|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
5 نتیجه برای صالحی
بهزاد ساکی، خسرو ابراهیم، امیرحسین عابدی یکتا، لیلا صالحی فرد، عادله ملکی پور، محمد حسبی،
دوره 3، شماره 4 - ( 12-1393 )
چکیده
هدف. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی بود.
زمینه. انفارکتوس قلبی از اصلی ترین علل مرگ و میر در سرتاسر جهان به شمار می رود. با توجه به شیوع انفارکتوس قلبی و مرگ و میر ناشی از آن و تاثیر آن بر کیفیت زندگی افراد، انجام اقدامات برای کاهش عوارض این بیماری امری حیاتی به نظر می رسد.
روش کار. در این کارآزمائی بالینی تصادفی شده، 30 فرد مبتلا به انفارکتوس قلبی که به بیمارستان طالقانی تهران مراجعه کرده بودند از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل هشت هفته تمرین ترکیبی به صورت سه جلسه در هفته بود که در مرکز بازتوانی قلبی بیمارستان طالقانی انجام شد. به منظور بررسی کیفیت زندگی بیماران، قبل و بعد از برنامه تمرینی، هر دو گروه پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. سطح معناداری در همه آزمون ها کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.
یافته ها. یافته های پژوهش حاضر نشان داد کیفیت زندگی گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معناداری پیدا کرده است.
نتیجه گیری. به نظر می رسد هشت هفته تمرین ترکیبی باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی می شود. بر این اساس، توصیه می شود در برنامه مراقبتی این بیماران در زمان ترخیص، تمرین ترکیبی گنجانده شود.
مژده نوید حمیدی، تهمینه صالحی، هادی رنجبر، فاطمه علی پور،
دوره 8، شماره 1 - ( 1-1398 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط رضایت زناشویی و رفتارهای خودمراقبتی در افراد مبتلا به نارسایی قلبی مزمن در بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد
زمینه. نارسایی قلبی مزمن یکی از مشکلات مهم مربوط به سلامتی است که هزینه های سنگینی بر جامعه و خانواده بیماران تحمیل میکند. خودمراقبتی از جمله کلیدیترین عوامل مدیریت بیماری است که از حمایت اجتماعی تاثیر می پذیرد. بیمار بالاترین سطح حمایت اجتماعی را از خانواده دریافت میکند.
روش کار. در این مطالعه، 251 بیمار واجد شرایط ورود به مطالعه، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ با دامنه نمرات بین 47 تا 235 که نمره بیشتر نشاندهنده رضایت بیشتر است؛ و پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی بیماران با نارسایی قلبی با محدوده نمرات بین 12تا 60 دارد که نمره کمتر به معنای خودمراقبتی بهتر است، استفاده شدند. داده ها با استفاده از آزمون‌های آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شدند.
یافته ها. میانگین نمره رضایت زناشویی در این مطالعه، 145/60 با انحراف معیار 41/98 بود و 46/9 درصد نمونهها رضایت زناشویی نسبی داشتند. میانگین نمره خودمراقبتی در این مطالعه، 34/50 با انحراف معیار 12/24 بود و 41/2 درصد نمونه ها خودمراقبتی مناسب داشتند. بین رضایت زناشویی و خودمراقبتی، ارتباط معنی دار وجود داشت.
نتیجه گیری. با توجه به ارتباط بین رضایت زناشویی و رفتارهای خودمراقبتی و نظر به اینکه بیشتر بیماران مورد پژوهش رضایت زناشویی نسبی داشتند، توصیه میشود عوامل موثر بر ارتقای این مولفه بیشتر مورد بررسی و توجه قرار گیرد و با حمایت و آموزش بیماران و خانوادههای آنها در جهت افزایش رضایت زناشویی و بهبود رفتارهای خودمراقبتی اقدام شود.
