|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
1 نتیجه برای افضل‌نیا
احسان خلیلی پور، رضا کیانی، مهدی دلیری رضاقلی قشلاقی، منا یداللهی، حمیده خصالی، راحله کاویانی، آزاده افضل‌نیا، فرزاد کمالی، مریم حاجی ملاعلی، سارا طیبی حسن‌پور،
دوره 13، شماره 1 - ( 1-1403 )
چکیده
خلاصه
هدف. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر تاب‌آوری پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در ایران انجام شد.
زمینه. تاب‌آوری به عنوان توانایی افراد برای مقاومت، سازگاری و بازیابی از شوک‌ها و استرس‌ها، ضمن حفظ عملکردها تعریف می‌شود. این مفهوم تحت تاثیر ویژگی‌های فردی مانند امید، خوش‌بینی، و راهبردهای مقابله‌ای، و عوامل اجتماعی و محیطی نظیر حمایت اجتماعی، انسجام جامعه و حکمرانی موثر، که در شکل‌گیری تاب‌آوری نقش کلیدی ایفا می‌کنند، قرار دارد.
روش کار. در این مطالعه مروری از کلیدواژه های تاب‌آوری، پرستاران و بخش مراقبت های ویژه، و معادل انگلیسی آنها استفاده شد. پایگاه‌های دادهای فارسی شامل SID، MagIran، IranMedex و پایگاه نشریات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، و همچنین، پایگاه‌های بین‌المللی شامل PubMed، Scopus وWeb of Science و موتور جست‌وجویGoogle Scholar مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت، تعداد 20 مقاله در این مطالعه وارد مرحله بررسی شدند.
یافته ها. تاب‌آوری در پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه یک سازه حیاتی است که تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. برای بهبود تاب‌آوری پرستاران، مداخلات باید جامع باشند و هر دو دسته عوامل فردی و سازمانی را هدف قرار دهند.
نتیجه گیری. ارزیابی منظم سطح تاب‌آوری پرستاران و پایش اثربخشی مداخلات از طریق پژوهش‌های کیفی و کمی مستمر، برای اطمینان از انطباق راهبردها با نیازهای متغیر این گروه از کادر درمان ضروری است. این رویکرد، نه تنها به بهبود سلامت روان پرستاران کمک می‌کند، بلکه به طور مستقیم به ارتقای کیفیت مراقبت‌های سلامتی و پایداری نیروی کار پرستاری در آینده منجر خواهد شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
