تحلیل شدند.
یافته ها. میانگین نمره درد در گروه مداخله بلافاصله پس از خروج شیت و 5 دقیقه پس از آن به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود. اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین فشار خون و ضربان قلب مشاهده نشد. میانگین دفعات بروز حمله وازوواگال در گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر از گروه مداخله بود. میانگین موارد بروز عوارض عروقی علیرغم تفاوت های مشاهده بین دو گروه در زمان های مختلف اختلاف آماری معناداری نداشت.
نتیجه گیری. استفاده از روش تنفس عمیق و آرام در کنترل درد و تعداد موارد بروز حملات وازوواگال پس از خروج شیت شریانی مؤثر است و می تواند به عنوان یک روش آسان و بی خطر از ایجاد نارضایتی ناشی از درد و عوارض آن در بیماران پیشگیری نماید.
مهدی قنبری، محمد ایرج باقری ساوه، دائم روشنی، کمال صالحی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه خودمدیریتی بر عوارض عمده قلبی ناخواسته در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان توحید سنندج در سال 1397 انجام شد.
زمینه. بیماری‌های عروق کرونر اولین علت مرگ در افراد بالای 35 سال در ایران هستند. آنژیوپلاستی عروق کرونر به‌عنوان یکی از روشهای درمانی موفق در این بیماران همراه با عوارض عمده ناخواسته است و به دلیل، ارتقای سطح خودمدیریتی و مراقبت از خود در این بیماران پس از جراحی ضروری است، زیرا کاهش این عوارض یکی از اهداف مهم نظام های سلامت است.
روش کار. در این مطالعه نیمه تجربی، 101 فرد مبتلا به بیماری عروق کرونر تحت آنژیوپلاستی (51 نفر در گروه آزمون و 50 نفر در گروه کنترل) به روش در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب، و سپس به روش تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص داده شدند. گروه کنترل مراقبت‌های معمول را دریافت کرد و گروه آزمون، علاوه بر دریافت مراقبت‌های معمول، برنامه خودمدیریتی را نیز دریافت کرد. برنامه خودمدیریتی به‌صورت آموزش حضوری طی سه جلسه در هفته اول بعد از آنژیوپلاستی و به مدت 45 تا 60 دقیقه با حضور یکی از اعضای خانواده انجام شد. یک نسخه از محتوای برنامه جهت مطالعه مجدد و یادآوری مطالب به اعضای گروه آزمون تحویل داده شد. این برنامه به مدت شش ماه پیگیری شد و در طول این مدت، وضعیت سلامتی بیماران مورد بررسی قرار گرفت. ابزارهای گردآوری دادهها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و چک‌لیست عوارض عمده قلبی ناخواسته بود. عوارض آنژیوپلاستی در ماه‌های اول، سوم و ششم مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل دادهها از آزمون‌های آماری کای اسکوئر، تی تست و معادلات برآوردی تعمیم‌یافته در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد.
یافته‌ها. دو گروه از لحاظ متغیرهای سن، جنسیت، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، محل زندگی، وضعیت اشتغال، شاخص توده بدنی، تعداد فرزند، سابقه چربی خون، سابقه دیابت، سابقه فشارخون، سابقه مصرف الکل، سابقه سکته قلبی و نوع شریان درگیر شده همسان بودند. معادلات برآوردی تعمیم‌یافته نشان داد که پس از مداخله، بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر بروز ریوسکولاریزاسیون رگ هدف (0/04P=)، آنژیوپلاستی مجدد عروق کرونر (0/005P=)، و عمل جراحی بایپس عروق کرونر (0/003P=) اختلاف معنی‌دار آماری وجود داشت، اما دو گروه از نظر بروز آنژین راجعه (0/066P=)، سکته قلبی (0/069P=)، و مرگ (0/199P=) اختلاف معناداری نداشتند.
نتیجه‌گیری: اجرای برنامه خودمدیریتی توسط پرستاران و انجام پیگیری‌های لازم در شش ماه اول بعد از آنژیوپلاستی می‌تواند منجر به کاهش برخی عوارض آنژیوپلاستی شود.
فرزانه مهرورز، شیوا خالق پرست، مجید ملکی، علی زاهد مهر، سعیده مظلوم زاده، بهرام محبی،
دوره 10، شماره 1 - ( 1-1400 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر پیگیری تلفنی پس از ترخیص درباره مصرف صحیح داروهای آنتی پلاکتی بر تبعیت از درمان در افراد تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر انجام شد.
زمینه. به دلیل اهمیت مصرف درست داروهای آنتی پلاکت پس از انجام آنژیوپلاستی عروق کرونر، تبعیت از درمان از اهمیت زیادی برخوردار است و یکی از دغدغه های مهم پس از انجام آنژیوپلاستی عروق کرونر محسوب میشود.
روش کار. این مطالعه نیمه تجربی بر روی 392 فرد تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر در دو گروه آزمون (با پیگیری تلفنی) و کنترل (بدون پیگیری تلفنی) به مدت یک سال انجام شد. تبعیت از درمان از طریق پرسشنامه تبعیت از درمان مورینسکی، قبل و بعد از انجام آنژیوپلاستی عروق کرونر اندازه گیری و مقایسه شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی، کای دو، و مدل رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS تحلیل شدند.
یافته ها. میانگین سنی افراد در گروه آزمون، 61/71 سال با انحراف معیار 10/28 و در گروه کنترل، 60/72 با انحراف معیار 11/14 بود. تغییرات نمره میانگین تبعیت از درمان در گروه آزمون (53/09 با انحراف معیار 1/37) و در گروه کنترل (18/09 با انحراف معیار 1/30) به طور معنی دار متفاوت و نشان دهنده افزایش تبعیت از درمان در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل بود (0/009P=). موارد عدم مصرف داروی آنتی پلاکت در گروه آزمون تا پایان ماه ششم پیگیری تلفنی افزایش، و سپس تا پایان ماه دوازدهم پیگیری، کاهش یافت.
نتیجه گیری: با توجه به معنادار بودن تفاوت میانگین نمره تبعیت از درمان گروه آزمون و کنترل، پیشنهاد میشود انجام مداخلات پیگیری پس از ترخیص بیماران، به صورت مداوم و حداقل تا یک سال ادامه یابد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