مهدی قنبری، محمد ایرج باقری ساوه، دائم روشنی، کمال صالحی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه خودمدیریتی بر عوارض عمده قلبی ناخواسته در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان توحید سنندج در سال 1397 انجام شد.
زمینه. بیماریهای عروق کرونر اولین علت مرگ در افراد بالای 35 سال در ایران هستند. آنژیوپلاستی عروق کرونر به‌عنوان یکی از روشهای درمانی موفق در این بیماران همراه با عوارض عمده ناخواسته است و به دلیل، ارتقای سطح خودمدیریتی و مراقبت از خود در این بیماران پس از جراحی ضروری است، زیرا کاهش این عوارض یکی از اهداف مهم نظام های سلامت است.
روش کار. در این مطالعه نیمه تجربی، 101 فرد مبتلا به بیماری عروق کرونر تحت آنژیوپلاستی (51 نفر در گروه آزمون و 50 نفر در گروه کنترل) به روش در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب، و سپس به روش تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص داده شدند. گروه کنترل مراقبت‌های معمول را دریافت کرد و گروه آزمون، علاوه بر دریافت مراقبت‌های معمول، برنامه خودمدیریتی را نیز دریافت کرد. برنامه خودمدیریتی به‌صورت آموزش حضوری طی سه جلسه در هفته اول بعد از آنژیوپلاستی و به مدت 45 تا 60 دقیقه با حضور یکی از اعضای خانواده انجام شد. یک نسخه از محتوای برنامه جهت مطالعه مجدد و یادآوری مطالب به اعضای گروه آزمون تحویل داده شد. این برنامه به مدت شش ماه پیگیری شد و در طول این مدت، وضعیت سلامتی بیماران مورد بررسی قرار گرفت. ابزارهای گردآوری دادهها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و چک‌لیست عوارض عمده قلبی ناخواسته بود. عوارض آنژیوپلاستی در ماه‌های اول، سوم و ششم مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل دادهها از آزمون‌های آماری کای اسکوئر، تی تست و معادلات برآوردی تعمیم‌یافته در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد.
یافتهها. دو گروه از لحاظ متغیرهای سن، جنسیت، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، محل زندگی، وضعیت اشتغال، شاخص توده بدنی، تعداد فرزند، سابقه چربی خون، سابقه دیابت، سابقه فشارخون، سابقه مصرف الکل، سابقه سکته قلبی و نوع شریان درگیر شده همسان بودند. معادلات برآوردی تعمیم‌یافته نشان داد که پس از مداخله، بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر بروز ریوسکولاریزاسیون رگ هدف (0/04P=)، آنژیوپلاستی مجدد عروق کرونر (0/005P=)، و عمل جراحی بایپس عروق کرونر (0/003P=) اختلاف معنی‌دار آماری وجود داشت، اما دو گروه از نظر بروز آنژین راجعه (0/066P=)، سکته قلبی (0/069P=)، و مرگ (0/199P=) اختلاف معناداری نداشتند.
نتیجه‌گیری: اجرای برنامه خودمدیریتی توسط پرستاران و انجام پیگیری‌های لازم در شش ماه اول بعد از آنژیوپلاستی میتواند منجر به کاهش برخی عوارض آنژیوپلاستی شود.
فاطمه نعمتی، امیر طباطبایی، زهرا صالحی، اسماعیل محمدنژاد،
دوره 10، شماره 1 - ( 1-1400 )
چکیده
خلاصه
هدف. هدف این مقاله، مرور مطالعاتی است که به بررسی تاثیر آموزش احیای قلبی ریوی مغزی (CPCR) بر دانش و عملکرد پرستاران پرداخته اند.
زمینه. آموزش احیای قلبی ریوی پایه میتواند منجر به افزایش میزان بقا و کاهش آسیبهای مغزی شود.
