---

هدف. این مطالعه به مرور شواهد و کارآزمایی های بالینی درباره رژیم غذایی برای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی می پردازد. زمینه. بیماری های قلبی عروقی به سرعت در حال تبدیل شدن به علت اصلی مرگ در سراسر جهان هستند. بنابراین، شناخت رژیم غذایی مناسب برای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی مهم است. روش کار. داده های این مطالعه مروری از طریق جستجوی منابع الکترونیکی و بانک های اطلاعاتی و نیز جستجوی دستی منابع کتابخانه ای به دست آمده است. جستجوی مقالات و پژوهش ها با به کار بردن واژه های کلیدی در اینترنت و سایت های مرتبط و استفاده از مجلات علمی پژوهشی انجام شد. یافته‌ها. نتایج مطالعه نشان داد که حداقل سه راهبرد رژیمی برای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی موثر است: جایگزین کردن چربی های اشباع شده با چربی های اشباع نشده و ترانس (به ویژه اشباع نشده های چندگانه)؛ افزایش مصرف چربی های امگا 3 از منابع گیاهی و روغن ماهی؛ و استفاده از رژیم دارای مقادیر زیاد میوه، سبزیجات، آجیل ها و غلات. نتیجه گیری. شواهد نشان می دهند که استفاده از چربی های اشباع نشده غیر هیدروژنه به عنوان فرم غالب چربی مورد استفاده در رژیم غذایی، غلات کامل به عنوان فرم اصلی کربوهیدرات ها، میوه ها و سبزیجات فراوان، و مقدار کافی چربی های امگا 3 می تواند حفاظت لازم را در برابر بیماری های قلبی عروقی فراهم آورد. این رژیم غذایی، همراه با فعالیت جسمی منظم، خودداری از سیگار کشیدن و حفظ وزن ایده آل بدن، از اکثر بیماری های قلبی عروقی جلوگیری می کند.

---

هدف. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طب فشاری بر درد و خستگی افراد مبتلا به نارسایی قلبی مزمن انجام شد. زمینه. افراد مبتلا به نارسایی قلبی مزمن سطح بالایی از درد و خستگی را تجربه می کنند. طب فشاری روشی آسان، ارزان و غیرتهاجمی است که ممکن است بتواند موجب کاهش درد و خستگی در افراد مبتلا به نارسایی قلبی مزمن گردد. روش کار. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور بود که در آن، 72 فرد مبتلا به نارسایی قلبی مزمن با دارا بودن معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. ابتدا ضمن گردآوری اطلاعات فردی، درد و خستگی بیماران به ترتیب با مقیاس آنالوگ دیداری (VAS) و مقیاس شدت خستگی (FSS) در هر دو گروه اندازه گیری شد. سپس در گروه آزمون، طب فشاری در نقاط KI3، CV6 و GV20 به مدت سه دقیقه در هر دو طرف بدن نمونه ها، آموزش داده می شد و توسط پژوهشگر صورت می گرفت. در مرحلۀ بعد، این مداخله توسط خود بیماران به مدت چهار هفته انجام شد. در گروه کنترل، همین روند انجام شد، با این تفاوت که به جای فشار، لمس نقاط مورد نظر مطرح بود. درد و خستگی نمونه های دو گروه، چهار هفته پس از آخرین مداخله در هر دو گروه سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته ها. بیماران از نظر اطلاعات دموگرافیک همگن بودند. قبل از مداخله، تفاوت معنا داری در درد (0/0001p<) و خستگی (0/285p=) بین دو گروه آزمون و کنترل وجود نداشت، اما پس از اجرای مداخله، درد در گروه آزمون (0/006p=) و خستگی در گروه آزمون (0/0001p<) ( P ≤ 0.001 ) در مقایسه با گروه کنترل به طور معنا داری کاهش پیدا کرد. نتیجه گیری. مطالعۀ حاضر نشان داد که طب فشاری می تواند در بهبود درد و خستگی افراد مبتلا به نارسایی قلبی مزمن مؤثر باشد. با توجه به اهمیت کاهش درد و خستگی در افراد مبتلا به نارسایی قلبی مزمن پیشنهاد می شود در مراقبت از این افراد از مداخله طب فشاری استفاده شود.

---

خلاصه

هدف. پژوهش حاضر با هدفتعیین ارتباط بین علایم هشداردهنده و زمان مراجعه بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان حضرت علی بن ابیطالب (ع) رفسنجاندر سال 1391 انجام شد.

زمینه.اطلاعات بسیار محدودی در مورد نحوه پاسخ گویی افراد نسبت به علایم هشدار دهنده سکته قلبی و زمان مراجعه آنها به مراکز درمانی وجود دارد. 

روش کار. نمونه پژوهش شامل 175 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد بود. جهت جمع آوری داده ها (به مدت هفت ماه) از پرسشنامه پژوهشگرساخته استفاده شد که شامل بخش های اطلاعات دموگرافیک، علایم هشدار دهنده و زمان مراجعه بود. پرسشنامه ها طی مصاحبه حضوری بر بالین بیمار و مطالعه پرونده پزشکی، توسط پژوهشگر تکمیل شدند. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS نسخه 18جهت تهیه آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، توزیع فراوانی مطلق و نسبی) و تحلیلی (آزمون کای دو و ضریب همبستگی) پیرسون استفاده شد.

