|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای کیانی
میترا حسنه‌زاده کیانی، زهرا دشت‌بزرگی، مرجان علی‌زاده،
دوره 10، شماره 1 - ( 1-1400 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش مثبت‌نگری و آموزش سبک‌زندگی ارتقاءدهنده سلامت بر بهزیستی روان‌شناختی و اضطراب سلامت در افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی انجام شد.
زمینه. افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی دارای مشکلاتی در زمینه بهزیستی روان‌شناختی و اضطراب سلامت هستند و از روش‌های احتمالا موثر در بهبود ویژگی‌های مذکور می‌توان به آموزش مثبت‌نگری و آموزش سبک‌زندگی ارتقاءدهنده سلامت اشاره کرد.
روش کار. مطالعه حاضر نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی مراجعه‌کننده به بیمارستان گلستان شهر اهواز در سال 1400 بودند. نمونه پژوهش 60 نفر بودند که پس از بررسی معیار‌های ورود به مطالعه، با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. هر یک از گروه‌های مداخله، 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش مثبت‌نگری یا آموزش سبک‌زندگی ارتقاءدهنده سلامت قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها با فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی، فرم کوتاه سیاهه اضطراب سلامت، و پرسشنامه تجدیدنظرشده بهزیستی روان‌شناختی گردآوری و با آزمونهای کای‌دو، تحلیل واریانس تک‌متغیری، تحلیل کوواریانس چندمتغیری، و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تحلیل شدند.
یافته‌ها. گروه‌های مداخله و کنترل از نظر جنسیت، سطح تحصیلات، سن و مدت ابتلاء به بیماری‌های قلبی‌عروقی تفاوت معنی‌داری نداشتند. همچنین، هر دو روش آموزش مثبت‌نگری و آموزش سبک‌زندگی ارتقاءدهنده سلامت در مقایسه با گروه کنترل باعث افزایش بهزیستی روان‌شناختی و کاهش اضطراب سلامت در افراد مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی شدند (0/0001≥P)، اما بین روش‌های مداخله در هیچ‌یک از متغیرهای بهزیستی روان‌شناختی و اضطراب سلامت تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری. نتایج حاکی از تاثیر هر دو روش آموزش مثبت‌نگری و آموزش سبک‌زندگی ارتقاءدهنده سلامت بر افزایش بهزیستی روان‌شناختی و کاهش اضطراب سلامت و عدم تفاوت معنی‌دار بین آنها در افزایش بهزیستی روان‌شناختی و کاهش اضطراب سلامت بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت می‌توانند از هر دو روش برای بهبود ویژگی‌های مرتبط با سلامت استفاده کنند.
احسان خلیلی پور، رضا کیانی، مهدی دلیری رضاقلی قشلاقی، منا یداللهی، حمیده خصالی، راحله کاویانی، آزاده افضل‌نیا، فرزاد کمالی، مریم حاجی ملاعلی، سارا طیبی حسن‌پور،
دوره 13، شماره 1 - ( 1-1403 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر تاب‌آوری پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در ایران انجام شد.
زمینه. تاب‌آوری به عنوان توانایی افراد برای مقاومت، سازگاری و بازیابی از شوک‌ها و استرس‌ها، ضمن حفظ عملکردها تعریف می‌شود. این مفهوم تحت تاثیر ویژگی‌های فردی مانند امید، خوش‌بینی، و راهبردهای مقابله‌ای، و عوامل اجتماعی و محیطی نظیر حمایت اجتماعی، انسجام جامعه و حکمرانی موثر، که در شکل‌گیری تاب‌آوری نقش کلیدی ایفا می‌کنند، قرار دارد.
روش کار. در این مطالعه مروری از کلیدواژه های تاب‌آوری، پرستاران و بخش مراقبت های ویژه، و معادل انگلیسی آنها استفاده شد. پایگاه‌های دادهای فارسی شامل SID، MagIran، IranMedex و پایگاه نشریات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، و همچنین، پایگاه‌های بین‌المللی شامل PubMed، Scopus وWeb of Science و موتور جست‌وجویGoogle Scholar مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت، تعداد 20 مقاله در این مطالعه وارد مرحله بررسی شدند.
یافته ها. تاب‌آوری در پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه یک سازه حیاتی است که تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. برای بهبود تاب‌آوری پرستاران، مداخلات باید جامع باشند و هر دو دسته عوامل فردی و سازمانی را هدف قرار دهند.
نتیجه گیری. ارزیابی منظم سطح تاب‌آوری پرستاران و پایش اثربخشی مداخلات از طریق پژوهش‌های کیفی و کمی مستمر، برای اطمینان از انطباق راهبردها با نیازهای متغیر این گروه از کادر درمان ضروری است. این رویکرد، نه تنها به بهبود سلامت روان پرستاران کمک می‌کند، بلکه به طور مستقیم به ارتقای کیفیت مراقبت‌های سلامتی و پایداری نیروی کار پرستاری در آینده منجر خواهد شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