روش کار. جستجوی مقالات در پایگاههای دادهای شاملScience Direct ،PubMed ،Cochrane ،Medline ،SID ،Scopus ، CINAHL،OVID، Iran Doc وMagiran با جستجوی کلیدواژههای پرستار، احیای قلبی-ریوی، آموزش و معادلهای انگلیسی آنها انجام شد. مقالات تحقیقی به زبان فارسی و انگلیسی که بین سال 2010 تا 2022 بر موضوع تاثیر آموزش بر احیای قلبی ریوی در پرستاران تمرکز داشتند، برای بررسی انتخاب شدند. در مجموع، 46 مقاله در جستجوی ابتدایی یافت شد که با بررسی عنوان و چکیده و در برخی موارد، پس از مطالعه متن کامل مقالات، 9 مقاله که از نظر موضوع با هدف پژوهشی این مطالعه همخوانی داشتند انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها. آموزش احیای قلبیریوی به دو صورت حضوری و مجازی میتواند بر دانش و عملکرد پرستاران موثر باشد و در تمامی مطالعات مورد بررسی، بین نمرات قبل و بعد از آموزش ارتباط معنیداری وجود داشته است. اجرای این آموزشها باید برای پرستاران به طور پیوسته، هر شش ماه یک بار تکرار شود..
نتیجه‌گیری. آموزش اصولی میتواند منجر به افزایش آگاهی پرستاران در زمینه احیای قلبیریوی پایه و پیشرفته شود. بر این اساس، برگزاری کارگاهها و دورههای آموزشی منظم به صورت نظری و عملی توصیه میشود.
امیر طباطبایی، اسمعیل محمدنژاد، علی کریمی، زهرا صالحی، فاطمه السادات ایزدی اونجی،
دوره 11، شماره 1 - ( 1-1401 )
چکیده
خلاصه
هدف. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر برنامه خودمراقبتی خانواده محور بر مبنای بازدید از منزل بر پایبندی به فعالیت جسمی در افراد مبتلا به سندرم کرونری حاد پس از ترخیص ترخیص انجام شد.
زمینه. بیماری عروق کرونر یکی از شایعترین بیماریهای قلبی عروقی است. اهمیت فعالیت جسمی به عنوان یک عامل مهم در کنترل و پیشگیری از برگشت مجدد بیماری در این بیماران بسیار مهم است. پایبندی به فعالیت جسمی در افراد مبتلا به سندرم کرونری حاد در پیشگیری از بستری مجدد و کاهش عوارض بیماری تاثیر دارد.
روش کار. در این مطالعه نیمه تجربی که در سال 1400 انجام شد تعداد 72 نفر از افراد مبتلا به سندرم کرونری حاد به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل (هر گروه 32 نفر) تقسیم شدند. برای گروه کنترل، مداخلات معمول انجام شد و برای گروه آزمون، خودمراقبتی خانواده محور ارائه شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه بررسی سطح فعالیت جسمی بک بود.
یافتهها. قبل از مداخله، میانگین نمره پایبندی به فعالیت جسمی بین دو گروه اختلاف معنادار نداشت. بلافاصله بعد از مداخله، میانگین نمره پایبندی به فعالیت جسمی در گروه آزمون، 6/31 با انحراف معیار 2/01 و این میانگین در گروه کنترل، 5/98 با انحراف معیار 1/21 بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی دار داشتند (0/0001P≤). یک و نیم ماه پس از مداخله، میانگین نمره پایبندی به فعالیت جسمی در گروه آزمون، 9/14 با انحراف معیار 1/44 و این میانگین در گروه کنترل، 6/78 با انحراف معیار 0/90 بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی دار داشتند (0/0001P≤).
نتیجه‌گیری. خودمراقبتی خانواده محور بر مبنای بازدید از منزل در افراد مبتلا به سندرم کرونری حاد بر پایبندی آنان به فعالیت جسمی موثر است. بنابراین، استفاده از این شیوه آموزشی به عنوان یکی از روشهای اثربخش و غیردارویی در افراد مبتلا به سندرم کرونری حاد، برای ارتقای کیفیت زندگی این بیماران توصیه میشود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