یافته ها. بیشترین درصد بیماران، مذکر (76/6 درصد) و میانسال (53/1 درصد) بودند. از 175 نفر بیمار مورد بررسی، 132نفر (75/4 درصد) علایم هشدار دهنده، دو هفته قبل از حادثه قلبی داشتند. همچنین، 51 نفر (38/6 درصد) برای علایم هشدار دهنده به مطب، درمانگاهیا بیمارستان مراجعه کرده بودند. حداقل فاصله زمانی بین بروز علایم هشداردهنده و مراجعه بیماران به بیمارستان، 15 دقیقه و حداکثر فاصله زمانی، 1500 دقیقه بود. ارتباط آماری معنی داری بین علایم هشداردهنده و زمان مراجعه بیماران مشاهده شد (0/007=p). متوسط فاصله زمانی بین بروز علایم هشداردهنده و مراجعه بیماران به بیمارستان، 206/9 دقیقه بود.

نتیجه گیری. شناخت علایم هشدار دهنده می تواند موجب پیگیری سریع تر بیماران مبتلا به سکته قلبی برای درمان گردد. آموزش جهت افزایش آگاهی عمومی از علایم هشداردهنده، به ویژه آموزش به افراد دارای سابقه خانوادگی و در معرض خطر بیماری های قلبی عروقی، راهکار مناسبی به نظر می رسد. 

---

خلاصه

هدف. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط تجارب معنوی با امید به زندگی و اضطراب مرگ در بیماران تحت بای پس عروق کرونر انجام شد.

زمینه. در مراقبت و درمانبیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر، به جهت این که در شرایط بحرانی قرار می گیرند، توجه به مولفه هایی مانند امیدواری به زندگی، تجربه معنویت و اضطراب مرگ دارای اهمیت زیادی است و لازم است پرستاران به این تجربیات و ارتباط بین آنها توجه داشته باشند.

روش کار. در این پژوهش توصیفیارتباطی، تعداد 150بیمار تحت جراحی بای پس عروق کرونر بستری در بیمارستان های شهر کرمان در سال 1394 در یک بازه زمانی 8 ماهه وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، مقیاس اضطراب مرگ تمپلر، مقیاس امید بزرگسالان و مقیاس تجارب معنوی روزانه بود. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSSنسخه20 با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی، آنووا، و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد.

یافته ها. تجارب معنوی با اضطراب مرگ (0/004=P) و اضطراب مرگ با امید به زندگی (0/0001≥P) ارتباط آماری معنی دار و معکوس وجود داشت. همچنین، بین تجارب معنوی و امید به زندگی ارتباط مثبت و معنی دار وجود داشت (0/0001≥P). نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که دو متغیر سن و امید به زندگی، 61 درصد تغییرات مربوط به تجارب معنوی را پیش گویی می کنند.

نتیجه گیری. نتایج این مطالعه اهمیت توجه به تجارب معنوی بیماران را به عنوان متغیر تاثیرگذار بر امید به زندگی و اضطراب مرگ نشان می دهد. بنابراین، برای تقویت تاثیرات مثبت امید به زندگی و کاهش اضطراب مرگ، لازم است در برنامه های مراقبتی پرستاران مواردی همچون حمایت، تسهیل و توجه به تمایلات و نیازهای معنوی بیماران مورد توجه قرار گیرند.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA

---

خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مراقبت معنوی بر درد بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر در بیمارستان الزهرا شهر کرمان در سال 1395 انجام شد.
زمینه. درد در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر یک مسئله مهم و اساسی است که نیاز به مداخله پرستاری دارد. به دلیل عوارض جانبی داروهای مخدر، استفاده از روش های غیردارویی برای کنترل درد مورد توجه است.
روش کار. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی 70 بیمار پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد. نمونه ها به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (35 نفر) و شاهد (35 نفر)  تقسیم شدند. برنامه مراقبت معنوی شامل حضور حمایتی، حمایت از تشریفات مذهبی بیمار و استفاده از سیستم های حمایتی به مدت 3 روز اجرا شد. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه درد مگیل (MPQ)بود. درد در دو مرحله قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد و با استفاده از نسخه 20 نرم افزارSPSSتحلیل شد.
یافته ها. دو گروه از لحاظ ویژگی های دموگرافیک همگن بودند. قبل از مداخله، نمره میانگین نمره درد دو گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی دار آماری نداشتند، اما بعد از مداخله، میانگین نمره درد بیماران گروه آزمون (2/8 با انحراف معیار 0/99) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (3/3 با انحراف معیار 0/89) بود (0/01p=). در گروه آزمون، اختلاف آماری معنی دار بین میانگین نمره درد بیماران، قبل از مداخله (4/9 با انحراف معیار 0/70) و بعد از مداخله (2/8 با انحراف معیار 0/99) وجود داشت (0/0001p≤)، اما در گروه کنترل، اختلاف آماری معنی دار بین میانگین نمره درد بیماران، قبل از مداخله (3/4 با انحراف معیار 0/74) و بعد از مداخله (3/3 با انحراف معیار 0/89) مشاهده نشد.
نتیجه گیری. برنامه مراقبت معنوی، موجب کاهش درد در بیماران پس از جراحی بای پس عروق کرونر شد. توصیه می شود پرستاران از این روش مراقبتی به عنوان روشی کمک کننده برای کنترل درد در بیماران استفاده کنند.